การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อสุขนิสัยการนอนสำหรับเด็กอายุ 1 ปี ที่เข้ารับบริการ ณ คลินิกสุขภาพเด็กดี โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช

บทคัดย่อ

ที่มาและความสำคัญ: การนอนหลับมีบทบาทสำคัญอย่างมากต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการของเด็ก ซึ่งปัจจัยที่ส่งผลต่อสุขนิสัยการนอนของทารกจากการศึกษาที่ผ่านมา ได้แก่ อิทธิพลจากปฏิสัมพันธ์ระหว่างเด็กและผู้ปกครอง รูปแบบการกินของทารก พื้นอารมณ์ของเด็ก การศึกษาปัจจัยด้านอื่นๆ เช่น สิ่งแวดล้อมในบ้าน/ครอบครัว ช่วงเวลาและกิจกรรมก่อนเข้านอน และสภาพแวดล้อมในการนอน ยังมีข้อมูลที่จำกัด

วัตถุประสงค์: ศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อสุขนิสัยการนอนสำหรับ และความชุกของสุขนิสัยการนอนที่ดี สำหรับเด็กอายุ 1 ปี ที่เข้ารับบริการ ณ คลินิกสุขภาพเด็กดี โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช

รูปแบบการวิจัย: Cross-sectional Analytic study

วิธีการศึกษา: เก็บข้อมูลจากแบบสอบถามของผู้ปกครอง ที่พาบุตรหลานเข้ารับบริการ ณ คลินิกสุขภาพเด็กดี โรงพยาบาลพระนารายณ์มหาราช ระหว่างเดือนเมษายน – กันยายน พ.ศ. 2564 จำนวน 100 คน โดยจำแนกเป็นกลุ่มที่มีสุขนิสัยการนอนที่ดี ซึ่งต้องประกอบด้วย Sleep consolidation คือ การหลับกลางวันช่วงสั้นๆ และนอนในช่วงกลางคืนยาวอย่างต่อเนื่อง และ Sleep regulation คือ การควบคุมให้เริ่มนอนหลับได้ด้วยตนเอง และหลับต่อได้เองเมื่อตื่นกลางดึก

ผลการศึกษา: ความชุกของสุขนิสัยการนอนที่ดี คิดเป็นร้อยละ 7 ประกอบด้วยกลุ่มที่มี Sleep consolidation ร้อยละ 55 และ Sleep regulation ร้อยละ 9 โดยผู้ปกครองที่ร่วมวิจัยที่มีความสัมพันธ์กับเด็กในฐานะบิดามารดา เป็นปัจจัยที่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของกลุ่มที่มีสุขนิสัยการนอนที่ดี (P-value=0.003) และกลุ่ม Sleep regulation (P-value=0.014) ในส่วนของกลุ่มที่มี Sleep consolidation พบว่า ปัจจัยเรื่องสถานะของบิดามารดาซึ่งอาศัยอยู่ร่วมกันกับเด็ก เป็นปัจจัยที่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (P-value=0.019)

สรุป: บิดามารดาที่เป็นผู้ดูแลเด็ก มีบทบาทที่ส่งเสริมสุขนิสัยการนอนที่ดี และความสามารถในการควบคุมการนอนได้ด้วยตนเองของเด็กทารกได้มากกว่าบุคคลอื่น รวมถึงสถานะระหว่างบิดาและมารดาที่อยู่ร่วมกัน เป็นปัจจัยเสริมต่อการนอนในช่วงกลางคืนยาวต่อเนื่อง ปัจจัยเหล่านี้จะช่วยสร้างเสริมการนอนหลับที่มีคุณภาพ ส่งผลต่อการเจริญเติบโตและพัฒนาการของเด็ก และป้องกันปัญหาด้านพฤติกรรมของเด็กในอนาคตต่อไป