ผลของการใช้ลูกอมยาดอกขาวเพื่อการช่วยเลิกสูบบุหรี่ต่อคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคเรื้อรังแบบไม่ติดต่อ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินผลของการใช้ลูกอมหญ้าดอกขาวชนิดเม็ดแข็งต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูบบุหรี่ที่มีประวัติโรคเรื้อรังแบบไม่ติดต่อ วิธีการ: การศึกษานี้เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษา “ผลของลูกอมหญ้าดอกขาวในการช่วยเลิกบุหรี่ในผู้ป่วยโรคเรื้อรังแบบไม่ติดต่อ” ซึ่งเป็นการศึกษาเชิงทดลองแบบสุ่มแบบปกปิดสองทางและมีกลุ่มที่ได้รับลูกอมหลอกเป็นกลุ่มควบคุม ผู้วิจัยสุ่มแยกผู้ป่วยออกเป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มทดลองจำนวน 45 รายได้รับลูกอมหญ้าดอกขาวครั้งละ 1 เม็ด วันละ 3 ครั้งเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ ส่วนกลุ่มควบคุมจำนวน 48 รายได้รับลูกอมหลอก วันละ 3 ครั้งเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ การศึกษาประเมินคุณภาพชีวิตของตัวอย่างด้วยแบบสอบถาม SF-12v2 สามครั้ง คือ ก่อนและหลังใช้ลูกอมหญ้าดอกขาวและลูกอมหลอกเป็นเวลา 1 และ 3 เดือน ผลการวิจัย: การเปรียบเทียบคะแนนคุณภาพชีวิตทั้งสามครั้งระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม พบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในมิติต่าง ๆ ดังนี้ มิติสุขภาพทั่วไป (P=0.817) การทำหน้าที่ทางด้านร่างกาย (P=0.688) ข้อจำกัดที่เกิดจากปัญหาสุขภาพด้านร่างกาย (P=0.423) ข้อจำกัดที่เกิดจากปัญหาสุขภาพด้านจิตใจ (P=0.523) ความเจ็บปวดทางกาย (P=0.385) สุขภาพจิต (P=0.251) ความมีชีวิตชีวา (P=0.816) คะแนนรวมทางด้านร่างกาย (P=0.428) และคะแนนรวมทางด้านจิตใจ (P=0.051) แต่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างทั้งสองกลุ่มในมิติการทำหน้าที่ทางด้านสังคม (P=0.011) อย่างไรก็ตาม เมื่อวิเคราะห์ความแตกต่างของคุณภาพชีวิตระหว่างกลุ่มที่ใช้ลูกอมหญ้าดอกขาวและกลุ่มที่ได้ลูกอมหลอกที่เดือนที่ 1 และ 3 พบว่า ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P=0.447 และ 0.131 ตามลำดับ)สรุป: ผู้ป่วยโรคเรื้อรังแบบไม่ติดต่อที่ใช้ลูกอมหญ้าดอกขาวเพื่อการเลิกสูบบุหรี่ในและผู้ที่ได้รับยาหลอก ไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในเรื่องระดับคุณภาพชีวิตในมิติต่าง ๆ ที่ประเมิน ณ เวลา 1 และ 3 หลังการเข้าร่วมการวิจัย ยกเว้นในมิติการทำหน้าที่ทางด้านสังคมที่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ผลดังกล่าวไม่มีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเปรียบเทียบระหว่างกลุ่มที่ใช้ลูกอมหญ้าดอกขาวและกลุ่มที่ได้ลูกอมหลอกในเดือนที่ 1 และ 3