วิจัยการพยาบาลและวิทยาศาสตร์สุขภาพ

กลยุทธ์การสื่อสารองค์กร “อธิการบดีวิชัยพบนักศึกษา” เพื่อการป้องกัน และควบคุมโรคไม่ติดต่อเรื้อรังสำหรับบุคลากรโดยเครื่องมือปิงปองจราจรชีวิต 7 สี ของสถาบันพระบรมราชชนก

2024-11-10T18:53:01+07:00

บทความนี้นำเสนอการพัฒนาและการประยุกต์ใช้กลยุทธ์การสื่อสารในองค์กรที่มุ่งเน้นการป้องกันและควบคุมโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง (Non-Communicable Diseases: NCDs) ในองค์กร โดยใช้กลยุทธ์หลักคือ “Meet the PBRI President Vichai” ซึ่งเป็นกระบวนการสื่อสารโดยตรงระหว่างบุคลากรและผู้บริหารเพื่อสร้างวัฒนธรรมที่สนับสนุนการตระหนักรู้ด้านสุขภาพและการมีส่วนร่วมของบุคลากรในกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพ โดยใช้เครื่องมือ “ปิงปองจราจรชีวิต 7 สี” เพื่อช่วยให้บุคลากรสามารถติดตามและปรับพฤติกรรมสุขภาพของตนเองได้อย่างต่อเนื่องและมีประสิทธิภาพ กลยุทธ์นี้ไม่เพียงแต่จะเสริมสร้างสุขภาพของบุคลากร ลดการขาดงาน ลดการใช้งบประมาณและสร้างความสามัคคีภายในองค์กรเท่านั้น แต่ยังช่วยให้บุคลากรสามารถแสดงศักยภาพได้เต็มที่เพื่อสนับสนุนวิสัยทัศน์ระยะยาวขององค์กรและเป็นองค์กรต้นแบบด้านสุขภาพแก่องค์กรอื่น ผลลัพธ์เชิงบวกของกลยุทธ์นี้ คือ บุคลากรสามารถนำความรู้ที่ได้รับไปใช้ในการส่งเสริมสุขภาพของครอบครัว ชุมชน และสังคมได้อีกด้วย ทั้งนี้บทความนี้ยังได้อภิปรายถึงกรอบแนวคิด วิธีการปฏิบัติ และผลลัพธ์เชิงบวกของกลยุทธ์การสื่อสารนี้ พร้อมเสนอแนะแนวทางสำหรับการประยุกต์ใช้ในองค์กรอื่น ๆ

การประยุกต์ใช้ระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์เพื่อศึกษาการกระจายเชิงพื้นที่ โรคหลอดเลือดสมองในอำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง

2025-02-14T15:13:31+07:00

การศึกษาแบบย้อนหลังนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการกระจายเชิงพื้นที่โรคหลอดเลือดสมองในอำเภอแม่ทะ จังหวัดลำปาง เก็บรวบรวมข้อมูลจากฐานทะเบียนผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโรงพยาบาลแม่ทะที่ได้รับการวินิจฉัยระหว่างเดือนมกราคม 2564 –ธันวาคม 2566 และเชื่อมโยงข้อมูลกับแผนที่ระดับตำบล วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไปโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา วิเคราะห์ความสัมพันธ์เชิงพื้นที่มอแรน และค่าความสัมพันธ์แอนซิลินโลคัลของมอแรนหรือการวิเคราะห์การเป็นกลุ่มและส่วนที่อยู่นอก

ผลการศึกษาพบว่าผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองในอำเภอแม่ทะในระหว่างปี พ.ศ. 2564-2566 ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ร้อยละ 59.60 อายุเฉลี่ย 65.42 ปี (SD=11.98) พบจำนวนผู้ป่วยสูงสุดในช่วงอายุ 75-79 ปีทั้งเพศชายและหญิง การกระจายเชิงพื้นที่โรคหลอดเลือดสมองพบว่าในปี พ.ศ.2564 เป็นรูปแบบสุ่ม ส่วนปีพ.ศ. 2565 และ 2566 มีรูปแบบเกาะกลุ่ม ค่าความสัมพันธ์มอแรนเท่ากับ .038, .380 และ .262 ตามลำดับ และนอกจากนี้วิเคราะห์ค่าความสัมพันธ์แอนซิลินโลคัลของมอแรน พบว่าพื้นที่มีการเกาะกลุ่มสูง (High-High) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ ปี พ.ศ. 2564 คือ ตำบลนาครัว (p=.05) ปี พ.ศ.2565 คือ ตำบลหัวเสือ (p=.05) และปี พ.ศ.2566 คือ ตำบลแม่ทะ (p=.05) ตำบลนาครัว (p=.05) และตำบลน้ำโจ้ (p=.01)

หน่วยบริการสาธารณสุขควรนำผลการศึกษาที่ได้ไปใช้เป็นข้อมูลในการจัดบริการเชิงรุกและจัดสรรทรัพยากรเพื่อการดูแลและวางแนวทางในการดำเนินงาน ค้นหาปัจจัยสาเหตุ ป้องกัน เฝ้าระวังโรคหลอดเลือดสมองเพื่อลดอุบัติการณ์ผู้ป่วยรายใหม่ในพื้นที่ต่อไป

ผลของการใช้นวัตกรรม Power of Syringe ต่อกำลังกล้ามเนื้อมือ แรงบีบมือ และความพึงพอใจของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง

2025-06-20T08:56:33+07:00

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อประเมินประสิทธิผลของนวัตกรรม Power of Syringe ต่อกำลังกล้ามเนื้อมือ แรงบีบมือ และ 2) เพื่อประเมินความพึงพอใจต่อการใช้นวัตกรรม กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองที่มีกำลังกล้ามเนื้อมือน้อยกว่าหรือเท่ากับเกรด 4 หอผู้ป่วยใน โรงพยาบาลชุมชนแห่งหนึ่งในจังหวัดพะเยา จำนวน 17 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ นวัตกรรม Power of Syringe ผ่านการตรวจสอบโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล การประเมินกำลังกล้ามเนื้อมือ การประเมินแรงบีบมือ (grip strength test) และแบบสอบถามความพึงพอใจการใช้นวัตกรรม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติทีแบบไม่เป็นอิสระต่อกัน

ผลการวิจัยพบว่าหลังการใช้นวัตกรรมกำลังกล้ามเนื้อมือหลังทดลอง (𝒙̅= 4.71, SD = .47) สูงกว่าก่อนทดลอง (𝒙̅= 3.18, SD = .73) และแรงบีบมือหลังทดลอง (𝒙̅= 26.76, SD =7.55) สูงกว่าก่อนทดลอง (𝒙̅=12.12, SD = 6.42) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และคะแนนเฉลี่ยความพึงพอใจในการใช้นวัตกรรมโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด (𝒙̅= 4.82, SD = .39)

ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าการใช้นวัตกรรมสิ่งประดิษฐ์ทำให้กลุ่มตัวอย่างมีกำลังกล้ามเนื้อมือและแรงบีบมือเพิ่มขึ้น ลดความพิการ ส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น ดังนั้นควรมีการส่งเสริมการใช้อย่างสม่ำเสมอและควรมีการติดตามผลการเปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง

ผลของโปรแกรมการประยุกต์แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมสุขภาพ ของผู้ที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดสมองในชุมชน

2024-10-10T21:13:04+07:00

การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการประยุกต์แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมสุขภาพของผู้ที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดสมองในชุมชน กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ที่มีภาวะเสี่ยงต่อการเกิดโรคหลอดเลือดสมองที่มีอายุ 35- 59 ปี จำนวน 52 ราย สุ่มอย่างง่ายแบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 26 ราย เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมการประยุกต์แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพของสเตชเชอร์และโรเซนสตอก (1997) และ 2) แบบสอบถามพฤติกรรมสุขภาพได้รับการตรวจสอบโดยผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 6 ท่าน มีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ .94 และค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สันเท่ากับ .95 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา paired t-test และ independent t-test

ผลการศึกษาพบว่า 1) คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มทดลอง (Mean = 108.53, SD = 4.08) ภายหลังเข้าร่วมโปรแกรมการประยุกต์แบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมฯ (Mean = 53.65, SD = 14.38) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (t = 18.347, p < 0.001) และ 2) ภายหลังเข้าร่วมโปรแกรมฯ คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมสุขภาพของกลุ่มทดลอง (Mean = 108.53, SD = 4.08) สูงกว่ากลุ่มควบคุม (Mean = 67.11, SD = 5.63) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (t = 30.371, p < 0.001)

แนวทางการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัว และชุมชนในเขตภาคเหนือ

2025-02-14T15:55:57+07:00

การวิจัยและพัฒนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาข้อมูล สำรวจ วิเคราะห์ สภาพปัญหา และความต้องการในการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ในเขตภาคเหนือ 2) เพื่อพัฒนาแนวทางการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน ในเขตภาคเหนือ และ 3) เพื่อทดลองและประเมินผลการใช้แนวทางการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัวและชุมชน ในเขตภาคเหนือ การศึกษาครั้งนี้ศึกษาในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง ผู้ดูแล บุคลากรสุขภาพ และแกนนำชุมชน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ 1) แบบสนทนากลุ่มและการสัมภาษณ์ 2) แนวทางการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองฯ 3) คู่มือโรคหลอดเลือดสมอง 4) คู่มือการดูแลสุขภาพตามหลัก 3 อ. 2 ส. 5) แบบประเมินความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน (ADLs) 6) แบบประเมินความรู้เรื่องหลอดเลือดสมองและการดูแล 7) แบบประเมินพฤติกรรมการป้องกันโรคหลอดเลือดสมอง และ 8) แบบประเมินความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยวิธีการตรวจสอบสามเส้า วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติพรรณนา และสถิติทดสอบ Wilcoxon sign-ranks test

ผลการวิจัยพบว่าขั้นตอนที่ 1 พบการติดตามเยี่ยมบ้านไม่ต่อเนื่อง บุคลากรสุขภาพขาดความมั่นใจในการดูแลผู้ป่วย ผู้นำชุมชนไม่ทราบสถานการณ์ ปัญหาและความต้องการ ยังไม่มีแนวทางประสานเพื่อส่งต่อข้อมูลหรือส่งเสริมการมีส่วนร่วม ขั้นตอนที่ 2 แนวทางการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดฯ ประกอบด้วย 1) การรับผู้ป่วย 2) การติดตามเยี่ยมบ้าน 3) ระบบบริการสุขภาพ และ 4) ประเมินผล ขั้นตอนที่ 3 หลังทดลองใช้แนวทางฯ พบว่าผู้ป่วยมีคะแนนความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน (ADL) สูงกว่าก่อนใช้แนวทางฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ผู้ดูแลมีความรู้เรื่องโรคหลอดเลือดสมองและมีพฤติกรรมการป้องกันโรคหลอดเลือดสมองสูงกว่าก่อนใช้แนวทางฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 บุคลากรทางสุขภาพและผู้นำชุมชนมีความรู้เรื่องโรคหลอดเลือดสมองสูงกว่าก่อนใช้แนวทางฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 และผู้ดูแลมีความพึงพอใจเพิ่มมากขึ้นกว่าก่อนทดลองใช้แนวทางฯ อย่างมีนัยสำคัญทางที่ระดับ .05

ข้อเสนอแนะหน่วยงานระดับปฐมภูมิควรส่งเสริมให้ครอบครัวและชุมชนมีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วย และพัฒนาความรู้และทักษะการดูแลแก่บุคลากรทางสุขภาพและผู้นำชุมชน และประเมินผลความสำเร็จของการดูแลผู้ป่วยร่วมกัน

ผลของโปรแกรมการประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมในการป้องกัน โรคหลอดเลือดสมองของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลม่อนดินแดง

2025-05-16T13:36:48+07:00

การวิจัยกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์ศึกษาผลของโปรแกรมการประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมในการป้องกันโรคหลอดเลือดสมองของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลม่อนดินแดง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าเป็นโรคความดันโลหิตสูง ที่สมัครใจเข้าร่วมโครงการ จำนวน 70 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง และกลุ่มเปรียบเทียบ กลุ่มละ 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย 1) โปรแกรมการประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจในการป้องกันโรคร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมในการป้องกันโรคหลอดเลือดสมองของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง 2) แบบสอบถามพฤติกรรมในการป้องโรคหลอดเลือดสมอง มีค่าดัชนีความตรงเท่ากับ .96 และนำแบบสอบถามพฤติกรรมในการป้องโรคหลอดเลือดสมอง ไปหาความเชื่อมั่นของเครื่องมือมีค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของของครอ เท่ากับ .75 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน วิเคราะห์เปรียบเทียบผลการทดลอง ด้วยสถิติ Repeated measures ANOVA และ independent-test

ผลการศึกษาพบว่าหลังการทดลองและระยะติดตามผล กลุ่มทดลองมีค่าคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันโรคหลอดเลือดสมอง สูงกว่าก่อนการทดลอง และดีขึ้นกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และมีค่าเฉลี่ยความดันโลหิต ต่ำกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการประยุกต์ทฤษฎีแรงจูงใจในการป้องกันโรคร่วมกับแรงสนับสนุนทางสังคมมีผลต่อพฤติกรรมการป้องกันโรคหลอดเลือดสมองของผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง ดังนั้นพยาบาลจึงควรนำโปรแกรมนี้ไปใช้ในการดูแลผู้ป่วยโรคความดันสูงต่อไป

ผลของโปรแกรมส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อน ของผู้สูงอายุโรคต้อกระจกที่ได้รับการผ่าตัดใส่เลนส์แก้วตาเทียม

