ความสัมพันธ์ของพฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอกับพฤติกรรมการบริโภคอาหารของ นักเรียนชั้นประถมศึกษา เขตอำเภอโคกโพธิ์ไชย จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

ปัจจุบันการใช้เวลาหน้าจอดิจิทัลเพิ่มสูงขึ้น ส่งผลให้เด็กวัยเรียนมีพฤติกรรมที่อยู่กับสื่อหน้าจอมากขึ้น การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสำรวจพฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอ พฤติกรรมการบริโภคอาหาร และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่าง ปัจจัยส่วนบุคคล พฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอ กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารของนักเรียนชั้นประถมศึกษา เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-6 ที่อยู่ในเขตอำเภอโคกโพธิ์ไชย จังหวัดขอนแก่น จำนวน 305 คน สุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามให้ตอบเอง โดยผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้เชี่ยวชาญ 3 ท่าน ทุกข้อมีค่าดัชนีความสอดคล้องมากกว่า 0.8 และค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถาม ได้ค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค 0.7 สอบถามประกอบด้วย ลักษณะส่วนบุคคลของผู้ปกครองและเด็ก, พฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอของเด็ก และพฤติกรรมการบริโภคอาหารของเด็ก โดยใช้สถิติถดถอยโลจิสติกแบบพหุ

ผลการศึกษา พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอมากกว่า 2 ชั่วโมงต่อวัน ร้อยละ 67.2 อุปกรณ์ที่ใช้เวลาหน้าจอส่วนใหญ่ คือ สมาร์ทโฟน ร้อยละ 70.8 กลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมการบริโภคอาหารอยู่ในระดับไม่เหมาะสม ร้อยละ 70.8 วิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอและปัจจัยต่าง ๆ กับพฤติกรรมการบริโภคอาหาร พบว่า ความสัมพันธ์ของบิดา มารดาต่อเด็ก (Adjusted OR = 2.67; 95% CI: 1.18-6.06, p = 0.019) ระดับการศึกษาของผู้ปกครองต่ำกว่าอนุปริญญาลงมา (Adjusted OR = 2.87; 95% CI: 1.43-5.77, p = 0.003) ลักษณะครอบครัวขยาย (Adjusted OR = 2.40; 95% CI: 1.21-4.76, p = 0.012) การที่ห้องนอนของเด็กมีโทรทัศน์ (Adjusted OR = 3.67; 95% CI: 1.33-10.11, p = 0.012) และระยะเวลาการดูหน้าจอของเด็ก > 2 ชั่วโมง/วัน (Adjusted OR = 2.84; 95% CI: 1.64-4.93 ; p = <0.001) มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคอาหารที่ไม่เหมาะสมของกลุ่มตัวอย่าง ดังนั้น ควรมีการส่งเสริมให้ผู้ปกครองได้ตระหนักถึงผลกระทบของพฤติกรรมการใช้เวลาหน้าจอ และการจัดสรรเวลาสำหรับการใช้เวลาหน้าจอที่เหมาะสมในเด็กวัยเรียน รวมถึงส่งเสริมเรื่องการจัดเตรียมอาหารที่มีคุณค่าและประโยชน์สำหรับเด็กวัยเรียน