การออกกำลังกายบนพื้นผิวที่ต่างกันต่อความสามารถในการทรงตัวและการเดินของผู้สูงอายุ ที่กระดูกข้อสะโพกหัก

การออกกำลังกายบนพื้นผิวที่ต่างกันของผู้สูงอายุ

บทคัดย่อ

ภาวะกระดูกข้อสะโพกหักในผู้สูงอายุส่งผลต่อการยืน การเดิน และการทำกิจวัตรประจำวัน โดยพบอัตราการล้มและหักซ้ำภายใน 4  ปีสูงถึงร้อยละ 75 การออกกำลังกายบนพื้นผิวที่ต่างกันท้าทายความสามารถในการเดินและลดการหกล้มซ้ำ การวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มและมีกลุ่มควบคุมนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลการออกกำลังกายบนพื้นผิวที่ต่างกันต่อความสามารถในการทรงตัว การเดิน และการหกล้มซ้ำในผู้ป่วยที่กระดูกข้อสะโพกหักศึกษาในผู้ป่วยอายุตั้งแต่ 50 ปีที่กระดูกข้อสะโพกหักจากภยันตรายไม่รุนแรงหลังผ่าตัดรักษา 30 คน แบ่งเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มละ 10 คน ให้ออกกำลังกายบนพื้นแข็ง พื้นนุ่ม และพื้นหญ้า 3 วันต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 4 สัปดาห์ วัดผลก่อนและหลังฝึกฯ ด้วยการทดสอบ Time up and go (TU & G), Five times sit to stand (FTSST)  และ Sit and reach (SR) เปรียบเทียบข้อมูลทั้งก่อนและหลังฝึกฯ กับระหว่างกลุ่มด้วยการทดสอบ chi-square, Kruskal Wallis,  Wilcoxon signed rank และ McNemar กำหนดระดับนัยสำคัญที่ 0.05 พบว่าร้อยละ 83.3 เป็นเพศหญิง อายุเฉลี่ย 73.4 ± 10.9  ปี ค่ามัธยฐานของเวลาในการทดสอบ TU & G ก่อน-หลังฝึกฯ ของทั้งสามกลุ่มลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ไม่พบความแตก ต่างระหว่างกลุ่ม ค่ามัธยฐานของเวลาในการทดสอบ FTSST และ SR ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในกลุ่มออกกำลังกายบนพื้น นุ่มและพื้นหญ้า พบผู้ป่วยหกล้มซ้ำ 4 คน (ร้อยละ 13.3) นั่นคือการออกกำลังกายบนพื้นผิวที่ต่างกันช่วยส่งเสริมความสามารถและความปลอดภัยในการทรงตัวและการเดินของผู้สูงอายุที่กระดูกข้อสะโพกหักได้