2024-07-10T09:28:52+07:00

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลครั้งเดียวหลังการทดลอง มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพต่อพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนของผู้สูงอายุโรคต้อกระจกที่ได้รับการผ่าตัดใส่เลนส์แก้วตาเทียม กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่เข้ารับการรักษาโดยการผ่าตัดใส่เลนส์แก้วตาเทียมจำนวน 50 คน แบ่งเป็นกลุ่มควบคุม และกลุ่มทดลองกลุ่มละ 25 คน เก็บข้อมูลระหว่างเดือนเมษายน - มิถุนายน พ.ศ. 2567 เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพ 2) คู่มือส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพ 3) วีดิทัศน์การเช็ดตาหยอดตา ซึ่งเครื่องมือผ่านการตรวจสอบความตรงของเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 3 ท่าน 4) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของผู้สูงอายุ และ 5) แบบสอบถามพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนหลังการผ่าตัดต้อกระจกใส่เลนส์แก้วตาเทียม ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาได้เท่ากับ .91 และคำนวณค่าสัมประสิทธิ์ความเชื่อมั่น เท่ากับ .80 วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ สถิติเชิงพรรณนาและ Independent t-test

ผลการศึกษาพบว่า ค่าคะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการป้องกันภาวะแทรกซ้อนแทรกซ้อนของผู้สูงอายุโรคต้อกระจกที่ได้รับการผ่าตัดใส่เลนส์แก้วตาเทียมในระยะหลังทดลอง ระหว่างกลุ่มทดลองที่ได้รับโปรแกรมการส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพมากกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการพยาบาลตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

ข้อเสนอแนะจากการศึกษาในครั้งนี้คือภายหลังจากที่ผู้สูงอายุผ่าตัดต้อกระจกใส่เลนส์แก้วตาเทียมเข้าร่วมโปรแกรมส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพสามารถป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อน เช่น การติดเชื้อหลังผ่าตัด แผลแยก มีเลือดออกในช่องหน้าลูกตา ยูเวียอักเสบและเลนส์เลื่อนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ดังนั้นจึงควรส่งเสริมให้มีการนำโปรแกรมส่งเสริมความเชื่อด้านสุขภาพไปทดลองใช้เพื่อทดสอบประสิทธิผลต่อไป

การพัฒนารูปแบบการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลตนเองของผู้สูงอายุ ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้ จังหวัดตาก

2025-03-28T20:52:07+07:00

การวิจัยและพัฒนามีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลตนเองของผู้สูงอายุป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่ควบคุมระดับน้ำตาลในเลือดไม่ได้ จังหวัดตาก มี 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1) ศึกษาสถานการณ์ความรอบรู้ด้านสุขภาพ พฤติกรรมการดูแลตนเองฯ และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพ กลุ่มตัวอย่าง ผู้สูงอายุป่วยโรคเบาหวานฯ จำนวน 169 คน ผู้ให้ข้อมูล คือ ผู้สูงอายุป่วยโรคเบาหวานฯ จำนวน 20 คน ระยะที่ 2) พัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมการดูแลตนเองฯ ผู้ให้ข้อมูล ได้แก่ บุคลากรสาธารณสุข ผู้นำชุมชน อาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน ผู้สูงอายุป่วยโรคเบาหวาน จำนวน 8 คน ระยะที่ 3) ประเมินผลการใช้รูปแบบการสร้างเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพในการดูแลตนเองฯ กลุ่มตัวอย่าง ผู้สูงอายุป่วยโรคเบาหวานฯ จำนวน 30 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม แนวคำถามการสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอนุมาน Enter multiple regression analysis, Paired sample t – test และเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า ระยะที่ 1 ผู้สูงอายุป่วยโรคเบาหวานฯ มีความรอบรู้ด้านสุขภาพอยู่ในระดับพอใจ ร้อยละ 73.37 คะแนนเฉลี่ยทักษะทุกด้านอยู่ในระดับพอใจ ร้อยละ 68.05 – 75.14 และพฤติกรรมดูแลตนเองอยู่ในระดับพอใจ ร้อยละ 55.62 และระดับดี ร้อยละ 40.24 ตามลำดับ ปัจจัยทำนายความรอบรู้ด้านสุขภาพได้มากที่สุด คือ แรงสนับสนุนทางสังคม (ß= .45,p < .001) การศึกษาและการรับรู้ความสามารถแห่งตน (ß = .45, ß = .30, ß = .24, p<.001) ตามลำดับ โดยตัวแปรร่วมกันทำนายฯได้ ร้อยละ 69 ระยะที่ 2 แนวทางการพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพฯ มี 2 ส่วน คือ การเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพและพัฒนาทักษะฯ และการสนับสนุนการดูแลตนเองฯ ระยะที่ 3 การประเมินรูปแบบการเสริมสร้างความรอบรู้ฯ พบว่าภายหลังการทดลองผู้สูงอายุฯ มีคะแนนเฉลี่ยความรอบรู้ด้านสุขภาพ พฤติกรรมการดูแลตนเอง สูงกว่าก่อนการทดลองและมีค่าเฉลี่ยระดับน้ำตาลเฉลี่ยสะสมลดลงอยู่ในเกณฑ์ปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05

จากผลการศึกษาในครั้งนี้หน่วยบริการสุขภาพสามารถประยุกต์รูปแบบหรือแนวทางการเสริมสร้างความรอบรู้ด้านสุขภาพเพื่อพัฒนาการดูแลสุขภาพตนเองในผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 หรือคลินิกโรคเรื้อรังอื่น ๆ โดยใช้ข้อมูลพื้นฐานที่สอดคล้องกับกลุ่มเป้าหมายและบริบทแวดล้อมของพื้นที่

ผลของโปรแกรมการตรวจเต้านมด้วยตนเองแบบออนไลน์ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพ โรคมะเร็งเต้านมและความสามารถในการตรวจคัดกรองมะเร็งเต้านม ของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบล สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดลำปาง อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง

2025-03-06T15:41:14+07:00

การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียววัดก่อนและหลังการทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการตรวจเต้านมด้วยตนเองแบบออนไลน์ต่อความรอบรู้ด้านสุขภาพโรคมะเร็งเต้านม และความสามารถในการตรวจคัดกรองมะเร็งเต้านมของอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้าน กลุ่มตัวอย่างเป็นอาสาสมัครสาธารณสุขประจำหมู่บ้านในพื้นที่ของโรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านต้นมื่น สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดลำปาง อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง จำนวน 52 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมการตรวจเต้านมด้วยตนเองแบบออนไลน์ 2) แบบวัดความรอบรู้ด้านสุขภาพโรคมะเร็งเต้านม มีค่าความเชื่อมั่น .92 และ 3) แบบประเมินความสามารถในการตรวจคัดกรองมะเร็งเต้านม มีค่าความเชื่อมั่น .94 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติ paired t-test

