ประสบการณ์การถูกตีตราทางสังคมในผู้ป่วยมุสลิมที่ป่วยเป็นวัณโรค: การวิจัยเชิงคุณภาพ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาถึงตราบาปในผู้ป่วยวัณโรคชาวมุสลิมและการจัดการกับตราบาปในผู้ป่วยดังกล่าว วิธีการ: การวิจัยเชิงคุณภาพครั้งนี้เก็บข้อมูลโดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกในผู้ป่วยวัณโรคชาวมุสลิม 10 คนของโรงพยาบาลสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส ที่มีความรู้สึกถูกตีตราอยู่ในระดับที่สูงหรือในระดับต่ำเมื่อเทียบกับผู้ป่วยวัณโรครายอื่น ๆ เมื่อประเมินด้วยแบบวัดการรับรู้ถึงตราบาปเกี่ยวกับวัณโรค ผลการศึกษา: เหตุผล 3 ประการที่ทำให้วัณโรคเป็นตราบาป ได้แก่ ความเชื่อว่าวัณโรคเป็นโรคอันตรายร้ายแรงที่ติดต่อกันได้ง่าย วัณโรคเป็นสิ่งที่สังคมรังเกียจ และการแยกบริการสุขภาพสำหรับผู้ป่วยวัณโรคจากผู้ป่วยทั่วไปซึ่งตอกย้ำความเชื่อในสองประเด็นแรก ผู้ที่มีความเชื่อดังกล่าวสูงรู้สึกว่าตนถูกตีตราบาปอย่างมาก ความรู้สึกถูกตีตรามี 5 แง่มุม คือ 1) รู้สึกถูกรังเกียจ 2) รู้สึกอาย 3) รู้สึกกังวล 4) รู้สึกสูญเสีย และ 5) รู้สึกถูกลดบทบาทและสิทธิ ความรู้สึกถูกตีตราบาปทำให้ผู้ให้ข้อมูลจัดการกับภาวะบีบคั้นที่เกิดขึ้นด้วยวิธีการ 4 ประการ คือ 1)  หลีกเลี่ยงการบอกความจริง  2) แยกตัวเองออกจากการดำเนินชีวิตปกติ  3) เศร้าโศก เสียใจ และ 4) มุ่งมั่นตั้งใจรักษาโรคให้หาย สิ่งที่ช่วยให้การจัดการกับภาวะบีบคั้นจากตราบาปได้อย่างประสบผลสำเร็จ คือ การใช้ศาสนาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจและชี้นำการกระทำ การได้รับกำลังใจจากบุคคลรอบข้างในการต่อสู้กับโรคที่เป็นอยู่ และการหากิจกรรมทดแทนเพื่อหลีกเลี่ยงการคิดถึงตราบาปจากโรค สรุป: การแก้ปัญหาเรื่องตราบาปของวัณโรคสามารถทำได้โดยบุคลากรทางการแพทย์ที่มีสมรรถนะทางวัฒนธรรมในการให้ความรู้แก่ผู้ป่วยวัณโรคชาวมุสลิมและชุมชนมุสลิมบนพื้นฐานทางวัฒนธรรมของเขา เช่น หลักการทางศาสนาในการรักษาโรค การส่งเสริมให้สมาชิกในครอบครัวมีความเอื้ออาทรกับผู้ป่วย หรือการรวมกลุ่มผู้ป่วยวัณโรคด้วยกัน นอกจากนี้ โรงพยาบาลควรปรับปรุงการบริการผู้ป่วยวัณโรคเพื่อไม่ให้ผู้ป่วยเกิดความรู้สึกถูกตีตราในเชิงโครงสร้าง