Knowledge, awareness and behavior for discarded mobile phone management among people in Bongwai sub-district, Warin Chumrap district, Ubon Ratchathani province

Authors

  • Sumala Kriwat Bachelor of science program (Public Health), Ubon Ratchathani University
  • Sanga Tubtimhin College of Medicine and Public Health, Ubon Ratchathani University
  • Pawena Limpiteeprakan College of Medicine and Public Health, Ubon Ratchathani University

Keywords:

Management, Discarded mobile phone, Local administration organization

Abstract

This cross-sectional descriptive study investigated knowledge, awareness, and behavior for discarded mobile phone (DMP) management among people in Bung Wai sub-district, Warin chamrap district, Ubon Ratchathani province. The sample consisted of 284 subjects by cluster sampling. Data were collected through questionnaires and analyzed using descriptive statistics. The results found that most of the sample was female (57.8%), with a mean age of 40.9 years (SD=12.24), and 68.3% of people had dropped DMP waste within one year. The average score of knowledge for discarded mobile phone handling was 8.4 points (SD=1.83). Most of them knew about DMP waste management; the average score was 8.4 (SD=1.83). However, there is still some misunderstanding, such as that DMPs contain a valuable metal that can be recycled (36.6%), DMPs are classified as hazardous waste in the community (26.8%). Therefore, DMPs cannot be disposed of along with general waste (20.1%). As for the awareness of DMP management, the average score was 28.1 (SD=3.83), but they think that DMP can drop with general waste (7.4%). For DMP handling behavior, the average score was 18.7 (SD=2.53). The most inaccurate handling behavior was throwing DMPs into the dealer’s hazardous waste trash (81.3%) and separating used batteries before being disposed of in the garbage (75.0%). Therefore, the local government should educate and raise public awareness about the importance of DMP disposal at collection points and establish enough collection points to support the amount of DMP and cover the service area.

Author Biography

Sanga Tubtimhin, College of Medicine and Public Health, Ubon Ratchathani University

- Bachelor of Science in public health from faculty of Public Health, Khon kaen University, Thailand.

- Worked as an environmental officer at Pollution Control Department, Ministry of Natural Resources and Environment.

- Master of Science in Environmental Technology and Management at the Asian Institute of Technology (AIT), Thailand.

- Doctorate in Public Health at Khon kaen University, Thailand.

-Lecturer in the public health division, College of Medicine and Public Health, Ubon Ratchathani University.

-Main research interest is in field of environmental health and pollution prevention such as solid waste management, water and wastewater management, zero waste, cleaner production/clean technology, indoor air pollution, sustainable industrial development and circular economy.

References

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. การสำรวจการมีการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารในครัวเรือน พ.ศ. 2561. กรุงเทพฯ: กระทรวงเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร; 2561.

กรมควบคุมมลพิษ. ยุทธศาสตร์การจัดการซากผลิตภัณฑ์เครื่องใช้ไฟฟ้าและอิเล็กทรอนิกส์เชิงบูรณาการ ปี พ.ศ. 2557-2564. กรุงเทพฯ: กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม; 2558.

Maragkos KG, Hahladakis JN, Gidarakos E. Qualitative and quantitative determination of heavy metals in waste cellular phones. Waste Manag. 2013; 33(9): 1882–9.

Miah MR, Saifuddoha AM, Parvez MS, Noor A, Chakraborty C, Tabassum T. Recycling of mobile phone waste. Int J Sci Eng Res. 2013; 4(8): 1813–5.

Nnorom IC, Osibanjo O. Overview of electronic waste (e-waste) management practices and legislations, and their poor applications in the developing countries. Resour Conserv Recycl 2008; 52(6): 843–58.

พรทิพย์ ชิณสงคราม. ความตระหนักของประชาชนผู้ใช้โทรศัพท์มือถือในกรุงเทพมหานครต่อมลพิษสิ่งแวดล้อมจากการทิ้งซากโทรศัพท์มือถือและแบตเตอรี่เสื่อมสภาพ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ; 2550.

ธนิฏฐา บุษบก. ความตระหนักต่ออันตรายจากขยะอิเล็กทรอนิกส์ประเภทซากโทรศัพท์เคลื่อนที่ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร [วิทยานิพนธ์ปริญญาสังคมศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาสิ่งแวดล้อม บัณฑิตวิทยาลัย]. [กรุงเทพฯ]: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2556.

สุธิดา ภูกองชนะ, ทิพบุษฎ์ เอกแสงศรี. ความตระหนักและแนวปฏิบัติในการเก็บรวบรวมและการคืนซากแบตเตอรี่โทรศัพท์ มือถือที่ใช้แล้วในประเทศไทย กรณีศึกษา: ประชากรที่มีช่วงวัยและพื้นที่อยู่อาศัยแตกต่างกัน. In: การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับชาติและนานาชาติ ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา; 2561. p. 1362–73.

องค์การบริหารส่วนตำบลบุ่งหวาย. องค์การบริหารส่วนตำบลบุ่งหวาย อำเภอวารินชำราบ จังหวัดอุบลราชธานี. 2562.

Lemeshow S, Hosmer Jr DW, Klar, J, Lwanga, SK.. Adequacy of sample size in health studies. Chichester [England]; John Wiley & Son Ltd ; 1990. 239 p.

ประยุทธ สุวรรณศรี, รัชนี ผิวทอง. ความตระหนักและพฤติกรรมในการจัดการซากของเสียที่เกิดจากโทรศัพท์เคลื่อนที่ กรณีศึกษาเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ: คณะวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร; 2556.

Downloads

Published

2021-11-10

How to Cite

Kriwat, S., Tubtimhin, S., & Limpiteeprakan, P. (2021). Knowledge, awareness and behavior for discarded mobile phone management among people in Bongwai sub-district, Warin Chumrap district, Ubon Ratchathani province. Journal of Medicine and Public Health, Ubon Ratchathani University, 4(3), 158–165. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jmpubu/article/view/251072

Issue

Section

Research Articles