การพัฒนารูปแบบการจัดการโควิด-19ในเรือนจำ

รูปแบบการจัดการโควิดในเรือนจำ

บทคัดย่อ

เรือนจำมีความเสี่ยงสูงต่อการระบาดของโควิด-19 เนื่องจากมีผู้ต้องขัง อยู่หนาแน่น การวิจัยแบบศึกษาข้อมูลผู้ป่วยย้อนหลังจากเวชระเบียน แล้วเก็บข้อมูลใหม่ไปข้างหน้าครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลการ พัฒนารูปแบบการจัดการโควิด-19 ในเรือนจำแห่งหนึ่งในจังหวัด พิษณุโลกระหว่างเดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 ถึงเดือนมิถุนายน พ.ศ.  2565 วิเคราะห์ด้วย multiple logistic regression และ McNemar  test พบการระบาดโควิด-19 รอบแรก (เดือนธันวาคม พ.ศ. 2564 ถึง เดือนมกราคม พ.ศ. 2565) 2,146 คนจากผู้ต้องขัง 2,540 คน (ร้อยละ  84.5) รอบที่สอง (ปลายเดือนมีนาคม พ.ศ. 2565 ถึงต้นเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2565) 1,745 คนจากผู้ต้องขัง 2,692 คน (ร้อยละ 64.8) พบปอด อักเสบลดลงจากร้อยละ 10 ในการระบาดรอบแรกเป็นร้อยละ 0.3 ในการ ระบาดรอบที่สอง โดยการจัดพื้นที่ลดการระบาดของโควิด-19 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติและความเสี่ยงส่วนบุคคล (กลุ่ม 608) เพิ่มความรุนแรง ของโควิด-19 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อีกทั้งการระบาดและความ รุนแรงของโควิด-19 ลดลงหลังการพัฒนารูปแบบการจัดการโควิด-19  ในเรือนจำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ สรุปได้ว่าการจัดการโควิด-19 ใน เรือนจำต้องเน้นที่การจัดพื้นที่ร่วมกับการจำแนกกลุ่มที่มีความเสี่ยงส่วน บุคคลให้ได้รับการดูแลที่รวดเร็ว ใกล้ชิด และได้รับยาต้านไวรัสอย่าง เหมาะสมเพื่อลดการระบาดของโควิด-19 ในเรือนจำและเพื่อให้ผู้ต้องขัง ปลอดภัยจากโควิด-19