การผลิตก๊าซชีวภาพจากมูลโคและเปลือกสับปะรดโดยกระบวนการย่อยสลาย ภายใต้สภาวะไร้ออกซิเจน

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้ศึกษาเกี่ยวกับการผลิตก๊าซชีวภาพจากมูลโคและเปลือกสับปะรด โดยกระบวนการย่อยสลายภายใต้สภาวะไร้
ออกซิเจน โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบ อัตราส่วนของมูลโคกับเปลือกสับปะรด ต่อปริมาณการเกิดก๊าซชีวภาพ เปรียบเทียบ
ระยะเวลาเก็บกักต่อปริมาณการเกิดก๊าซชีวภาพ และวิเคราะห์ร้อยละของก๊าซมีเทนที่เกิดจากการหมัก การทดลองนี้ ทำการหมัก
ทั้งหมด 5 อัตราส่วนคือ มูลโค : เปลือกสับปะรด : น้ำกลั่น เท่ากับ 1:0:1, 2:1:3, 1:1:2, 1:2:3 และ 0:1:1 วัดปริมาณก๊าซชีวภาพที่
เกิดขึ้นโดยใช้หลักการแทนที่ของน้ำในการวัดปริมาตรน้ำที่ไหลออกมาจากถังปฏิกิริยา (3 ซ้ำ) และวิเคราะห์ร้อยละของก๊าซมีเทนด้วย
เครื่อง GC-MS
จากผลการทดลองพบว่า ปริมาณการเกิดก๊าซชีวภาพสูงสุดของอัตราส่วน 1:0:1 เท่ากับ 133.57±0 ลบ.ซม./วัน และ
อัตราส่วน 2:1:3, 1:1:2, 1:2:3, 0:1:1 เท่ากับ 125.71±0 ลบ.ซม./วัน, 117.86 ±0ลบ.ซม./วัน, 110±0 ลบ.ซม./วัน, และ 110±0 ลบ.
ซม./วัน (ตามลำดับ) เมื่อเปรียบเทียบปริมาณการเกิดก๊าซชีวภาพของแต่ละอัตราส่วนด้วยสถิติ One-way ANOVA พบว่า แตกต่าง
กันอย่างไม่มีมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = 0.119) นำอัตราส่วน ที่ทำให้เกิดก๊าซชีวภาพมากที่สุดคืออัตราส่วน 1:0:1 มาวิเคราะห์
หาปริมาณการเกิดก๊าซชีวภาพที่ระยะเวลาเก็บกัก 10 วัน, 20 วัน, 30 วัน, 40 วัน และ 50 วัน ได้ปริมาณการเกิดก๊าซ เท่ากับ 0 ลบ.
ซม./วัน, 68.1±9.07 ลบ.ซม./วัน, 130.95±4.54 ลบ.ซม./วัน, 36.07±4.54 ลบ.ซม./วัน และ 0 ลบ.ซม./วัน ตามลำดับ เมื่อ
เปรียบเทียบปริมาณการเกิดก๊าซของแต่ละระยะเวลาเก็บกัก ด้วยสถิติ Kruskal-Wallis test พบว่า แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทาง
สถิติ (p-value<0.05) โดยระยะเวลาเก็บกักที่ทำให้เกิดก๊าซชีวภาพมากที่สุดจะอยู่ในช่วง 30 วัน ก๊าซชีวภาพที่ได้จากการหมักใน
อัตราส่วน 1:0:1 มีปริมาณก๊าซมีเทน 46.19 %v/v