การพยาบาลผู้ป่วยที่ได้รับการให้ยาระงับความรู้สึกทั่วไปในผู้ป่วยครรภ์เป็นพิษ เพื่อทำผ่าตัดคลอดบุตรและทำหมัน: กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

กรณีศึกษาผู้ป่วยหญิง อายุ 30 ปี G3 P2 A0 L2 อายุครรภ์ 36 + 3 weeks by LMP, EDC 30 กรกฎาคม พ.ศ.2562 มาด้วยอาการปวดศีรษะ ปวดกระบอกตา ตาลาย ไม่มีอาการเจ็บครรภ์ ไม่มีเลือดออกผิดปกติทางช่องคลอด ไม่มีแขนขาอ่อนแรง บวมทั้งตัว ไม่มีอาการชัก รู้สึกลูกดิ้นลดลง แรกรับ ความดันโลหิต 214/140mmHg ชีพจร 117 ครั้ง/นาที หายใจ 20 ครั้ง/นาทีT 36.5 °C น้ำหนักตัว 127.7 กิโลกรัม สูง 168 เซนติเมตร BMI 45.245 ผลตรวจทางห้องปฏิบัติการตรวจพบโปรตีนในปัสสาวะ 3+ และมีโปรตีนรั่วในปัสสาวะ 340 mg ใน 24 ชั่วโมง การวินิจฉัยครรภ์เป็นพิษชนิดรุนแรง (severe preeclampsia) และต้องทำการผ่าตัดคลอดบุตรและทำหมัน (caesarean section with tubal resection)

การเลือกวิธีการให้ยาระงับความรู้สึกขึ้นอยู่กับความรีบด่วนของการผ่าตัดคลอด สภาวะของมารดาและทารกในครรภ์ ความพร้อมและความชำนาญของบุคลากรทางวิสัญญี สำหรับผู้ตั้งครรภ์รายนี้ให้ยาระงับความรู้สึกแบบทั่วไป (general anesthesia)เป็นการทำให้ผู้ป่วยไม่รู้สึกตัว และใส่ท่อช่วยหายใจร่วมด้วย เพราะเด็กเริ่มมีภาวะไม่ปกติ (non-reassuring fetal heart rate) ดังนั้น วิสัญญีพยาบาลต้องมีความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับสภาพผู้ป่วยและทารกและอธิบายความจำเป็นในการให้ยาระงับความรู้สึกแก่ผู้ป่วยและญาติให้รับทราบ และต้องมีความชำนาญในการประเมินสภาพร่างกายอย่างละเอียด มีการเลือกใช้ยาให้เหมาะสม และใช้อุปกรณ์ตามมาตรฐานการเฝ้าระวังจาก ราชวิทยาลัยวิสัญญีแพทย์แห่งประเทศไทย ในระหว่างการผ่าตัดมีการติดตามดูแลผู้ป่วยอย่างใกล้ชิด สังเกตการตอบสนองของผู้ป่วยต่อการผ่าตัด ปรับขนาดของยาสลบให้เหมาะสมกับผู้ป่วย เฝ้าระวังภาวะแทรกซ้อนตามระบบเน้นความสำคัญอยู่ที่ความปลอดภัยของผู้ป่วยและทารก ให้ความสะดวกแก่สูติแพทย์ให้ปฏิบัติงานได้อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพ สามารถทำให้ผู้ป่วยได้รับการผ่าตัดคลอดปลอดภัยไม่พบภาวะแทรกซ้อนร้ายแรงและมารดาได้รับการดูแลหลังผ่าตัดโดยการเฝ้าระวังทางเดินหายใจ ควบคุม ความดันโลหิต ปริมาณสารน้ำที่ให้ จำนวนปัสสาวะ ดูปริมาณเลือดที่ออกมา ดูแลการให้แมกนีเซียมซัลเฟต หลังผ่าตัดต่อเนื่องจากการดูแลขณะผ่าตัด ดูแลเรื่องการให้ยาระงับปวด และผู้ป่วยสามารถออกจากห้องพักฟื้นไปอยู่หอผู้ป่วยหลังคลอดได้