การสำรวจประสิทธิผลของยาปฏิชีวนะสำหรับรักษาแผลเท้าเบาหวานติดเชื้อจากระดับเม็ดเลือดขาว

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อสำรวจประสิทธิผลของยาปฏิชีวนะสำหรับรักษาแผลเท้าเบาหวานติดเชื้อจากระดับเม็ดเลือดขาว และเพื่อศึกษาความชุกของเชื้อแต่ละชนิดและอัตราการดื้อยาปฏิชีวนะของเชื้อแบคทีเรียจากแผลเท้าเบาหวานติดเชื้อ วิธีการ: การศึกษาครั้งนี้แบบย้อนหลังเชิงพรรณนาใช้ข้อมูลเวชระเบียนอิเล็กทรอนิกส์ของผู้ป่วยแผลเท้าเบาหวานติดเชื้อที่เข้านอนรักษาหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลรามาธิบดี 330 ตัวอย่างระหว่างเดือนมกราคม พ.ศ. 2558 - ธันวาคม พ.ศ. 2562 ผลการวิจัย: การเพาะเนื้อเยื้อของเท้าเบาหวานแสดงเชื้อก่อโรคร้อยละ 51.8 จากตัวอย่างทั้งหมด โดยพบ Enterococcus species มากที่สุด (ร้อยละ 28.7) ตามด้วย Escherichia coli (ร้อยละ 23.4) และ Pseudomonas aeruginosa (ร้อยละ 22.8) ส่วนยาปฏิชีวนะที่เชื้อดื้อสองลำดับแรก คือ ampicillin ร้อยละ 60.2 และ amoxicillin/clavulanate ร้อยละ 38.0 เมื่อจำแนกความสำเร็จของการใช้ยาปฏิชีวนะพบว่า ค่ามัธยฐานของจำนวนเม็ดเลือดขาว อัตราส่วนของเม็ดเลือดขาวนิวโทรฟิลต่อเม็ดเลือดขาวลิมโฟไซต์ (neutrophil to lymphocyte ratio; NLR) และอัตราส่วนของเม็ดเลือดขาวลิมโฟไซต์ต่อเม็ดเลือดขาวโมโนไซต์ (lymphocyte to monocyte ratio; LMR) มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P<0.05) เมื่อแบ่งระดับเม็ดเลือดขาวเป็น 2 กลุ่มพบว่า จำนวนเม็ดเลือดขาวนอกช่วง 4,000–12,000 เซลล์ต่อไมโครลิตรมีความสำเร็จของการใช้ยาปฏิชีวนะน้อยกว่าจำนวนเม็ดเลือดขาวในช่วงดังกล่าว (OR=0.48, 95%CI; 0.27–0.87, P=0.015) ขณะที่ค่า NLR มากกว่า 8.2 กับค่า LMR มากกว่า 2.1 ไม่มีความแตกต่างในความสำเร็จนี้เมื่อเทียบกับอัตราส่วนที่น้อยกว่าของทั้งคู่ สรุป: การศึกษานี้แสดงความชุกของเชื้อและอัตราการดื้อยาปฏิชีวนะของแผลเท้าเบาหวานติดเชื้อ จำนวนเม็ดเลือดขาวนอกช่วง 4,000–12,000 เซลล์ต่อไมโครลิตรลดความสำเร็จจากการใช้ยาปฏิชีวนะ ขณะที่ค่า NLR และค่า LMR ไม่แตกต่างระหว่างกลุ่มที่มีความสำเร็จและไม่สำเร็จจากใช้ยาปฏิชีวนะ อย่างไรก็ตามค่ามัธยฐานของค่า NLR น้อยกว่าและค่า LMR มากกว่าในกลุ่มที่มีความสำเร็จเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ไม่มีความสำเร็จ