ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับทักษะการเรียนรู้โดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ ในการปฏิบัติการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาล
DOI:
https://doi.org/10.14456/jnsu.v21i41.240730คำสำคัญ:
คุณลักษณะผู้เรียน, คุณลักษณะผู้สอน, สิ่งสนับสนุนการเรียนรู้, ทักษะการเรียนรู้โดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์, นักศึกษาพยาบาลบทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างคุณลักษณะผู้เรียน คุณลักษณะผู้สอนและสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้กับทักษะการเรียนรู้โดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ในการปฏิบัติการพยาบาล รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาพยาบาล ชั้นปี 3 และ 4 วิทยาลัยพยาบาลพระจอมเกล้าจังหวัดเพชรบุรี จำนวน 162คน จากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ ดวยวิธีแอลฟาของครอนบาคได้ค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.89 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและทดสอบความสัมพันธ์ด้วยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน
ผลการศึกษาพบว่า คุณลักษณะผู้เรียน คุณลักษณะผู้สอนและสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้มีความสัมพันธ์ทางบวกกับทักษะการเรียนรู้โดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ในการปฏิบัติการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 (r= .769, .601, และ.396 ตามลำดับ) ผลการศึกษาครั้งนี้สามารถนำไปใช้การออกแบบการจัดการเรียนการสอนให้สอดคล้องกับเหมาะสมกับคุณลักษณะผู้เรียน คุณลักษณะผู้สอนรวมทั้งจัดหาสิ่งสนับสนุนการเรียนรู้เพื่อพัฒนาให้นักศึกษาพยาบาลมีทักษะและสมรรถนะการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ในการปฏิบัติทางการพยาบาล
เอกสารอ้างอิง
กมลรัตน์ เทอร์เนอร์,สมพร รักความสุข, จิดาภา เรือนใจมั่น, จิตรา สุขเจริญ, & ธัญญมล สุริยานิมิตรสุข. (2016). สภาพการจัดการ เรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะศตวรรษ ที่21 ของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัย พยาบาลบรมราชชนนีชลบุรี. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 26(2), 128-141.
จันทร์เพ็ญ อามพัฒน์ และคณะ (2018). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการรับรู้ทักษะการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 ของนักศึกษา พยาบาล วิทยาลัย พยาบาล พระ ปกเกล้า จันทบุรี.วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า, 29(2), 36-46.
จันทิมา พรเชนศวรพงศ์, เพ็ญศรี ลออและกวินทร์นาฏ
บุญชู. (2559). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บตามหลักฐานเชิงประจักษ์ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลนครนายก. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข, 80-102.
จิรภัค สุวรรณเจริญ, อติญาณ์ ศรเกษตริน และ ชุติมา มาลัย. (2560).รูปแบบการจัดการเรียนการสอนที่ส่งเสริมทักษะในศตวรรษที่ 21 สำหรับนักศึกษาหลักสูตรพยาบาลศาสตรบัณฑิต. วารสารพยาบาลศาสตร์, 44(4), 177-188.
ชมพู วิพุธานุพงษ์, นิตยา เพ็ญศิรินภาและ พาณี สีตกะลิน. (2559). พฤติกรรมการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อปฏิบัติการพยาบาลโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช.วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ, 9(81), 37-44.
นุสรา ประเสริฐศรี, มณีรัตน์ จิรัปภาและ อภิรดี เจริญนุกูล. (2559). ผลของโปรแกรมการสอนตามแนวคิดการใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ต่อสมรรถนะการพยาบาล ตามหลักฐานเชิงประจักษ์ของนักศึกษาพยาบาล. วารสารการพยาบาล การสาธารณะสุขและการศึกษา, 145-155.
นงนุช หอมเนียม และ สุชาดา รัชชุกูล. (2559). ผลของการพัฒนาการบริหารยาโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ต่ออุบัติการณ์ความคลาดเคลื่อนทางยาและความพึงพอใจในงานของพยาบาลวิชาชีพ หอผู้ป่วยวิกฤต.วารสารพยาบาลศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 28(1), 139-146.
