ผลของโปรแกรมพัฒนาทักษะผู้ช่วยเหลือดูแลต่อความสามารถในการประกอบกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิง อำเภอเมือง จังหวัดอ่างทอง

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดผลก่อนและหลังการทดลอง เพื่อเปรียบเทียบความรู้ ทักษะ พฤติกรรมการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงของผู้ช่วยเหลือดูแลที่เข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาทักษะผู้ช่วยเหลือดูแล และเปรียบเทียบความสามารถในการประกอบกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุที่ได้รับการดูแลจากผู้ช่วยเหลือดูแล ระหว่างเดือนมีนาคม 2565-พฤษภาคม 2565 กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ช่วยเหลือดูแล (Care giver) เขตอำเภอเมืองอ่างทองจำนวน 31 คนโดยคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง  เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย ได้แก่ โปรแกรมพัฒนาทักษะผู้ช่วยเหลือดูแล ประกอบด้วย 7 กิจกรรม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยแบบสอบถามประกอบด้วย 1) แบบวัดความรู้ 2) แบบวัดทักษะ 3) แบบวัดพฤติกรรม และ 4) แบบประเมิน ADL วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา ได้แก่ จำนวน ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ Wilcoxon Signed Rank Test 

ผลการวิจัยพบว่า ภายหลังการเข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาทักษะผู้ช่วยเหลือดูแล กลุ่มตัวอย่างมีความรู้ ทักษะ และพฤติกรรมในการดูแลผู้สูงอายุสูงกว่าก่อนการเข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาทักษะผู้ช่วยเหลือดูแลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 ระดับความสามารถในการประกอบกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุมีค่าเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับก่อนที่ผู้ช่วยเหลือดูแลเข้าร่วมโปรแกรมพัฒนาทักษะผู้ช่วยเหลือดูแลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01

ดังนั้นการพัฒนาความรู้และทักษะของผู้ช่วยเหลือดูแลอย่างสม่ำเสมอ โดยการส่งเสริมการรับรู้ความสามารถตนเอง (Self- efficacy) ร่วมกับการเสริมสร้างพลังอำนาจ (Empowerment) จะทำให้ผู้ช่วยเหลือดูแลเกิดพฤติกรรมการดูแลที่ดี มีความมั่นใจในการดูแลผู้สูงอายุที่มีภาวะพึ่งพิงและช่วยฟื้นฟูสมรรถภาพผู้สูงอายุให้สามารถปฏิบัติกิจวัตรประจำวันได้