ผลการวิจัยพบว่า 1) หลังการทดลองกลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยคะแนนความรอบรู้ด้านสุขภาพโรคมะเร็งเต้านมโดยรวมสูงกว่าก่อนการใช้โปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยเฉพาะด้านการเข้าถึงข้อมูลสุขภาพและด้านการเข้าใจข้อมูลสุขภาพอยู่ในระดับสูง ส่วนด้านการประเมินข้อมูลสุขภาพและด้านการประยุกต์ใช้ข้อมูลสุขภาพอยู่ในระดับปานกลาง 2) หลังการทดลองกลุ่มตัวอย่างมีค่าเฉลี่ยคะแนนความสามารถในการตรวจคัดกรองมะเร็งเต้านมสูงกว่าก่อนการใช้โปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001

ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าโปรแกรมการตรวจเต้านมด้วยตนเองแบบออนไลน์มีประสิทธิผลในการพัฒนาความรอบรู้ด้านสุขภาพโรคมะเร็งเต้านมและความสามารถในการตรวจคัดกรองมะเร็งเต้านมของอาสาสมัครสาธารณสุขหมู่บ้าน

การพัฒนารูปแบบการคัดกรองวัณโรคปอดเชิงรุก ในผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยง อำเภอชาติตระการ จังหวัดพิษณุโลก

2025-02-10T19:29:50+07:00

การวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้มีวัตถุประสงค์เพี่อ 1) ศึกษาสถานการณ์ปัญหาการคัดกรองวัณโรคในกลุ่มผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยง 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการคัดกรองวัณโรคเชิงรุกในกลุ่มผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยง และ 3) เพื่อศึกษาประสิทธิผลของรูปแบบการคัดกรองวัณโรคเชิงรุกในกลุ่มผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงที่พัฒนาขึ้น กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงในชุมชน 519 คน และบุคลากรทางสาธารณสุข 35 คน ใช้กระบวนการพัฒนา 4 ขั้นตอน ประกอบด้วยการวางแผน การปฏิบัติ การสังเกต และการสะท้อนผล เครื่องมือประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์เชิงลึก แนวทางสนทนากลุ่ม แบบประเมินความพึงพอใจ แบบบันทึกข้อมูลการคัดกรอง และ แบบสังเกต สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่าสถานการณ์การคัดกรองวัณโรค อำเภอชาติตระการ พบปัญหา 3 ประเด็น ได้แก่ 1) การขาดแคลนบุคลากรทางสุขภาพในการคัดกรองวัณโรค 2) ผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงต่อวัณโรคมีข้อจำกัดในการ เข้ารับบริการ และ 3) ระบบการคัดกรองเป็นแบบตั้งรับในโรงพยาบาล ดังนั้นจึงมีการพัฒนารูปแบบการคัดกรองวัณโรคปอดเชิงรุกซึ่งประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ 1) การกำหนดกลุ่มเสี่ยง 2) การจัดเอกซเรย์เคลื่อนที่ 3) แพทย์อ่านผลถ่ายภาพรังสีทรวงอกร่วมกับปัญญาประดิษฐ์ 4) การตรวจเสมหะ และ 5) การวินิจฉัยและรักษาวัณโรค ส่วนประสิทธิผลของรูปแบบการคัดกรองวัณโรคปอดที่พัฒนาขึ้นพบว่าช่วยให้อัตราการคัดกรองวัณโรคเพิ่มขึ้นจากร้อยละ 60.41 เป็นร้อยละ 90.06 ผลเอกซเรย์ปอดเข้าได้กับวัณโรค 42 ราย (ร้อยละ 8.09) ตรวจเสมหะพบเชื้อ 3 ราย (ร้อยละ 7.14) อัตราความครอบคลุมของการค้นหาผู้ป่วยวัณโรคปอดรายใหม่ เท่ากับ 578.03 ต่อแสนประชากร ซึ่งมากกว่าค่าประมาณการของประเทศ 3.72 เท่า (155 ต่อแสนประชากร) ผู้สูงอายุและบุคลากรทางสาธารณสุขมีความพึงพอใจต่อรูปแบบการคัดกรองวัณโรคเชิงรุกฯ ที่พัฒนาขึ้นในระดับมากที่สุด ค่าเฉลี่ย 4.21 (SD=.35) และค่าเฉลี่ย 4.32 (SD=.34) ตามลำดับ

การพัฒนารูปแบบการคัดกรองวัณโรคเชิงรุกในผู้สูงอายุที่มีความเสี่ยงทำให้พบผู้ป่วยวัณโรคเพิ่มขึ้น สามารถนำผู้ป่วยเข้าสู่กระบวนการรักษาตั้งแต่ระยะเริ่มต้น ช่วยป้องกันการแพร่กระจายเชื้อวัณโรคในชุมชน จึงควรนำรูปแบบดังกล่าวไปขยายผลในชุมชนอื่น ๆ ต่อไป

รูปแบบการจัดบริการโรงเรียนพ่อแม่ เขตสุขภาพที่ 2

2025-05-16T14:23:08+07:00

การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสถานการณ์การจัดบริการโรงเรียนพ่อแม่ และศึกษากระบวนการจัดบริการโรงเรียนพ่อแม่ เขตสุขภาพที่ 2 กลุ่มตัวอย่างเป็นการสุ่มอย่างง่ายโดยการจับฉลากและเลือกแบบเฉพาะเจาะจงตามคุณสมบัติที่กำหนด เก็บข้อมูลเชิงคุณภาพจากผู้ให้บริการและผู้รับบริการแผนกฝากครรภ์ หลังคลอด และคลินิกสุขภาพเด็กดี จำนวน 36 คน ข้อมูลเชิงปริมาณจากหญิงหลังคลอด หรือผู้ดูแลเด็กอายุไม่เกิน 5 ปี ที่มารับบริการคลินิกสุขภาพเด็กดี จำนวน 102 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบสอบถาม ประกอบด้วย 2 ส่วน ได้แก่ 1) ข้อมูลทั่วไป 2) ข้อมูลการเข้าร่วมกิจกรรมโรงเรียนพ่อแม่ ค่าความเชื่อมั่นโดยวิธีสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาค (Cronbach’s Alpha Coefficient) เท่ากับ .81 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์เชิงเนื้อหา

ผลการศึกษาพบว่า 1) สถานการณ์การจัดบริการโรงเรียนพ่อแม่ในเขตสุขภาพที่ 2 การเข้าร่วมของผู้ดูแลเด็กในภาพรวมอยู่ในระดับสะดวก โดยมีค่าเฉลี่ย 3.97 และต้องการกิจกรรมในรูปแบบวิดีโอที่สามารถรับชมได้ด้วยตนเอง ร้อยละ 57.8 รองลงมาคือช่องทางตอบคำถาม เช่น LINE หรือกระดานถาม-ตอบ ร้อยละ 20.6 และ 2) กระบวนการจัดบริการโรงเรียนพ่อแม่ มีการดำเนินการตามแนวทางของกรมอนามัย และให้ความรู้ด้านการดูแลตนเองในหญิงตั้งครรภ์ ความรู้ด้านพัฒนาการเด็ก โภชนาการและทักษะการเลี้ยงดูอย่างเหมาะสม

จากการศึกษาในครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า การจัดบริการโรงเรียนควรปรับปรุงรูปแบบการจัดกิจกรรมโรงเรียนพ่อแม่ให้มีความยืดหยุ่น สอดคล้องกับวิถีชีวิตของหญิงหลังคลอดและผู้ดูแลเด็ก เช่น การเลือกวันและเวลาที่เหมาะสม การจัดในสถานที่ที่เดินทางสะดวก หรือการใช้รูปแบบผสมผสาน (onsite และ online) เพื่อเพิ่มโอกาสการเข้าร่วม

ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหาร ในเด็กวัยรุ่นโรคธาลัสซีเมีย ที่ได้รับเลือด

2025-03-07T15:09:43+07:00

การศึกษานี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดผลหลังการทดลอง เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการบริโภคอาหารในเด็กวัยรุ่นโรคธาลัสซีเมีย กลุ่มตัวอย่าง คือ เด็กวัยรุ่นโรค ธาลัสซีเมียที่เข้ารับการรักษาโดยการได้รับเลือดอายุ 13-18 ปี ในหอผู้ป่วยกุมารเวชกรรม โรงพยาบาลแพร่ จำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 20 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วยโปรแกรมการจัดการตนเองและแบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภคอาหารสำหรับเด็กโรคธาลัสซีเมียที่ได้รับเลือด มีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหา เท่ากับ .90 และนำแบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภคอาหารในเด็กวัยรุ่นโรคธาลัสซีเมียไปหาค่าความเชื่อมั่นของเครื่องมือมีค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาค เท่ากับ .86 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณา Independent t-test และ Paired t-test

ผลการศึกษาพบว่าเด็กวัยรุ่นโรคธาลัสซีเมียที่ได้รับเลือดกลุ่มทดลองมีคะแนนพฤติกรรมการบริโภคอาหารโดยรวมหลังได้รับโปรแกรมการจัดการตนเองสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมการจัดการตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และสูงกว่าเด็กวัยรุ่นโรคธาลัสซีเมียที่ได้รับเลือดที่ได้รับการพยาบาลตามปกติที่ระดับ .05

ผลการวิจัยนี้แสดงให้เห็นว่าการใช้โปรแกรมการจัดการตนเองในเด็กวัยรุ่นโรคธาลัสซีเมียที่ได้รับเลือดช่วยส่งเสริมให้ผู้ป่วยมีการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในการบริโภคอาหารที่ถูกต้องเหมาะสมกับโรค

ผลของโปรแกรมการให้ข้อมูลข่าวสาร การสร้างแรงจูงใจ และทักษะพฤติกรรม ต่อพฤติกรรมเนือยนิ่งและการบริโภคอาหารของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีภาวะน้ำหนักเกิน

2025-06-23T11:22:47+07:00

การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการให้ข้อมูลข่าวสาร การสร้างแรงจูงใจ และทักษะพฤติกรรม ต่อพฤติกรรมเนือยนิ่งและการบริโภคอาหารของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีภาวะน้ำหนักเกิน กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็กวัยรุ่นตอนต้นอายุ 13 - 15 ปี ที่มีภาวะน้ำหนักเกิน จำนวน 60 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 1) โปรแกรมการให้ข้อมูลข่าวสาร การสร้างแรงจูงใจและทักษะพฤติกรรม 2) แบบสอบถามพฤติกรรมเนือยนิ่ง และ 3) แบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภคอาหาร วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติทดสอบค่าทีชนิดเป็นอิสระต่อกัน สถิติทดสอบวิลคอกซัน และสถิติทดสอบของแมน-วิทนีย์ ยู

ผลการวิจัยพบว่าค่าเฉลี่ยระยะเวลาของพฤติกรรมเนือยนิ่งของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีภาวะน้ำหนักเกินหลังได้รับโปรแกรมต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (p < .001) และต่ำกว่าเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่ไม่ได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (p < .05) คะแนนพฤติกรรมการบริโภคอาหารของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีภาวะน้ำหนักเกินหลังได้รับโปรแกรมสูงกว่าก่อนได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (p < .05) และสูงกว่าเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่ไม่ได้รับโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (p < .05)

การวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่าพยาบาลอนามัยโรงเรียนสามารถนำโปรแกรมการให้ข้อมูลข่าวสาร การสร้างแรงจูงใจ และทักษะพฤติกรรมต่อพฤติกรรมเนือยนิ่งและการบริโภคอาหารของเด็กวัยรุ่นตอนต้นที่มีภาวะน้ำหนักเกินไปใช้เป็นแนวทางในการปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพของเด็กวัยรุ่นตอนต้น

ปัจจัยทางจิตวิทยา พฤติกรรมสุขภาพ และพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิม ในมุมมองของสตรีมุสลิม บุคคลรอบข้าง ผู้เชี่ยวชาญด้านมุสลิมศึกษา และบุคลากรสาธารณสุข: กรณีศึกษาชุมชนท่าอิฐและเกาะเกร็ด จ.นนทบุรี

2025-06-20T15:00:29+07:00

การวิจัยแบบหาความสัมพันธ์เชิงทำนายนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาปัจจัยทางจิตวิทยา พฤติกรรมสุขภาพและพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิม ในมุมมองของสตรีมุสลิม บุคคลรอบข้าง ผู้เชี่ยวชาญด้านมุสลิมศึกษาและบุคลากรสาธารณสุข 2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์เชิงทำนายระหว่างปัจจัยทางจิตวิทยา พฤติกรรมสุขภาพ และพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิม การวิจัยเป็นการศึกษานำร่อง กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงปริมาณเป็นสตรีมุสลิมวัยเจริญพันธุ์ จำนวน 50 คน กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยเชิงคุณภาพ จำนวน 22 คน เป็นสตรีมุสลิม จำนวน 7 คน บุคคลรอบข้างสตรีมุสลิม จำนวน 10 คน ผู้เชี่ยวชาญด้านมุสลิมศึกษาในพื้นที่ จำนวน 4 คน และบุคลากรสาธารณสุขในพื้นที่ จำนวน 1 คน เก็บข้อมูลในเดือนตุลาคม 2566 โดยเก็บข้อมูลวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพร่วมกัน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเชิงปริมาณเป็นแบบสอบถามปัจจัยทางจิตวิทยา แบบสอบถามพฤติกรรมสุขภาพ และแบบสอบถามพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิม ค่าความตรง IOC >.67 ทุกข้อ ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาคเท่ากับ .923, .869 และ .876 ตามลำดับ เครื่องมือวิจัยเชิงคุณภาพเป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึกสตรีมุสลิม บุคคลรอบข้าง ผู้เชี่ยวชาญด้านมุสลิมศึกษา และบุคลากรสาธารณสุข ค่าความตรง IOC > .67 ทุกข้อ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา หาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัย ทางจิตวิทยา พฤติกรรมสุขภาพ และพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิมด้วยสหสัมพันธ์เพียรสัน และหาความสัมพันธ์เชิงทำนายด้วยสถิติถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน วิเคราะห์ข้อมูลวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา

