ผลของโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะแห่งตน ผ่านเครือข่ายสื่อสังคมออนไลน์ต่อการรับรู้ความสามารถตนเองและความตั้งใจในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อย่างเดียวของหญิงตั้งครรภ์ โรงพยาบาลหางดง จังหวัดเชียงใหม่

บทคัดย่อ

ปัจจุบันการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่มีแนวโน้มลดลงจากการที่มารดาหลังคลอดขาดความรู้ ความมั่นใจ และการไม่ได้รับข้อมูลความรู้เพียงพอในระยะตั้งครรภ์ การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง แบบกลุ่มเดียววัดก่อน-หลัง และระยะติดตามผล 1 เดือนมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการพัฒนาสมรรถนะแห่งตนผ่านเครือข่ายสื่อสังคมออนไลน์ต่อการรับรู้ ความสามารถตนเองและความตั้งใจในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อย่างเดียว ของหญิงตั้งครรภ์ โรงพยาบาลหางดง จังหวัดเชียงใหม่ 2)  เพื่อเปรียบเทียบการรับรู้ความสามารถตนเองในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ก่อนการทดลอง หลังการทดลอง และระยะติดตามผล โดยการสื่อสารผ่านเครือข่ายอินเตอร์เน็ต 3) เพื่อเปรียบเทียบความตั้งใจในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ก่อนการทดลอง หลังการทดลองและระยะติดตามผล โดยการสื่อสารผ่านเครือข่ายอินเตอร์เน็ต  กลุ่มตัวอย่างคือ หญิงตั้งครรภ์ชาวไทย จำนวน 39 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูล โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบประเมิน
การรับรู้ความสามารถตนเองในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่และแบบประเมินความตั้งใจในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ สอนผ่านสื่อเฟซบุ๊ก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ สถิติร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทำการทดสอบสมมติฐาน ผลการทดสอบข้อตกลงเบื้องต้นของการแจกแจงข้อมูลเป็นไปตามข้อตกลง จึงทำการทดสอบสมมติฐานการวิจัย โดยใช้ สถิติ Repeated Measures ANOVA

ผลการวิจัยพบว่า หลังการทดลอง และระยะติดตามผล คะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความสามารถตนเองต่อการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่  และความตั้งใจในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ สูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.5)  ในระยะติดตามผล คะแนนเฉลี่ยการรับรู้ความสามารถตนเองต่อการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่  และความตั้งใจในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ไม่แตกต่างจากหลังการทดลอง (p=1.000) ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการสนับสนุนการใช้โปรแกรมดังกล่าว ตั้งแต่ระยะตั้งครรภ์ ระยะหลังคลอด จนถึงการติดตามผลในระยะหลังคลอด  จะช่วยให้เกิดความยั่งยืนในการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อย่างเดียวต่อเนื่อง 6 เดือนได้