มัฏฐวรรณ ลี้ยุทธานนท์ และคณะ. (2560). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนการปฏิบัติการพยาบาลตามหลักฐานเชิงประจักษ์เพื่อการแก้ปัญหาอย่างมีวิจารณญาณ. วารสารนราธิวาสราชนครินทร์, 9(3),83-93.
ทัศนีย์ เกริกกุลธร. (2556). วิธีการสอนEBNให้ประสบความสำเร็จ. [เว็บบล็อก]. สืบค้นจากhttp://110.170.26.210/manage/Research_pic/20130910165604.pdf
ปานทิพย์ ปูรณานนท์ และ กุลธิดา พานิชกุล. (2561). การพัฒนาตนเองในการให้บริการสุขภาพด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ภายใต้การใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ในนักศึกษาพยาบาล. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีกรุงเทพ, 34(2), 125-137.
ปานทิพย์ ปูรณานนท์ และ ทัศนีย์ เกริกกุลธร. (2554). ความสามารถและทัศนคติในการปฏิบัติการพยาบาลโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลศาสตร์, 29(1), 45-53.
ปานทิพย์ ปูรณานนท์ และ ทัศนีย์ เกริกกุลธร. (2554). ปัจจัยทำนายสมรรถนะของนักศึกษาพยาบาลในการปฏิบัติการพยาบาลโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์. วารสารพยาบาลศาสตร์, 29(1), 47-55.
วรรณเพ็ญ อินทร์แก้ว และ สมจินดา ชมพูนุท. (2558). ประสิทธิผลการเรียนการสอนโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ต่อความใฝ่รู้และความสามารถในการปฏิบัติการพยาบาลของนักศึกษาพยาบาล. วารสารพยาบาลตำรวจ, 7(2), 201-214.
วิลาวัณย์พิเชียรเสถียร.(2561). การสืบค้นหลักฐานเชิงประจักษ์ทักษะที่จำเป็นของพยาบาลยุคไทยแลนด์4.0.วารสารการปฏิบัติการพยาบาลและการผดุงครรภ์ไทย, 5(1), 136-148
สุพรรณี กัณหดิลก, ตรีชฎา ปุ่นสำเริง และ ชุติมา มาลัย. (2560). กลยุทธ์การสอนด้วยหลักฐานเชิงประจักษ์ทางการพยาบาล. วารสารพยาบาลศาสตร์, 35(4), 34-41.
จันทิมา พรเชนศวรพงศ์, เพ็ญศรี ละออ,กวินทร์ นาฏบุญชู. (2016). การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยบาดเจ็บ ตามหลักฐานเชิงประจักษ์ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลนครนายก. Nursing Journal of The Ministry of Public Health, 26(2), 89-102.
ชมพู วิพุธานุพงษ์, นิตยา เพ็ญศิรินภา, พาณี สีตกะลิ น. (2559). พฤติกรรมการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศเพื่อ ปฏิบัติการพยาบาลโดยใช้หลักฐานเชิงประจักษ์ของพยาบาลวิชาชีพโรงพยาบาลภูมิพลอดุลยเดช. วารสารความ ปลอดภัยและสุขภาพ, 9(31), 37-44.
Schardt, C. and Mayer, J. (2010). “What is Evidence-Based Practice (EBP)?”.Retrieved fromhttp://www.hsl.unc.edu/Services/Tutorials/EBM/welcome.htm. Revised September 2016.
Melnyk BM, Fineout-Overholt E. (2015) . Evidence-based practice in nursing & healthcare: A guide to best practice. Philadelphia: Wolters Kluwer Health; 2015.
Squires, J. E., and others (2011). “Individual determinants of research utilization by nurses: a systematic review update.” Implementation Science. 6, 1: 1-20 Retrieved Septembe 15,
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
เนื้อหาและข้อมูลที่เผยแพร่ในวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยามถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความโดยตรง
บทความ เนื้อหา ข้อมูล รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการเผยแพร่ในวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยาม หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่หรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องอ้างอิงวารสารพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยสยามทุกครั้ง
