ผลการสอนโดยใช้กรณีศึกษาร่วมกับการเรียนรู้ผ่านแผนที่มโนทัศน์ และการสะท้อนคิดต่อความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ของนักศึกษาพยาบาล ในจังหวัดปัตตานี

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังนี้ เพื่อศึกษา 1) การคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี 2) ผลของการสอนโดยใช้กรณีศึกษาร่วมกับการเรียนรู้ผ่านแผนที่มโนทัศน์และการสะท้อนคิดต่อความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักศึกษาพยาบาล และ 3) ความคิดเห็นของนักศึกษาพยาบาลเกี่ยวกับนิยาม ประโยชน์ ปัญหาและอุปสรรคของการจัดการเรียนการสอนโดยใช้กรณีศึกษาร่วมกับการเรียนรู้ผ่านแผนที่มโนทัศน์และการสะท้อนคิด กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษาพยาบาลชั้นปีที่ 3 ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ 2 (993-324) จำนวน 34 คน รวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล และแบบวัดความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณ ได้ค่าความเชื่อมั่นคูเดอร์ริชาร์ดสัน เท่ากับ .73 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติ Dependent t-test และวิเคราะห์เชิงเนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า

1. นักศึกษาพยาบาลมีคะแนนความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณเฉลี่ยก่อนการเรียนอยู่ในระดับปานกลาง (M = 23.76, SD=2.52) ส่วนหลังเรียนมีคะแนนเฉลี่ยเพิ่มขึ้นแต่ยังอยู่ในระดับปานกลาง (M = 26.23, SD=2.87)

2. หลังการเรียนโดยใช้กรณีศึกษาร่วมกับแผนที่มโนทัศน์และการสะท้อนคิด นักศึกษาพยาบาลมีคะแนนความสามารถในการคิดอย่างมิวิจารณญาณสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (t= - 4.58, P<.01)

3. นักศึกษาพยาบาลให้ความหมายการคิดอย่างมิวิจารณญาณว่าเป็นกระบวนการคิดเป็นขั้นเป็นตอนไตร่ตรองอย่างรอบคอบก่อนการตัดสินใจ และต้องพิจารณาข้อมูลจากหลาย ๆข้อมูลที่มี จึงจะสรุปผลและตัดสินใจ ผลที่เกิดจากการจัดการเรียนการสอน ต้องกระตือรือร้นและตื่นตัวกับความรู้ใหม่และการทำงานเป็นทีม ส่วนอุปสรรคใช้เวลามากในการรวมทีมระดมความคิด

การศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่า การบูรณาการเทคนิคการสอนโดยใช้กรณีศึกษาเป็นฐาน ร่วมกับแผนที่มโนทัศน์ และการสะท้อนคิด ช่วยเพิ่มความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของผู้เรียนได้