ผลของการสอนโดยให้คำแนะนำร่วมกับการใช้คู่มือการดูแลตนเอง ต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองและอัตราการติดเชื้อ ในผู้ป่วยใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไต

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบพฤติกรรมการดูแลตนเองหลังการใส่สายระบายน้ำปัสสาวะและอัตราการติดเชื้อหลังการใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไต ระหว่างกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการสอนโดยให้คำแนะนำร่วมกับการใช้คู่มือการดูแลตนเองกับกลุ่มที่ได้รับการดูแลตามปกติ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไตผ่านผิวหนัง โรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างที่มีคุณลักษณะตามเกณฑ์ และแบ่งเข้ากลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 16 ราย เครื่องมือวิจัย ประกอบด้วย แผนการสอนโดยให้คำแนะนำการดูแลตนเองหลังการใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไต คู่มือการดูแลตนเอง แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลตนเอง และแบบบันทึกการติดเชื้อหลังผ่าตัด ติดตามผลหลังการศึกษาในเดือนที่ 3 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติบรรยาย การทดสอบ Wilcoxon Sign-Ranks test สถิติ Mann-Whitney U test และ Fisher’s Exact test ผลการวิจัย พบว่า

กลุ่มทดลองมีคะแนนพฤติกรรมการดูแลตนเองหลังการใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไตสูงกว่าก่อนศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 จากกรวยไตสูงกว่าก่อนศึกษาอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และมีผลต่างของคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลตนเองหลังการใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไตก่อนและหลังการศึกษาสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีอัตราการ ติดเชื้อร้อยละ 12.5 ซึ่งน้อยกว่ากลุ่มควบคุมที่มีอัตราการติดเชื้อที่ร้อยละ 75 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

การสอนโดยให้คำแนะนำร่วมกับการใช้คู่มือการดูแลตนเองมีประสิทธิภาพในการลดอัตราการติดเชื้อในระบบทางเดินปัสสาวะและเพิ่มความสามารถในการดูแลตนเองของผู้ป่วยที่ใส่สายระบายน้ำปัสสาวะออกจากกรวยไต