ผลของโปรแกรมการจัดการรายกรณีผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูงที่มีภาวะไตเรื้อรัง ในสถานบริการระดับปฐมภูมิ

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้เป็นวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi - Experimental Research)  แบบศึกษาสองกลุ่ม วัดผลก่อนและหลังการได้รับโปรแกรมการทดลอง (Two Group Pretest-Posttest Design) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการรายกรณีต่อพฤติกรรมการดูแลตนเองและระดับความดันโลหิต กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป ป่วยความดันโลหิตสูงที่มีภาวะไตเรื้อรังระยะที่ 3  ตรวจพบโปรตีนในปัสสาวะตั้งแต่ 1+ ขึ้นไป แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยวิธีการคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive sampling) กลุ่มละ 30 คน ระยะเวลา 8 สัปดาห์ กลุ่มทดลองดำเนินการตามรูปแบบของโปรแกรมการจัดการรายกรณี     และวัดระดับความดันโลหิต สัปดาห์ละ 1 ครั้ง กลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) โปรแกรมการจัดการรายกรณี 2) แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลตนเอง 3) เครื่องวัดความดันโลหิต  วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Chi-square, Paired t-test และ Independent t test

          ผลการวิจัยพบว่า 1) กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการจัดการรายกรณีมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลตนเองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001  2) กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการจัดการรายกรณีมีค่าระดับความดันโลหิตต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001  3) กลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการจัดการรายกรณีมีคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลตนเองสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001  4) กลุ่มทดลองมีระดับความดันโลหิต Systolic ต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

          การวิจัยครั้งนี้สรุปได้ว่า  การจัดการรายกรณีผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูงมีผลต่อการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการดูแลตนเองและการควบคุมความดันโลหิตเพื่อชะลอความเสื่อมของไตได้ดีขึ้น สามารถนำไปประยุกต์และพัฒนาการดูแลผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูงให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น