ผลการวิจัยพบว่า 1) สตรีมุสลิมมีปัจจัยทางจิตวิทยาในระดับปานกลาง มีแรงจูงใจในการปฏิบัติพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ในระดับมาก แรงจูงใจในการปฏิบัติพฤติกรรมสุขภาพมาจากตนเอง สามี ลูก และบุคคลในครอบครัว มีทัศนคติและความเชื่อในระดับปานกลาง เป็นความเชื่อตามหลักศาสนาและความเชื่อในชุมชน มีการตัดสินใจปฏิบัติพฤติกรรมในระดับปานกลาง โดยสามีเป็นผู้ตัดสินใจหลัก 2) สตรีมุสลิมปฏิบัติพฤติกรรมสุขภาพและพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ในระดับมาก การดูแลสุขภาพโดยเน้นความสะอาดของอาหาร นิยมรับประทานอาหารกะทิและไขมันสูง ไม่นิยมออกกำลังกาย การปฏิบัติพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ปฏิบัติตามแผนการรักษาของแพทย์ การคุมกำเนิดปฏิบัติตามหลักศาสนา การทำแท้งหรือการทำหมันปฏิบัติเมื่อมีความจำเป็นจากภาวะสุขภาพและเป็นแผนการรักษาของแพทย์ 3) ปัจจัยทางจิตวิทยา พฤติกรรมสุขภาพ และพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิมมีความสัมพันธ์ทางบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4) ปัจจัยทางจิตวิทยาและพฤติกรรมสุขภาพร่วมกันทำนายพฤติกรรมการเจริญพันธุ์ของสตรีมุสลิมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติและสามารถทำนายได้ถูกต้องร้อยละ 49.5

ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าควรส่งเสริมสุขภาพสตรีมุสลิมเน้นการมีส่วนร่วมของชุมชนและผู้นำทางศาสนาโดยบูรณาการบทบัญญัติอิสลามเข้ามาส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพและพฤติกรรมการเจริญพันธุ์

การพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการฟื้นฟูผู้ติดสารเสพติด ที่มีโรคร่วมทางจิตเวช โดยประยุกต์ใช้หลักการบริหารแบบ POSDCoRB ในพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ

2025-01-16T12:37:05+07:00

การวิจัยเชิงปฏิบัติการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการฟื้นฟูผู้ติดสารเสพติดที่มีโรคร่วมทางจิตเวชในจังหวัดสมุทรปราการ กลุ่มตัวอย่างคือภาคประชาชน ในอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ จำนวน 50 คน คัดเลือกแบบเจาะจงเพื่อให้ได้กลุ่มที่มีประสบการณ์ตรงและสามารถให้ข้อมูลเชิงลึก เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสนทนากลุ่ม แบบบันทึกภาคสนาม เครื่องบันทึกเสียง แบบสอบถามความคิดเห็นเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของภาคประชาชน และแบบประเมินความพึงพอใจต่อรูปแบบการมีส่วนร่วม วิเคราะห์หาค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามความคิดเห็น แบบประเมินความพึงพอใจได้ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาค .85 และ .81 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ค่าความถี่ ร้อยละ และค่าเฉลี่ย

ผลการศึกษาพบว่า 1. สถานการณ์และบริบทการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการฟื้นฟูผู้ติดสารเสพติดที่มีโรคร่วมทางจิตเวชในพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ พบว่าเป็นเขตที่มีการขยายตัวของโรงงานอุตสาหกรรมอย่างรวดเร็ว ส่งผลให้เกิดการอพยพแรงงานจากทั้งในประเทศและต่างประเทศเข้าสู่ชุมชนอย่างหนาแน่น ลักษณะของที่อยู่อาศัยในพื้นที่ส่วนใหญ่เป็นแฟลต อาคารชุดและบ้านเช่าซึ่งเอื้อต่อการรวมกลุ่มและแพร่ระบาดของยาเสพติด รวมทั้งขาดการเชื่อมโยงทางสังคมระหว่างชุมชนทำให้การควบคุมปัญหาทำได้ยาก นำไปสู่การแพร่ระบาดของสารเสพติดในวงกว้าง โดยเฉพาะในกลุ่มเยาวชนและแรงงานข้ามชาติ มีการเคลื่อนย้ายของประชากรสูงทำให้เกิดช่องว่างในการดูแลและติดตามผู้มีปัญหาการใช้สารเสพติด คนในชุมชนต่างคนต่างอยู่ไม่สนใจและเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน

2. รูปแบบการพัฒนาการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนในการฟื้นฟูผู้ติดสารเสพติดที่มีโรคร่วมทางจิตเวช จังหวัดสมุทรปราการ ประกอบด้วย 7 ขั้นตอน ดังนี้ 1) การวางแผน (Planning) 2) โครงสร้างทีม (Organizing) 3) บุคลากร (Staffing) 4) การสั่งการ (Directing) 5) การประสานงาน (Coordinating) สร้างเครือข่ายความร่วมมือทุกหน่วยงานในพื้นที่ 6) การรายงาน (Reporting) มีการรายงานผลการติดตามและรักษาอย่างต่อเนื่อง 7) การจัดทำงบประมาณ (Budgeting)

3. ผลการประเมินความพึงพอใจและความคิดเห็นในกระบวนการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนอยู่ในระดับสูงมาก (ร้อยละ 84.00 และ 88.00 ตามลำดับ)

ผลการศึกษาในครั้งนี้แสดงให้เห็นว่าควรจัดตั้งกองทุนและยกระดับการมีส่วนร่วมของชุมชนในระดับชาติ โดยปรับให้เหมาะสมกับบริบทของพื้นที่ เพื่อให้เกิดความยั่งยืนในการป้องกันและแก้ไขปัญหา ยาเสพติด

ประสบการณ์ผู้ติดสารแอมเฟตามีนภายหลังผ่านการบำบัดรักษาและฟื้นฟู โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน

