ผลลัพธ์การให้ยาป้องกันทุติยภูมิในผู้ป่วยโรคหัวใจขาดเลือดเฉียบพลัน ชนิดที่ไม่มีคลื่นไฟฟ้าหัวใจส่วนเอสทียกสูง ณ เวลา 1 ปี หลังจำหน่ายจากโรงพยาบาล

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินผลลัพธ์การให้ยาป้องกันทุติยภูมิตามแนวทางการรักษาในผู้ป่วยโรคหัวใจขาดเลือดเฉียบพลันชนิด NSTE-ACS (non–ST-elevation acute coronary syndrome) หลังจำหน่ายจากโรงพยาบาลเป็นเวลา 1 ปี วิธีการ: การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบเก็บข้อมูลย้อนหลังและติดตามไปข้างหน้าจากเวชระเบียนในฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ของโรงพยาบาล 2 แห่ง ระหว่างเดือนตุลาคม พ.ศ. 2558 – กันยายน พ.ศ. 2561 ในผู้ป่วย NSTE-ACS ที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป เข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล และจำหน่ายด้วยสถานะรอดชีวิต เก็บข้อมูลการได้รับ ยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่ม ได้แก่ ยากลุ่ม dual anti-platelets ยากลุ่ม beta-blockers (BBs) ยากลุ่ม angiotensin-converting enzyme inhibitors (ACEIs) หรือยากลุ่ม angiotensin receptor blockers (ARBs) และยากลุ่ม statins และการเกิดเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (adverse events; AEs) หลังจำหน่าย ณ ติดตามจนครบ 1 ปี ศึกษาวิเคราะห์อัตราการเกิด AEs ด้วยสถิติ Cox-proportional hazard regression analysis ที่ปรับด้วย propensity score ผลการวิจัย: จากผู้ป่วยจำนวน 334 รายในการศึกษา พบ 44 รายได้รับยาป้องกันทุติยภูมิครบทั้ง 4 กลุ่ม คิดเป็นร้อยละ 13.17 และผู้ป่วยจำนวน 290 ราย ได้รับ      ยาป้องกันทุติยภูมิไม่ครบ 4 กลุ่ม คิดเป็นร้อยละ 86.83 อัตราการเกิด AEs ณ เวลา 1 ปี ในกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับยาป้องกันทุติยภูมิครบทั้ง 4 กลุ่ม ลดลงร้อยละ 6 เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับยาไม่ครบ 4 กลุ่ม (adjusted HR 0.94, 95%CI 0.56-1.57; P=0.814) อัตราการได้รับยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่ม เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ณ เวลาติดตามที่ 6 และ 12 เดือนเมื่อเปรียบเทียบ ณ เวลาที่จำหน่ายผู้ป่วย (ร้อยละ 13.17 กับ ร้อยละ 27.98; P<0.001, ร้อยละ 13.17 กับ ร้อยละ 27.49; P<0.001 ตามลำดับ) ปัจจัยด้านโรคร่วม ได้แก่ โรคหัวใจล้มเหลว (adjusted OR 0.30, 95%CI 0.12-0.77; P=0.012) และโรคไตวายเรื้อรัง (adjusted OR 0.25, 95%CI 0.09-0.67; P=0.006) สัมพันธ์กับการได้รับยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่มที่ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ปัจจัยด้านสถานพยาบาลที่ผู้ป่วยเข้ารับการรักษา สัมพันธ์กับการได้รับยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (adjusted OR 7.82, 95%CI 2.04-29.4; P=0.003)  สรุป: ผู้ป่วย NSTE-ACS ได้รับยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่มเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ณ เวลาที่ติดตาม 1 ปี ปัจจัยด้านสถานพยาบาลสัมพันธ์กับการได้รับยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่มเพิ่มขึ้น โรคหัวใจล้มเหลวและโรคไตวายเรื้อรังสัมพันธ์กับการได้รับยาป้องกันทุติยภูมิทั้ง 4 กลุ่มลดลงอย่างมีนัยสำคัญ