การรับรู้ทักษะการเรียนรู้ ความมั่นใจ การประยุกต์ใช้ความรู้และความพึงพอใจของนักศึกษาพยาบาลต่อการฝึกปฏิบัติออนไลน์วิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวชศาสตร์

บทคัดย่อ

การวิจัยเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษาพยาบาลในการฝึกปฏิบัติออนไลน์วิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวชศาสตร์ 2) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาพยาบาลต่อการเรียนในการฝึกปฏิบัติออนไลน์วิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวชศาสตร์ 3) เปรียบเทียบค่าเฉลี่ยความมั่นใจก่อนและหลังฝึกปฏิบัติออนไลน์วิชาปฏิบัติพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวชศาสตร์ในการดูแลผู้ป่วย จิตเวชของนักศึกษาพยาบาล และ 4) เพื่อเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยคะแนนการประยุกต์ความรู้จากทฤษฎีก่อนและหลังฝึกปฏิบัติออนไลน์วิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวชศาสตร์ของนักศึกษาพยาบาล

ประชากรคือนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิตชั้นปีที่ 3 มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ที่ลงทะเบียนรายวิชาปฏิบัติการพยาบาลสุขภาพจิตและจิตเวชศาสตร์ จำนวน 134 คน ที่ได้รับการฝึกปฏิบัติโดยใช้การเรียนรู้แบบผสมผสาน (Blended Learning) เน้นกรณีศึกษาแบบแสดงบทบาทสมมติโดยอาจารย์นิเทศประจำกลุ่มและการพบกันโดยตรง (Face to face) กิจกรรมฝึกหลัก 4 อย่างประกอบด้วย 1) การจัดกิจกรรมกลุ่มบำบัด 2) การสนทนาเพื่อการบำบัด 3) รายงานกรณีศึกษารายบุคคล 4) รายงานและนำเสนอกรณีศึกษารายกลุ่ม คำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยการเปิดตารางเครซี่และมอร์แกนและเพิ่มโอกาสไม่สมบูรณ์ของแบบสอบถามร้อยละ 10 ดังนั้นกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 113 คน เครื่องมือผู้วิจัยสร้างเองตามกรอบหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิตปี 2560 ประกอบด้วย 4 ส่วนคือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามความพึงพอใจ แบบสอบถามการรับรู้ทักษะในศตวรรษที่ 21 แบบประเมินความมั่นใจตนเองในการดูแลผู้ป่วยจิตเวช และความรู้เชิงปฏิบัติตามรายวิชา ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือด้วยวิธีสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) ค่าความเที่ยงเท่ากับ .87 การวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาค่าเฉลี่ย ร้อยละ และสถิติอนุมานเปรียบเทียบความต่างของคะแนนความมั่นใจและคะแนนการประยุกต์ความรู้เชิงปฏิบัติด้วย paired-t test

ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างที่ยินดีร่วมตอบแบบสอบถามออนไลน์และตอบสมบูรณ์จำนวน 112 คน คิดเป็นร้อยละ 99.12 โดยมีความพึงพอใจในระดับมากต่ออาจารย์นิเทศในการเปิดโอกาสให้ถามและตอบอย่างสม่ำเสมอ (ร้อยละ 74.1) ส่วนระดับความพึงพอใจต่ำที่สุดคือระยะเวลาในการนำเสนอกรณีศึกษารายกลุ่ม (ร้อยละ 9.8) ทักษะในศตวรรษที่ 21 ที่ได้รับการพัฒนามากที่สุดคือการสื่อสาร (ร้อยละ 36.6) เมื่อเปรียบเทียบก่อนและหลังการฝึกปฏิบัติพบว่าคะแนนความมั่นใจในการดูแลผู้ป่วยจิตเวชและการประยุกต์ความรู้ไปใช้ปฏิบัติดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05