ผลการพัฒนาศักยภาพในการช่วยเหลือเบื้องต้นเมื่อประสบอุบัติเหตุจากการทำงานของพนักงานสถานประกอบการในจังหวัดอุดรธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยแบบกึ่งทดลองนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการพัฒนาศักยภาพในการช่วยเหลือเบื้องต้นเมื่อประสบอุบัติเหตุจากการทำงานของพนักงานสถานประกอบการในจังหวัดอุดรธานี ระหว่างเดือนเมษายน 2562 - มกราคม 2563 กลุ่มตัวอย่าง จำนวน 31 คน เป็นเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยหรือผู้รับผิดชอบงานความปลอดภัย เครื่องมือที่ใช้คือ กระบวนการพัฒนาศักยภาพโดยจัดอบรมให้ความรู้และฝึกปฏิบัติ 1 วัน และการติดตามกำกับให้มีการปฏิบัติสม่ำเสมอ เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม ได้แก่ สถิติการเกิดอุบัติเหตุ ความถี่การเกิดอุบัติเหตุ ประเภทของอุบัติเหตุ อุบัติเหตุจากยานพาหนะ สาเหตุของอุบัติเหตุ การจัดระดับความเสี่ยงของการเกิดอุบัติเหตุ การใช้แบบประเมินศักยภาพในการช่วยเหลือเบื้องต้น ทัศนคติและทักษะการช่วยเหลือเบื้องต้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน paired t-test และวิเคราะห์ถดถอย Multiple regression ผลการศึกษาพบว่า หลังพัฒนาสภาพปัญหาสำคัญที่ส่งผลต่อศักยภาพในการช่วยเหลือเบื้องต้นโดยรวมลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 (p<0.001) ลดมากที่สุดคือ สถิติการเกิดอุบัติเหตุ (จาก 2.77 เป็น 0.81) ด้านความปลอดภัย (จาก 3.09 เป็น 1.78) และผลกระทบด้านสุขภาพจิต (จาก 3.10 เป็น 1.55) ความรู้โดยรวมและศักยภาพในการช่วยเหลือเบื้องต้นหลังการพัฒนาเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ 0.05 (p<0.001) เพิ่มขึ้นมากที่สุดคือ ทักษะการช่วยเหลือเบื้องต้น ปัจจัยโดยรวมมีอิทธิพลทำนายต่อศักยภาพการช่วยเหลือเบื้องต้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ <0.05 ร้อยละ 37.2 (R²Adj.=0.372, p<0.001) จำนวน 4 ปัจจัย ได้แก่ ความมั่นใจในการนำความรู้ไปใช้ ทักษะการช่วยเหลือเบื้องต้น อัตราการเกิดอุบัติเหตุ และความเสี่ยงการเกิดอุบัติเหตุจากที่ทำงาน การพัฒนาศักยภาพการช่วยเหลือเบื้องต้นนี้สามารถใช้ในสถานประกอบการอื่นๆ ที่สนใจได้