Physical Literacy and Physical Activity Behavior among Junior High School Students in Office of the Basic Education Commission
Main Article Content
Abstract
This cross-sectional survey research was aimed to study physical literacy and physical activity behavior of Matayomsuksa 1 – 3 students in the co-ed junior secondary schools under the administration of the Office of the Basic Education Commission, in Inner City, Urban Fringe, and Suburb areas of Bangkok Metropolis. The samples consisted of 407 students who were selected by using the multi-stage sampling method. Physical activity literacy and behaviors were measured by using an online questionnaire. Data analysis was done by employing descriptive statistics and the Chi-square test.
The results found that 60.7% of the sampled students were females and 39.3% were males with a mean age of 14 years. Physical activity literacy was found at the moderate level (51.1%), 46.2% had a low level of physical activity knowledge and understanding, 42.3% had a moderate level of motivation to perform physical activity and 40.5% had a moderate level of confidence to perform physical activity behaviors. The results of the association analysis between the studied variables showed that gender, body mass index, and physical activity behaviors related significantly to physical activity literacy (p<0.05).
It is recommended that the related organizations should promote junior high school students’ physical activity literacy and enhance students’ physical activity behaviors, both in and outside classes including, developing students’ motivation and confidence to perform physical activity behaviors continuously.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล และสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. สรุปสถานการณ์กิจกรรมทางกายคนไทย พ.ศ. 2555-57. http://padatabase.net/uploads/files/ 12/doc/ 368_Factsheet2558.pdf. (เข้าถึงเมื่อ 24 กรกฎาคม 2561)
กรมอนามัย. ข้อแนะนำการส่งเสริมกิจกรรมทางกายลดพฤติกรรมเนือยนิ่ง และการนอนหลับ สำหรับวัยเรียนและวัยรุ่น (6-17 ปี), พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ บริษัท เอ็นซี คอนเซ็ป จำกัด. ; 2560.
World Health Organization. Thailand 2015 Global School-Based Student Health Survey (GSHS). http:// www.searo.who.int/thailand/areas/global-school-based-student-health-survey/en/ (accessed 24 july 2015).
Tremblay M, Costas-Bradstreet C, Barnes J, Bartlett B, Dampier D, Lalonde C et al. Canada’s Physical Literacy Consensus Statement: process and outcome. BMC Public Health. 2018;18(S2).
อารีกุล อมรศรีวัฒนกุล, ฟิโอนา บูล, และ ไมเคิล โรเซนเบิร์ก, แบบสอบถามการสำรวจกิจกรรมทางกายในเด็ก และเยาวชนไทย ฉบับสำหรับเด็กอายุ 14-17 (TPACS V14-17). ศูนย์วิจัยกิจกรรมทางกาย (ประเทศไทย) และมหาวิทยาลัยเวสเทิร์นออสเตรเลีย, เพิร์ท, 2558.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้สุขศึกษาและพลศึกษาตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด; 2551.
Manganello J. Health literacy and adolescents: a framework and agenda for future research. Health Education Research. 2007;23(5):840-847.
Sharif I, Blank A. Relationship between child health literacy and body mass index in overweight children. Patient Education and Counseling. 2010;79(1):43-48.
Shih S, Liu C, Liao L, Osborne R. Health literacy and the determinants of obesity: a population-based survey of sixth grade school children in Taiwan. BMC Public Health. 2016;16(1).
จิรนันท์ ช่วยศรีนวล และคณะ. ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับความฉลาดทางสุขภาพต่อการป้องกันโรคอ้วนของ นักเรียนประถมศึกษาตอนปลายในอำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการสาธารณสุขชุมชน 2563; 1(3): 22.
Duong T, Aringazina A, Baisunova G, Nurjanah, Pham T, Pham K et al. Measuring health literacy in Asia: Validation of the HLS-EU-Q47 survey tool in six Asian countries. Journal of Epidemiology. 2017;27(2):80-86.
Belanger K, Barnes J, Longmuir P, Anderson K, Bruner B, Copeland J et al. The relationship between physical literacy scores and adherence to Canadian physical activity and sedentary behaviour guidelines. BMC Public Health. 2018;18(S2).
Caldwell H, Di Cristofaro N, Cairney J, Bray S, MacDonald M, Timmons B. Physical Literacy, Physical Activity, and Health Indicators in School-Age Children. International Journal of Environmental Research and Public Health. 2020;17(15):5367.
Choi S, Sum R, Leung E, Ng R. Relationship between perceived physical literacy and physical activity levels among Hong Kong adolescents. PLOS ONE. 2018;13(8):e0203105.
ปราณิศา กิ่งกังวาลย์, ประสิทธิ์ ลีระพันธ์, ธราดล เก่งการพานิช, ลักขณา เติมศิริกุลชัย. ผลของโปรแกรมส่งเสริมการออกกำลังกายเพื่อควบคุมน้ำหนักในนักเรียนที่มีภาวะโภชนาการเกินชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วารสารสุขศึกษา 2556;36 (124):61-75.
อรนุช พวงมาลัย, เบญจา มุกตพันธุ์. ความสัมพันธ์ของพฤติกรรมเนือยนิ่งและภาวะอ้วนของเด็กนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนตอนโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยขอนแก่น. วารสารสุขศึกษา 2560;41 (1):90-102.
วรานันทน์ ดีหอมศีล, สุปรียา ตันสกุล, อาภาพร เผ่าวัฒนา, ธราดล เก่งการพานิช. ประสิทธิผลของโปรแกรมสุขศึกษาในการลดน้ำหนักนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้นที่มีภาวะอ้วนในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารสุขศึกษา 2554;34 (118):1-19.