Effects of Health Behavior Modification Program for Weight Loss among Health Sciences Students with Overweight and Obesity
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This one-group pretest-posttest quasi-experimental study aimed to examine the effects of a health behavior modification program on weight loss among university students with overweight and obesity in a university located, Thailand. The intervention lasted for 8 weeks and was implemented with 40 purposively selected students enrolled in the health sciences students. Data were collected using a structured questionnaire with an overall reliability coefficient of 0.89. The reliability coefficients for individual sections were 0.75 for knowledge, 0.84 for attitudes, 0.85 for self-efficacy, and 0.89 for health behaviors. Paired sample t-tests were used to compare the mean scores of knowledges, attitudes, self-efficacy, health behaviors, body mass index (BMI), waist circumference, and subcutaneous fat percentage before and after the intervention.
The findings revealed that, after participating in the program, the participants demonstrated a statistically significant increase in knowledge (p-value < 0.001, 95% CI: 3.74–6.61). Attitudes toward health improved significantly (p-value = 0.024, 95% CI: 0.28–3.72), as did self-regulation perception (p-value < 0.001, 95% CI: 4.11–8.54). Statistically significant improvements were also observed in health behaviors related to dietary habits and physical activity (p-value < 0.001, 95% CI: 4.38–7.32). Furthermore, there was a statistically significant reduction in body mass index (p-value = 0.007, 95% CI: 0.10–0.57) and waist circumference (p-value < 0.001, 95% CI: 4.43–8.37). However, the decrease in subcutaneous fat percentage was not statistically significant. Health sciences students play a vital role as future health professionals and leaders in health promotion. An appropriate physical appearance and healthy body composition not only reflect good health but also enhance their credibility in advocating healthy behaviors. Therefore, promoting health behavior change among this group should be implemented through evidence-based and effective programs. Future research should incorporate a control group to further validate the effectiveness of such interventions.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
World Health Organization (WHO). Obesity and overweight [Internet]. Geneva: World Health Organization; 2024 Mar 1 [cited 2025 May 22]. Available from: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/obesity-and-overweight
World Obesity Federation. World Obesity Atlas 2025 [Internet]. London: World Obesity Federation; 2025 [cited 2025 May 22]. Available from: https://data.worldobesity.org/publications/?cat=23
Fontaine KR, Redden DT, Wang C, Westfall AO, Allison DB. Years of life lost due to obesity. JAMA. 2003;289(2):187–93.
กรมควบคุมโรค. กรมควบคุมโรค ผลักดันคนไทยใส่ใจสุขภาพ ปรับเปลี่ยนมุมมองลด “โรคอ้วน” [อินเทอร์เน็ต]. 2566 มี.ค. 3 [เข้าถึงเมื่อ 2025 พ.ค. 22]. เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/brc/news.php?news=32470&deptcode=brc
กรมควบคุมโรค. กรมควบคุมโรค ชวนภาคีเร่งจัดการโรคอ้วน ชูประเด็นรณรงค์วันโรคอ้วนโลกปี 2568 "ระบบดี สุขภาพดี" [อินเทอร์เน็ต]. 2568 มี.ค. 3 [เข้าถึงเมื่อ 2025 พ.ค. 22]. เข้าถึงได้จาก: https://ddc.moph.go.th/brc/news.php?news=50587&deptcode=brc
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. รายงานสถานการณ์โรคอ้วนในประเทศไทย ปี 2565. กรุงเทพฯ: สสส.; 2565.
สำนักงานพัฒนานโยบายสุขภาพระหว่างประเทศ. รายงานภาวะโรคไม่ติดต่อเรื้อรังในประเทศไทย ปี 2562. กรุงเทพฯ: IHPP; 2563.
กัลยาณี โนอินทร์. ภาวะน้ำหนักเกินและโรคอ้วนในวัยเรียนและวัยรุ่นไทย. วารสารพยาบาลทหารบก. 2560;18(พิเศษ):1–8.
ปิยธิดา อุประ, กฤชกันทร สุวรรณพันธุ์, สุกัญญา ฆารสินธุ์. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะน้ำหนักเกินของนักศึกษาในวิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดขอนแก่น. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี. 2563;31(2):57–72.
นัชชา ยันติ, กริช เรืองไชย. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อภาวะน้ำหนักเกินในนักศึกษาปริญญาตรีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง จังหวัดปทุมธานี. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์. 2564;16(2):71–85.
วันใหม่ ดาวเรือง, ศิริกานด์ดา ชามารัตน์, ศิริพร บัวบุญ, และคณะ. ปัญหาและอุปสรรคในการควบคุมน้ำหนักของนักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 ม.ราชภัฏรำไพพรรณี. ใน: วิรัตน์ ปิ่นแก้ว, บรรณาธิการ. วิจัยสร้าง Innovation and Technology เพื่อรองรับสังคมไทยสู่ยุค Digital World. นครปฐม: สถาบันวิจัยและพัฒนา ม.ราชภัฏนครปฐม; 2565. หน้า 1581–92.
Green LW, Kreuter MW. Health promotion planning: An education and environment approach. 4th ed. Calif: Mayfield; 2005.
ชลธิชา อรุณพงษ์, กิตตินันท์ สิงห์ศร, กุลธิดา ปัททุม, และคณะ. ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคอ้วนของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยราชธานี จ.อุบลราชธานี. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ ม.ราชภัฏอุบลราชธานี. 2565;11(1):145–55.
