ความรู้ ความตระหนักและพฤติกรรมในการจัดการซากโทรศัพท์มือถือ ของประชาชนในเขตตำบลบุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี
คำสำคัญ:
การจัดการ, ซากโทรศัพท์มือถือ, องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นบทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนาแบบภาคตัดขวางนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความรู้ ความตระหนักและพฤติกรรมในการจัดการซากโทรศัพท์มือถือของประชาชนในเขตตำบลบุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 284 คน โดยวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งกลุ่ม เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์และนำเสนอด้วยสถิติเชิงพรรณนา ผลการศึกษา พบว่า ส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง (ร้อยละ 57.8) อายุเฉลี่ย 40.9 ปี (SD=12.24) โดยใน 1 ปีที่ผ่านมาเคยทิ้งซากโทรศัพท์มือถือ (ร้อยละ 68.3) คะแนนความรู้ในการจัดการซากโทรศัพท์มือถือมีค่าเฉลี่ย 8.4 คะแนน (SD=1.83) อย่างไรก็ตามยังมีข้อที่เข้าใจคลาดเคลื่อนบ้าง คือ ไม่รู้ว่าซากโทรศัพท์มือถือบางชิ้นส่วนมีโลหะที่มีค่าสามารถนำกลับมาใช้ใหม่ได้ (ร้อยละ 36.6) ซากโทรศัพท์มือถือจัดเป็นของเสียอันตรายในชุมชน (ร้อยละ 26.8) และซากโทรศัพท์มือถือไม่สามารถทิ้งรวมกับขยะอื่นๆ ได้ (ร้อยละ 20.1) ส่วนด้านความตระหนักในการจัดการซากโทรศัพท์มือถือมีคะแนนเฉลี่ย 28.1 คะแนน (SD=3.83) โดยมีผู้ที่คิดว่าการทิ้งซากโทรศัพท์มือถือรวมกับขยะทั่วไปสามารถทำได้ (ร้อยละ 7.4) สำหรับพฤติกรรมในการจัดการซากโทรศัพท์มือถือมีคะแนนเฉลี่ย 18.7 คะแนน (SD=2.53) โดยพบข้อที่ยังไม่ปฏิบัติมากที่สุด คือ การนำซากโทรศัพท์มือถือไปทิ้งในถังรองรับขยะอันตรายในร้านค้าหรือตัวแทนจำหน่าย (ร้อยละ 81.3) และการแยกแบตเตอร์รี่โทรศัพท์มือถือเก่าที่เลิกใช้งานแล้วก่อนทิ้งในภาชนะรองรับ (ร้อยละ 75.0) ดังนั้นองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรมีบทบาทในการให้ความรู้และสร้างความตระหนักแก่ประชาชนเห็นถึงความสำคัญเกี่ยวกับการนำซากโทรศัพท์มือถือไปทิ้งยังจุดรวบรวม ตลอดจนจัดตั้งจุดรองรับซากโทรศัพท์มือถือให้เพียงพอและครอบคลุมในพื้นที่บริการ
Downloads
เอกสารอ้างอิง
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. การสำรวจการมีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร; 2561.
กรมควบคุมมลพิษ. ยุทธศาสตร์การจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์เชิงบูรณาการ ปี พ.ศ. 2557-2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม; 2558.
Maragkos KG, Hahladakis JN, Gidarakos E. Qualitative and quantitative determination of heavy metals in waste cellular phones. Waste Manag. 2013; 33(9): 1882–9.
Miah MR, Saifuddoha AM, Parvez MS, Noor A, Chakraborty C, Tabassum T. Recycling of mobile phone waste. Int J Sci Eng Res. 2013; 4(8): 1813–5.
Nnorom IC, Osibanjo O. Overview of electronic waste (e-waste) management practices and legislations, and their poor applications in the developing countries. Resour Conserv Recycl 2008; 52(6): 843–58.
พรทิพย์ ชิณสงคราม. ความตระหนักของประชาชนผู้ใช้โทรศัพท์มือถือในกรุงเทพมหานครต่อมลพิษสิ่งแวดล้อมจากการทิ้งซากโทรศัพท์มือถือและแบตเตอรี่เสื่อมสภาพ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ; 2550.
ธนิฏฐา บุษบก. ความตระหนักต่ออันตรายจากขยะอิเล็กทรอนิกส์ประเภทซากโทรศัพท์เคลื่อนที่ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย]. [กรุงเทพฯ]: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2556.
สุธิดา ภูกองชนะ, ทิพบุษฎ์ เอกแสงศรี. ความตระหนักและแนวปฏิบัติในการเก็บรวบรวมและการคืนซากแบตเตอรี่โทรศัพท์ มือถือที่ใช้แล้วในประเทศไทย กรณีศึกษา: ประชากรที่มีช่วงวัยและพื้นที่อยู่อาศัยแตกต่างกัน. In: การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา; 2561. p. 1362–73.
องค์การบริหารส่วนตำบลบุ่งหวาย. องค์การบริหารส่วนตำบลบุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. 2562.
Lemeshow S, Hosmer Jr DW, Klar, J, Lwanga, SK.. Adequacy of sample size in health studies. Chichester [England]; John Wiley & Son Ltd ; 1990. 239 p.
ประยุทธ สุวรรณศรี, รัชนี ผิวทอง. ความตระหนักและพฤติกรรมในการจัดการซากของเสียที่เกิดจากโทรศัพท์เคลื่อนที่ กรณีศึกษาเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร; 2556.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการวารสารไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการแพทย์และสาธารณสุข มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี กองบรรณาธิการไม่สงวนสิทธิ์ในการคัดลอกเพื่อการพัฒนางานด้านวิชาการ แต่ต้องได้รับการอ้างอิงที่ถูกต้องเหมาะสม
