Fall Prevention in Thai Older Adults
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This academic article aims to present fall prevention in Thai older adults, specifically those older adults in home bound group and bed bound group. Due to the development of medical care, public health, education, economy, society, science and technology can enhance life longevity and increase the number of older adults. For instance, in 1970, there were 1.7 million Thai elderly (4.9 percent of the total Thai population) increasing to 13.3 million (19.6 percent) in 2021. In addition, it was estimated that by the year 2030, there will be 17.6 million Thai older adults (26.6 percent). It is generally accepted that old age is a period of deterioration, particularly, physical, psychological, emotional and social decline which can lead to many problems such as health problem, low income and falls. Also, some of them need assistance from others for their living. Falls can cause of injury, disability or even death and increase more expenses for medical care. The main risk factors for falls are 1) physical and psychological risk factors 2) behavioral risk factors 3) environmental risk factors and 4) socio - economic risk factors.
Fall prevention for Thai home bound and bed bound older adult groups is an important issue. There are many alternatives that can apply to prevent falls in those older adults such as 1) educating older adults and their families to know how to prevent falls 2) supporting their family members and or caregivers to take care and promote health of older adults 3) improving environment relating to falls and 4) encouraging community volunteers to give advice and guideline to prevent older adults falls.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. สารประชากร. 2558; 24:1-2.
กรมกิจการผู้สูงอายุ. กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. การหกล้มในผู้สูงอายุ. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 5 มิถุนายน 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dop.go.th
กรมกิจการผู้สูงอายุ. กระทรวงพัฒนาสังคมและความ มั่นคงของมนุษย์.ประมาณการดัชนีการสูงวัย พ.ศ. 2558 – 2573. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 6 มิถุนายน 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dop.go.th
World Health Organization. WHO Global Report on Falls Prevention in Older Age. World Health Organization. 2007
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2562. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 10 มิถุนายน 2565] เข้าถึงได้จาก: https://thaitgri.org
ส่วนอนามัยผู้สูงอายุ สำนักส่งเสริมสุขภาพ กรมอนามัย กระทรวงสาธารณสุข. ข้อมูลและปัญหาที่สำคัญที่พบในผู้สูงอายุ. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 23 สิงหาคม 2565] เข้าถึงได้จาก: http://www.anamai.moph.go.th
Center for Disease Control and Prevention. Keep on Your Feet-Preventing Older Adult Falls. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 10 มิถุนายน 2565). เข้าถึงได้จาก: https://www.cdc.gov/injury/older adult fall
Center for Disease Control and Prevention. Fact About Falls. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 20 มิถุนายน 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://www.cdc.gov/falls/facts/html
Knodel J., Chayovan, N. and Prachuamoh, V.. The Changing well-being of Thai Elderly: An update from the 2011 survey of older persons in Thailand : Help Age International. 2013
นิพา ศรีช้างและลวิตรา. รายงานการพยากรณ์การพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุ (อายุ 60 ปีขึ้นไป) ในประเทศไทย ปี พ.ศ. 2560-2564. กระทรวงสาธารณสุข.2560
ศักรินทร์ ธนเกียติสกุล และขนิษฐา เนาว์แก้ว. ความชุกการหกล้ม ผลกระทบและปัจจัยเกี่ยวข้องในผู้สูงอายุอำเภอหล่มสัก จังหวัดเพชรบูรณ์. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 20 มิถุนายน 2565]. เข้าถึงได้จาก:https://hpc2appcenter.anamai. moph.go.th
ตวงรัตน์ อัคนาน และคณะ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันการพลัดตกหกล้มของผู้สูงอายุไทยในชุมชน อำเภอเดิมบางนางบวช จังหวัดสุพรรณบุรี, วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 2564; 14(4): 72-89.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิตัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เท็คซ์แอนด์เจอร์นัลพับลิเคชั่น; 2564
Woratanarat et al. Cost analysis of osteoporotichip fracture. J Med Assoc Thai,88 (Suppl5) :96-104.2005
World Health Organization Expert Committee. Health of the elderly. WHO Technical Report Series No.799; 198
กรมกิจการผู้สูงอายุ. กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 18 มิถุนายน 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://www.dop.go.th
สำนักงานสถิติแห่งชาติ กระทรวงดิจิตัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. ดัชนีพฤฒพลังผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เท็คซ์แอนด์เจอร์นัลพับลิเคชั่น; 2560
การเปลี่ยนแปลงในผู้สูงอายุ [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 24 มิถุนายน 2565]. เข้าถึงได้จาก: https://Thaihealth.or.th
ปริศนา รถสีดา. การป้องกันการหกล้มของผู้สูงอายุในชุมชน : บทบาทพยาบาลกับการดูแลสุขภาพที่บ้าน. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย. ปีที่ 11 (2) ก.ค.-ธ.ค. : 17-25.2561
วรรณภา ศรีธัญญรัตน์และลัดดา ดำริการเลิศ (บรรณาธิการ). แนวปฏิบัติในการบริการผู้สูงอายุ.นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2553.
จารุภา เลขาทิพย์ และคณะ. ปัจจัยเสี่ยงในผู้สูงอายุ. J.Med Health Sci. Vol.26(1) April : 85-103.2019
RAMA channel. หกล้มในผู้สูงอายุ. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 25 มิถุนายน 2565). เข้าถึงได้จาก: https://www.rama.mahidol.ac.th
วรรณพร บุญเปล่ง วดีรัตน์ ศรีวงศ์วรรณ และพัฒนาเศรษฐวัชราวนิช. อัตราและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการหกล้มของผู้สูงอายุ : ชุมชนริมแม่น้ำเจ้าพระยา จังหวัดนนทบุรี. J Nurs Sci. 33(3): 74-86. 2015
สุรินทร์รัตน์ บัวเร่งเทียนทอง และอรทัย ยินดี. การศึกษาความเสี่ยง ความกลัวการหกล้ม และแนวทางการจัดการป้องกันการพลัดตกหกล้มผู้ที่มารับบริการในคลินิกผู้สูงอายุ. วชิรสารการพยาบาล. ปีที่ 23 (2) กรกฎาคม-ธันวาคม: 31-43. 2564
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. คู่มือการป้องกันการหกล้มในผู้สูงอายุ. [อินเตอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 10 มิถุนายน 2565] เข้าถึงได้จาก: https://thaitgri.org