2025-06-23T15:05:40+07:00

การวิจัยเชิงคุณภาพครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาประสบการณ์ของผู้ติดสารแอมเฟตามีนภายหลังผ่านการบำบัดรักษาและฟื้นฟูโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน ใช้วิธีการศึกษาเชิงปรากฏการณ์วิทยา กลุ่มตัวอย่างคือผู้ที่เคยติดสารแอมเฟตามีนและผ่านการบำบัดรักษาและฟื้นฟูโดยการมีส่วนร่วมของชุมชนที่โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลทุ่งยั้ง อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์ เป็นระยะเวลาอย่างน้อย 1 ปี จำนวน 12 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก การสังเกต และการจดบันทึกภาคสนาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการวิเคราะห์เชิงประเด็น

ผลการวิจัยพบว่าประสบการณ์ของผู้ให้ข้อมูลสะท้อนการเปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้นหลังการบำบัดรักษาและฟื้นฟู ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ และการกลับคืนสู่สังคม ปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อความสำเร็จ ได้แก่ การสนับสนุนจากครอบครัวและชุมชน การติดตามผลอย่างต่อเนื่อง และการได้รับคำปรึกษาจากผู้เชี่ยวชาญ กระบวนการที่ผู้ให้ข้อมูลชื่นชอบ ได้แก่ การให้คำปรึกษาแบบกลุ่ม การเข้าร่วมกิจกรรมในชุมชน และการแลกเปลี่ยนประสบการณ์กับผู้อื่น

ข้อเสนอแนะจากการวิจัย คือ ควรพัฒนาระบบการติดตามผลอย่างต่อเนื่องและครอบคลุม สร้างเครือข่ายสนับสนุนที่เข้มแข็งในชุมชน และพัฒนาโปรแกรมการฝึกอบรมเพิ่มเติมสำหรับผู้ที่ผ่านการบำบัด เพื่อให้สามารถช่วยเหลือผู้อื่นและเสริมสร้างชุมชนที่เข้มแข็ง

ความตั้งใจในการฉีดวัคซีนโควิด-19 ของผู้สูงอายุที่ยังไม่เคยฉีดวัคซีน ในจังหวัดสุราษฎร์ธานี: การศึกษาภายหลังการระบาดของโรคโควิด-19

2025-02-14T15:22:16+07:00

การวิจัยแบบหาความสัมพันธ์เชิงทำนายครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความตั้งใจในการฉีดวัคซีนโควิด-19 ของผู้สูงอายุที่ยังไม่เคยได้รับวัคซีนโควิด-19 และ 2) ศึกษาปัจจัยทำนายความตั้งใจในการฉีดวัคซีนโควิด-19 ในผู้สูงอายุที่ยังไม่เคยฉีดวัคซีนโควิด-19 โดยใช้กรอบแนวคิดแบบแผนความเชื่อด้านสุขภาพ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุที่ยังไม่เคยได้รับการฉีดวัคซีนโควิด-19 จำนวน 120 ราย คัดเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบตามความสะดวกและการบอกต่อของผู้เข้าร่วมวิจัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์ความถดถอยโลจิสติค

ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้สูงอายุที่ไม่เคยฉีดวัคซีนโควิด-19 มีคะแนนความตั้งใจในการเข้ารับการฉีดวัคซีนโควิด-19 คะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 3.45 (SD = 3.07) และ 2) การรับรู้โอกาสเสี่ยงของการเป็นโรคโควิด-19 สามารถทำนายความตั้งใจในการฉีดวัคซีนวัคซีนโควิด-19 ได้ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (OR = 1.65, 95% CI = 1.22-2.22)

ผลการศึกษาวิจัยนี้มีข้อเสนอแนะให้พยาบาล บุคลากรทางการแพทย์และผู้ออกแบบนโยบายสาธารณสุข ได้แนวทางในการพัฒนาออกแบบบริการและกลยุทธ์ต่าง ๆ ในการส่งเสริมให้ผู้สูงอายุที่ยังไม่เคยรับการฉีดวัคซีนเข้ารับบริการฉีดวัคซีนโควิด-19

ปัจจัยการดูแลสุขภาพของผู้ดูแลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุติดเตียง ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง

2025-05-16T14:05:58+07:00

การวิจัยเชิงพยากรณ์นี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดูแลสุขภาพของผู้ดูแลและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุติดเตียงในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง และศึกษาปัจจัยการดูแลสุขภาพของผู้ดูแลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุติดเตียง ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้สูงอายุติดเตียงจำนวน 98 คน คัดเลือกโดยวิธีการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการดูแลสุขภาพของผู้ดูแล และแบบสอบถามคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุติดเตียง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา และใช้การวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณแบบนำเข้าทั้งหมด

ผลการศึกษาพบว่าการดูแลสุขภาพของผู้ดูแลอยู่ในระดับมาก (𝒙̅ = 3.93, SD = .44) คุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุติดเตียง โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (𝒙̅= 91.88, SD = 12.85) ส่วนปัจจัยการดูแลสุขภาพของผู้ดูแลที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุติดเตียง คือ การดูแลสุขภาพ การคงไว้ซึ่งสภาพปกติของครอบครัว และการรักษาสมดุลของผู้ดูแล มีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r = .663, .656 และ .515 ตามลำดับ) นอกจากนี้การได้รับการสนับสนุนมีความสัมพันธ์เชิงบวกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (r = .259) ปัจจัยทั้งหมดสามารถร่วมกันทำนายคุณภาพชีวิตได้ร้อยละ 55.50 (R² = .555, p< .001)

ผลการศึกษาในครั้งนี้สามารถนำไปใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานในการพัฒนารูปแบบการพยาบาลเพื่อส่งเสริมความสามารถในการดูแลผู้สูงอายุติดเตียงของผู้ดูแลต่อไป

ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างสมเหตุผลในผู้ป่วยโรคเรื้อรัง ตำบลซำ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ

2025-06-23T16:47:45+07:00

วิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะและปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างสมเหตุผลในผู้ป่วยโรคเรื้อรังตำบลซำ อำเภอเมืองศรีสะเกษ จังหวัดศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยโรคเรื้อรัง จำนวน 248 คน คัดเลือกโดยใช้แผนการสุ่มแบบกลุ่ม เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ 1) แบบสอบถามปัจจัยส่วนบุคคล 2) แบบสอบถามปัจจัยนำด้านความรู้เกี่ยวกับการใช้ยาปฏิชีวนะ 3) แบบสอบถามด้านปัจจัยนำด้านการรับรู้โอกาสเสี่ยงที่เกิดจากการใช้ยาปฏิชีวนะที่ไม่สมเหตุผล การรับรู้ความรุนแรงที่เกิดจากการใช้ยาปฏิชีวนะที่ไม่สมเหตุผล การรับรู้ประโยชน์ของการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างสมเหตุผล และรับรู้อุปสรรคในการใช้ยาปฏิชีวนะของผู้ป่วยโรคเรื้อรัง 4) แบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยเอื้อ 5) แบบสอบถามเกี่ยวกับปัจจัยเสริมต่อพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะของผู้ป่วยโรคเรื้อรัง และ 6) แบบสอบถามพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาในตัวแปรปัจจัยส่วนบุคคล ปัจจัยนำ ปัจจัยเอื้อและปัจจัยเสริม และวิเคราะห์การถดถอยลอจิสติก เพื่อหาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่าง ๆ กับพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะ

