Preventing Elder Abuse
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
It is generally accepted that development of medical care, public health, economy, society, education, science and technology combined with low birth rate and death rate can enhance life longevity and increase the number of older adults. For example, in 1970, there were 1.7 million Thai older adults (4.9 percent of the total Thai population) increasing to 11.7 million (17.6 percent) in 2018. As a matter of fact, old age is a period of deterioration, particularly, physical, emotional, psychological and social decline which can cause various problems in older adults. One of those important problems is elder abuse caused by other persons such as family members and strangers.
Elder abuse is any knowing, intentional or negligent act by other persons that causes physical, emotional, psychological and social pain or harm to older adults.
Elder abuse may be divided into 5 types including 1) physical abuse 2) emotional and psychological abuse 3) financial exploitation 4) sexual abuse and 5) neglect.
There are a number of alternatives for elder abuse prevention such as 1) educating public to gain more understanding about elder abuse problems and to enhance awareness and attitude towards older adults. 2) Supporting family members to take more care of older adults. 3) Strengthening community action for elder abuse prevention and 4) coordinating related government and private sectors to help prevent elder abuse.
Article Details
References
สถาบันวิจัยประชากรและสังคม มหาวิทยาลัยมหิดล. สารประชากร. 24: 1-2. 2558
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ.2561 [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 2 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: www.thaitgri.org
กรมกิจการผู้สูงอายุ. กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.ประมาณการดัชนีการสูงวัย พ.ศ. 2558–573 [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 4 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: http://www.dop.go.th
United Nations Population Fund. Ageing in the twenty-first Century: A celebration and a challenge. New York. 2012
United Nations. World population ageing. New York. 2015
คณะแพทยศาสตร์โรงพยาบาลรามาธิบดี. มหาวิทยาลัยมหิดล. อยู่อย่างไรให้เป็นสุข ในวัยสูงอายุ [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 10 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: http://med.mahidol.ac.th
ทัศนีย์ ศิลาวรรณ, ณัฐวัชร์ นิลกาญจนกุล, กิตติพงศ์ พลเสน, มณีรัตน์ อวยสวัสดิ์. ภาวะคุกคามสุขภาพและพฤติกรรมเสี่ยงของผู้สูงอายุในชุมชนกึ่งเมือง อำเภอสูงเนิน จังหวัดนครราชสีมา: เปรียบเทียบระหว่างเพศชายและเพศหญิง. วารสารสุขศึกษา 2562; 42(2):99-109
10 โรคที่พบบ่อยในผู้สูงอายุ [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 12 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.samitivejchinatown.com
National Health Security Office. Long-term care Public Health for Depressed Elderly People (Long-Term Care) on National Health Security System. Bangkok National Health Security Office. 2016
World Health Organization. Elder Abuse [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 16 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.who.int
Sutter CS. Elder Abuse [Internet]. [Cited 2020, June 19]. Available from http://www.bristolda.com
World Health Organization Expert Committee. Health of the elderly. WHO Technical Report Series No.799; 1989
ธีรพันธ์ อินต๊ะปาน. จากสังคมผู้สูงอายุสู่ปัญหาถูกทอดทิ้ง [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 19 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก https://www.matichon.co.th
วัยสูงอายุ [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 5 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://en.wikipedia.org
การเปลี่ยนแปลงในผู้สูงอายุ [อินทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 2 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.thaihealth.or.th
What is "elder abuse" ? [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 8 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.centeronelderabuse.org
Elder abuse [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 23 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://en.wikipedia.org
พิสิฐ ระฆังวงษ์ และประพันธ์ สหพัฒนา. ปัจจัยที่มีผลต่อการตกเป็นเหยื่ออาชญากรรมที่เกิดขึ้นกับผู้สูงอายุในเขตกรุงเทพมหานคร. วารสารรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์2562;10(2):45–66.
อมรรัตน์ สัทธาธรรมรักษ์ และคณะ. สถานการณ์ด้านสุขภาพและความชุกของผู้สูงอายุที่ถูกทารุณกรรมในจังหวัดชลบุรี. สถาบันเวชศาสตร์สมเด็จพระสังฆราชญาณสังวรเพื่อผู้สูงอายุ. กระทรวงสาธารณสุข. 2551
เพ็ญจันทร์ ประดับมุข-เชอร์เรอร์, นิวัต วงศ์ใหญ่ และเบญจมาส เจริญสุขพลอยผล. รายงานการศึกษาฉบับสมบูรณ์โครงข่ายการคุ้มครองทางสังคม : การสร้างภูมิคุ้มกันภัยทางสังคมให้แก่ผู้สูงอายุ. รายงานการวิจัย. คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล. 2557
ธนธร ภูมี. การทบทวนมาตรการในการป้องกันและแก้ไขปัญหาการกระทำความรุนแรงต่อผู้สูงอายุ. การค้นคว้าอิสระหลักสูตรรัฐศาสตรมหาบัณฑิต คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. 2559
Ho CSH, et al. Elder abuse: A Meta-analysis and Meta-regression. East Asian Arch Psychiatry 2017;27:43-55.
Yon Y. et al. Elder abuse in community setting: a systematic review and meta-analysis. The Lancet Global Health 2017;5(2):147-156.
National Council on Aging, 2020. Elder Abuse Facts [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 10 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก : http://www.ncoa.org
ยมนา ชนะนิล และพรชัย จูลเมตต์. การพยาบาลเพื่อเสริมสร้างพลังอำนาจในผู้สูงอายุที่ถูกทารุณกรรม. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2560;27(3):29–41.
Elder abuse [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 25 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.who.int/news-room
Preventing Elder Abuse [อินเทอร์เน็ต]. [เข้าถึงเมื่อ 29 มิถุนายน 2563]. เข้าถึงได้จาก: https://www.cdc.gov/violenceprevention
รุ่งโรจน์ พุ่มริ้ว. ผู้สูงอายุ ปัญหาและนวัตกรรมผลิตภัณฑ์สำหรับผู้สูงอายุ. วารสารสุขศึกษา 2561;41(2):42-50
กรมกิจการผู้สูงอายุ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติเรื่องสังคมผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: บริษัท อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง. 2562
ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. การทบทวนกฎหมายและนโยบายด้านผู้สูงอายุสู่การจัดการสุขภาพ.วารสารกฎหมายสุขภาพและสาธารณสุข. 2558;1(2)149-164.