ความเชื่อเรื่องยาและความร่วมมือในการใช้ยาของผู้ติดเชื้อเอชไอวี : กรณีศึกษาโรงพยาบาลแห่งหนึ่งของจังหวัดชัยภูมิ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษามุมมองความเชื่อเรื่องยา พฤติกรรมการใช้ยา และความร่วมมือในการใช้ยาต้านไวรัสของผู้ติดเชื้อเอชไอวี วิธีการ: การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพซึ่งเก็บข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การศึกษาคัดเลือกผู้ให้ข้อมูลสำคัญแบบเจาะจง จำนวน 21 คน โดยเป็นผู้ที่มีอายุระหว่าง 15-24 ปี ที่ได้รับการวินิจฉัยว่าติดเชื้อเอชไอวี/เอดส์ และเข้ารับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสอย่างน้อย 6 เดือนในโรงพยาบาลทั่วไปขนาดเล็กแห่งหนึ่งในจังหวัดชัยภูมิ การเก็บข้อมูลดำเนินการระหว่างเดือนธันวาคม 2563 ถึง เมษายน 2564 การศึกษาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัย: ผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่มีความเชื่อว่า ยาต้านไวรัสช่วยทำให้ร่างกายแข็งแรงและมีภูมิคุ้มกันเพิ่มมากขึ้น ทำให้ไม่เกิดการติดเชื้อฉวยโอกาสแทรกซ้อน จึงให้ความร่วมมือในการใช้ยาโดยการตั้งเวลาเพื่อแจ้งเตือนกินยาทุกครั้ง ในรายที่เกิดอาการข้างเคียงจากยาหรือกินยาต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน เช่น ผู้ที่ติดเชื้อจากแม่สู่ลูก จะให้ความร่วมมือในการใช้ยาที่ลดลง ผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่มีพฤติกรรมการแอบกินยา การเปลี่ยนภาชนะบรรจุยา รวมถึงการหลบซ่อนเวลามาโรงพยาบาล เนื่องจากเป็นผู้ที่ไม่ได้เปิดเผยตัว สิ่งเหล่านี้อาจทำให้กินยาไม่สม่ำเสมอ ไม่มารับยา หรือขาดยาได้ สรุป: ผู้ให้ข้อมูลส่วนใหญ่เลือกที่จะปกปิดสภาวะการติดเชื้อของตนเอง การเปิดเผยอาจทำให้เกิดปัญหาการปรับตัวเข้าสู่สังคมตามมาจากความหวาดกลัวว่าจะไม่ได้การยอมรับจากสังคม เกิดปัญหาด้านการเรียนและการทำงานได้ การเข้ารับการรักษาด้วยยาต้านไวรัสและการกินยาตรงเวลาต่อเนื่องสม่ำเสมอทำให้พวกเขาสามารถใช้ชีวิตได้ตามปกติเหมือนกับคนอื่นทั่วไป