กรมอนามัย. ผู้นำสุขภาพ Health Leader [อินเทอร์เน็ต]. กรุงเทพฯ: กรมอนามัย; 2561 [เข้าถึงเมื่อ 2025 พ.ค. 22]. เข้าถึงได้จาก: https://datahpc9.anamai.moph.go.th/group_sr/allfile/1612322558.pdf
สุพิชชา วงศ์จันทร์. อิทธิพลทางจิตสังคม และการกำกับตนเองที่มีต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้รับบริการที่มีภาวะอ้วนในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ; 2557.
นันทภัค ชนะพันธ์. ความสัมพันธ์ระหว่างการสนับสนุนทางสังคมและการรู้จักตนเองกับการคืนความสำคัญให้ตนเองของผู้ป่วยหญิงโรคซึมเศร้า. วารสารสภาการพยาบาล. 2556;28(2):44–57.
วัชรินทร์ เสมามอญ. ผลการใช้โปรแกรมการลดน้ำหนักสำหรับนักศึกษาที่มีภาวะน้ำหนักเกิน. วารสาร มจร มนุษยศาสตร์ปริทรรศน์. 2562;5(2):61–70.
อรรถพงษ์ ชุ่มเขียว, กาญจนา ทองบุญนาค, อุบล ชื่นสำราญ, ณัฐิยา ตันตรานนท์. ประสิทธิผลของโปรแกรมควบคุมน้ำหนักที่เน้นเรื่องการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการรับประทานอาหาร. Nursing Journal. 2562;46(3):106–17.
นีฟาน มะกาสิลา, ซูไรยา เจ๊ะแน, และคณะ. ประสิทธิผลของโปรแกรมการเต้นแอโรบิคต่อการลดน้ำหนัก. ใน: ฐิติพงศ์ เครือหงส์, บรรณาธิการ. งานประชุมวิชาการระดับชาติวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี สถาบันอุดมศึกษาภาคใต้ ครั้งที่ 7. สุราษฎร์ธานี: ม.ราชภัฏสุราษฎร์ธานี; 2565. หน้า 597–617.
นูรฟาดีล๊ะ มะรอแมโน, แอเสาะ หะยีคาเรง, และคณะ. ประสิทธิผลโปรแกรมออกกำลังกายคาร์ดิโอ. ใน: ฐิติพงศ์ เครือหงส์, บรรณาธิการ. การประชุมวิชาการวิทยาศาสตร์ฯ ครั้งที่ 7. สุราษฎร์ธานี: ม.ราชภัฏสุราษฎร์ธานี; 2565. หน้า 690–705.
อติญาณ์ ศรเกษตริน, อัจฉราวดี ศรียะศักดิ์, และคณะ. ประสิทธิผลของแอปพลิเคชัน Caloric. วารสารวิจัยและนวัตกรรมทางสุขภาพ. 2565;5(2):53–62.
กุลธิดา เหมาเพชร, คมกริช เชาว์พานิช, และคณะ. พฤติกรรมการออกกำลังกายของบุคลากรในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน [อินเทอร์เน็ต]. 2568 มี.ค. 3 [เข้าถึงเมื่อ 2025 พ.ค. 22]. เข้าถึงได้จาก: https://www.edu.kps.ku.ac.th/DBresearch/document/DB_RESEARCH/Research25.pdf
พิชยา ขันติเรือง. การพัฒนาหลักสูตรการควบคุมน้ำหนักสำหรับนักเรียน ม.1 โรงเรียนเทพศิรินทร์คลองสิบสาม [วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต]. ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี; 2557.
รัชกร อัครพิน. อิทธิพลของทัศนคติต่อการมีสุขภาพดีและรสชาติที่มีผลต่อการเลือกอาหารสุขภาพ [วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2562.
ปัทมาภรณ์ เจริญนนท์, ลัดดาวัลย์ กงพลี. ความรู้ ทัศนคติ และการปฏิบัติตนในการป้องกันโรคอ้วน. วารสารมหาวิทยาลัยนครพนม. 2559:87–94.
Polit DF, Beck CT. Nursing research: Generating and assessing evidence for nursing practice. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins; 2008.
Koo TK, Li MY. A guideline of selecting and reporting intraclass correlation coefficients for reliability research. J Chiropr Med. 2016;15(2):155–63.
McNeish D. Thanks coefficient alpha, we'll take it from here. Psychol Methods. 2018;23(3):412–33.
Intarakamhang U, Malarat A. The effects of behavioral modification based on client center program to health behaviors among obese university students. Glob J Health Sci. 2013;6(1):33–42.
Yin H, Zhang J, Lian M, Zhang Y. A systematic review and meta-analysis of the effectiveness of high-intensity interval training for physical fitness in university students. BMC Public Health. 2025;25(1):1601.
Kattelmann KK, Bredbenner CB, White AA, et al. The effects of Young Adults Eating and Active for Health (YEAH): a theory-based Web-delivered intervention. J Nutr Educ Behav. 2014;46(6):S27–41.
Brace AM, De Andrade FC, Finkelstein B. Assessing the effectiveness of nutrition interventions implemented among US college students to promote healthy behaviors: A systematic review. Nutr Health. 2018;24(3):171–81.