ผลการศึกษาพบว่า 1) ผู้ป่วยโรคเรื้อรังร้อยละ 85.1 มีพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะที่ไม่สมเหตุผล 2) จำนวนสมาชิกในครอบครัว (p-value=.047) การรับรู้โอกาสเสี่ยง การรับรู้ความรุนแรง การรับรู้ประโยชน์และการรับรู้อุปสรรคในการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างสมเหตุผล (p-value=.035) ชุมชนหรือหน่วยงานด้านสุขภาพเคยจัดให้มีการให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการกินยาปฏิชีวนะ (p-value=.008) และการมีบุคลากรสาธารณสุขเคยกระตุ้นเตือน ชมเชย ให้กำลังใจ เมื่อใช้ยาปฏิชีวนะหรือยาฆ่าเชื้อหมดตามคำสั่งแพทย์ (p-value=.039) มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการใช้ยาปฏิชีวนะอย่างสมเหตุผลในผู้ป่วยโรคเรื้อรังอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าสมาชิกครอบครัวมีส่วนสนับสนุนการใช้ยาอย่างสมเหตุผล หน่วยงานสุขภาพควรมีนโยบายการส่งเสริมการรับรู้โดยการให้ข้อมูลเกี่ยวกับวิธีการใช้ยาปฏิชีวนะที่ถูกต้องและสนับสนุนติดตามการใช้ยาอย่างต่อเนื่องในกลุ่มผู้ป่วยโรคเรื้อรัง

ปัจจัยทำนายภาวะสับสนเฉียบพลันหลังผ่าตัดในผู้สูงอายุที่เข้ารับการผ่าตัดใหญ่

2024-09-05T19:01:53+07:00

การวิจัยเชิงทำนายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันในผู้สูงอายุที่ได้รับการผ่าตัดใหญ่ กลุ่มตัวอย่างคือผู้สูงอายุที่ได้รับการผ่าตัดใหญ่ มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด จำนวน 132 คน คัดเลือกด้วยการสุ่มอย่างง่าย เก็บรวบรวมข้อมูลโดยวิธีการสัมภาษณ์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ประกอบด้วย แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคล แบบวัดความเศร้าในผู้สูงอายุฉบับภาษาไทย แบบประเมินความวิตกกังวลขณะเผชิญ แบบประเมินความปวด และแบบประเมินภาวะสับสนเฉียบพลันฉบับภาษาไทย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนาและการวิเคราะห์ถดถอยเชิงเส้นพหุคูณแบบขั้นตอน

ผลการวิจัยพบว่าผู้สูงอายุกลุ่มตัวอย่างมีภาวะสับสนเฉียบพลันหลังผ่าตัดใหญ่ร้อยละ 22.70 ปัจจัยที่สามารถทำนายการเกิดภาวะสับสนในผู้สูงอายุที่เข้ารับการผ่าตัดใหญ่ได้สูงที่สุดคือ ภาวะซึมเศร้า (ß = .452, p < .001) รองลงมาคือ อายุ (ß = .290, p < .001) จำนวนชนิดยา (ß = .258, p < .001) และความปวดหลังผ่าตัด (ß = .172, p < .001) ตามลำดับ โดยร่วมทำนายการเกิดภาวะสับสนในผู้สูงอายุที่เข้ารับการผ่าตัดใหญ่ได้ถึงร้อยละ 64.7 (R² = .647 p < .001)

ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าภาวะซึมเศร้า อายุ จำนวนชนิดยา และความปวดหลังผ่าตัด เป็นตัวแปรที่มีอิทธิพลต่อการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันหลังผ่าตัดใหญ่ในผู้สูงอายุ ดังนั้นพยาบาลและบุคลากรทางสุขภาพที่เกี่ยวข้องควรให้ความสำคัญกับผลกระทบของปัจจัยดังกล่าวต่อการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันหลังผ่าตัดใหญ่ในผู้สูงอายุ และนำมาใช้ในการพัฒนารูปแบบการป้องกันสุขภาพผู้สูงอายุที่เข้ารับการผ่าตัดใหญ่เพื่อลดการเกิดภาวะสับสนเฉียบพลันหลังผ่าตัดใหญ่ต่อไป

ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการรับรู้และความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉินของผู้สูงอายุ ตำบลแม่พูล อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์

2024-05-08T08:14:51+07:00

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงบรรยาย มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่สัมพันธ์กับการรับรู้และความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉินของผู้สูงอายุ ตำบลแม่พูล อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้สูงอายุในตำบลแม่พูล จำนวน 331 คน เครื่องมือวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามการรับรู้บริการการแพทย์ฉุกเฉิน และแบบสอบถามความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉิน ตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 3 ท่าน และหาค่าความเชื่อมั่นได้เท่ากับ .96 และ .98 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาและไคสแควร์

ผลการวิจัยพบว่า 1. กลุ่มตัวอย่างรับรู้การบริการการแพทย์ฉุกเฉินสวนใหญ่อยู่ในระดับมาก ร้อยละ 65.46 และมีความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉินระดับมาก ร้อยละ 95.15 ผู้สูงอายุรับรู้บริการการแพทย์ฉุกเฉินมากที่สุด 3 อันดับแรก คือ 1) ผู้ป่วยต้องมีความปลอดภัยเมื่ออยู่บนรถฉุกเฉิน ร้อยละ 85.50 2) เจ้าหน้าที่กู้ชีพต้องช่วยเหลือผู้ป่วยเบื้องต้น ณ จุดเกิดเหตุก่อนนำผู้ป่วยส่งโรงพยาบาล ร้อยละ 84.80 และ 3) ในรถฉุกเฉินต้องมีเจ้าหน้าที่อยู่กับผู้ป่วยตลอดเวลา ร้อยละ 83.90 ส่วนความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉิน อยู่ในระดับมากที่สุด 3 อันดับแรก คือ 1) ผู้ออกเหตุต้องประเมินอาการของผู้ป่วยสูงอายุและผู้สูงอายุที่เป็นญาติ 2) สร้างความเข้าใจที่ถูกต้องเกี่ยวกับงานกู้ชีพให้กับบุคคลทั่วไปทราบ 3) ห้องฉุกเฉินควรมีพื้นที่เฉพาะสำหรับผู้สูงอายุ

2. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการรับรู้บริการการแพทย์ฉุกเฉินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่อายุ เพศ สถานภาพ การศึกษา อาชีพ รายได้ มีโรคเรื้อรัง เคยเจ็บป่วยฉุกเฉิน และความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉิน และปัจจัยที่สัมพันธ์กับความต้องการบริการการแพทย์ฉุกเฉินอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ได้แก่ อายุ อาชีพ และรายได้