Effects of Telephone Follow-up for Reducing Noncompliance to Oral Amoxycillin
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Objective: To determine the effects of telephone follow-up on the reduction of noncompliance to orally-administered Amoxycillin of outpatients. Method: Subjects were 253 outpatients in Thupput Hospital, Phang-nga Province who were diagnosed as bacterial infection and had to use oral Amoxycillin for five days. Of 253, 115 were randomized to the control group and 100 to the experimental group using computer-generated number. Both groups were counseled on medication use and the importance of completing the regimen by a pharmacist. The researcher made a phone call to the experimental group at day 3 after the start of antibiotics in order to emphasize the importance of continuous use of antibiotics. At day 6 the researcher called both control and experimental groups to determine the amount of antibiotics left. The researcher concealed the objective of the telephone follow-up from the subjects in order to reduce the bias in the measurement of noncompliance. All subjects were informed that the objectives of the follow-up was to ascertain the color changing of medication, their symptom, and their problems in drug use. Results: Seventy four percent of patients in the experimental group took antibiotics continuously and completed the regimen, while 40.0% in the control group did so. Telephone follow-up reduced the risk of noncompliance by 34% (95% confidence interval=23-42). Relative risk of noncompliance with telephone follow-up was 0.43 (95% confidence interval=0.30-0.62). Number needed to treat to reduce one noncompliance case was 3 (95% confidence interval=2.38-4.35). The percentage of antibiotic left in the experimental group was 5.67, which was lower than that in the control group (21.4%). Conclusion: Telephone follow-up was effective in reducing compliance problem.
Article Details
ผลการวิจัยและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความถือเป็นความคิดเห็นและอยู่ในความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์ มิใช่ความเห็นหรือความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ หรือคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากการพิมพ์ บทความที่ได้รับการเผยแพร่โดยวารสารเภสัชกรรมไทยถือเป็นสิทธิ์ของวารสารฯ
References
2. Meichenbaum D, Turk D. Facilitating Treatment Adherence: A Practitioner's Guidebook. New York, NY: Plenum Press; 1987: 164-73.
3. Caro JJ, Salas M, Speckman JL, Raggio G, Jackson JD. Persistence with treatment for hypertension in actual practice. Can Med Assoc J. 1999;160: 31-7.
4. Caro JJ, Speckman JL, Salas M, Raggio G, Jackson JD. Effect of initial drug choice on persistence with antihypertensive therapy: the importance of actual practice data. Can Med Assoc J. 1999;160: 41-6.
5. Task Force for Noncompliance. Noncompliance with medications: An economic tragedy with important implications for health care reform. Baltimore, MD: Task Force for Noncompliance; 1994.
6. Medication Digest. Compliance-adherence-persistence. American Pharmacists Association and Pfizer, Inc., 2003.
7. Berger BA, Krueger KP, Felky BG. The pharmacist’s role in treatment adherence part 1: extent of the problem. US Pharm. 2004; 29: 50-4.
8. Bond WS, Hussar D A. Detection methods and strategies for improving medication compliance. Am J Hosp Pharm. 1991; 9: 1978-88.
9. Haynes RB, McDonald H, Garg AX, Montague P. Interventions for helping patients to follow prescriptions for medications. Cochrane Database Syst Rev 2002;(2): CD000011.
10. สำนักยา สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุข. ข้อมูลสถิติยา. [ออนไลน์].2552 [สืบค้นวันที่ 28 พฤศจิกายน 2554]. เข้าถึงได้จาก: http://wwwapp1.fda.moph.go.th/drug/zone_search/sea001.asp.
11. Howard DH, Scott II RD, Packard R, Jones D. The global impact of drug resistance. Clin Infect Dis. 2003 ;15;36(Suppl 1):S4-10.
12. Kardas P, Devine S, Golembesky A, Roberts C. A systematic review and meta-analysis of misuse of antibiotic therapies in the community. Int J Antimicrob Agent 2005; 26: 106–13.
13. สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. พฤติกรรมสุขภาพในเรื่องการใช้ยาปฏิชีวนะของประชาชนในจังหวัดนครปฐม. รายงานการวิจัย. กุมภาพันธ์ 2540.
14. Urien AM, Guillén VF, Beltrán DO, et al. Telephonic back–up improves antibiotic compliance in acute tonsiliitis/pharyngitis. Int J Antimicrob Agent. 2004; 23: 138–43.
15. ชลีวันท์ ศรีสุนทร. ผลของการให้คำปรึกษาการใช้ยาโดยเภสัชกรแก่ผู้ป่วยนอก โรคพาร์กินสันที่สถาบันประสาทวิทยา [วิทยานิพนธ์เภสัชศาสตรมหาบัณฑิต]. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2554.
16. นรรัตน์ สมเพชร, ชิดชนก เรือนก้อน, อัญชลี เพิ่มสุวรรณ. ผลการเตือนทางโทรศัพท์ต่อความร่วมมือในการใช้ยาลดความดันโลหิตของผู้ป่วยนอก. สงขลานครินทร์เวชสาร. 2550; 25: 89–97.
17. Faul F, Erdfelder E, Lang AG, Buchner A. G*Power 3: A flexible statistical power analysis for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behav Res Methods. 2007; 39: 175-91.
18. Osterberg L, Blaschke T. Adherence to medication. N Eng J Med. 2005;353:487–97.
19. Guyatt, GH, Sackett DL, and Cook DJ for the Evidence Medicine Working Group. User’s guides to the medical literature, II: how to use an article about therapy or prevention. B. What were the results and will they help me in caring for my patients? JAMA 1993; 271:59-63.
20. Wongpoowarak P, Wanakamanee U, Panpongtham K, Trisdikoon P, Wongpoowarak W, Ngorsuraches S. Unused medications at home: reasons and costs. Int J Pharm Prac 2004; 12: 141-8.