Principles of Ergonomic Risk Assessment using Rapid Entire Body Assessment (REBA)

Authors

  • Worapon Songchum Student, Master of Engineering Program in Safety, Occupation Health and Environmental Engineering, Faculty of Engineering, Ramkhamhaeng University
  • Piyarat Premanoch Assoc. Prof., Faculty of Public Health, Ramkhamhaeng University
  • Seree Tuprakay Assoc. Prof., Faculty of Engineering, Ramkhamhaeng University
  • Nannapasorn Inyim Asst. Prof., Faculty of Engineering, Ramkhamhaeng University
  • Kowit Suwannahong Assoc. Prof., Faculty of Public Health, Burapha University
  • Wattana Chanthakhot Lecturer, Faculty of Engineering, Thonburi University

Keywords:

Ergonomics, Ergonomic risk assessment, Rapid entire body assessment (REBA)

Abstract

Ergonomic risk assessment is a crucial process for analyzing and preventing injuries resulting from improper work postures. The Rapid Entire Body Assessment (REBA) is a tool used to assess work-related risks through rapid and efficient evaluation of overall body posture. REBA was developed to enable assessors to quickly evaluate work postures without special equipment or extensive specialized knowledge. This tool is designed to assess both upper and lower body postures, as well as complex movements and tasks.

The principles of REBA involve breaking down the assessment into different body parts, including the neck, shoulders, arms, back, legs, and wrists. Assessors score each part based on predetermined risk levels, and combine these scores to calculate an overall risk score for the work posture. REBA helps employers and workplace safety managers identify and improve high-risk postures swiftly, reducing the risk of injury and enhancing long-term employee performance.

References

Abdulrahman MB. Investigation of work-related Musculoskeletal Disorders (MSDs) in warehouse workers in Saudi Arabia. Procedia Manufacturing 3. 2015; p. 4643-649.

รำแพน พรเทพเกษมสันต์. กายวิภาคศาสตร์และสรีรวิทยา ของมนุษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาการ; 2556.

ลักษณา เหล่าเกียรติ. การบาดเจ็บความผิดปกติและโรคจากการทำงาน การป้องกัน (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2560.

จิตรา รู้กิจการพานิช. วิศวกรรม ความปลอดภัย สำหรับวิศวกรรม อุตสาหการ (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2561.

นันทพร ภัทรพุทธ. การประเมินความเสี่ยงในงานอาชีวอนามัยและความปลอดภัย (พิมพ์ครั้งที่ 1). ชลบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยบูรพา; 2556.

เนตรชนก เจริญสุข. การยืนและการนั่งแบบการยศาสตร์. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี 2558; 7(1): 11-5.

สถาบันส่งเสริมความปลอดภัยฯ. ความปลอดภัย สำหรับลูกจ้าง หลักสูตรความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน สำหรับลูกจ้างทั่วไปและลูกจ้างเข้าทำงานใหม่ (พิมพ์ครั้งที่1). กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริม ความปลอดภัยฯ; 2563.

สมาคมอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในการทำงาน. การยศาสตร์และปัจจัยเสี่ยงทางการยศาสตร์ที่ทำให้เกิด Musculoskeletal Disorders. [อินเตอร์เน็ต]. 2564 [สืบค้นเมื่อ 15 ก.พ. 67] เข้าถึงจาก:https://www.ohswa.or.th/17805876/ergonomics-and-workstation-design-series-ep1

วรวุฒิ ฟูกูม่า. การประเมินความเสี่ยงทางการยศาสตร์ในพนักงานแผนกหนึ่งของโรงงานผลิตวงล้อยานพาหนะ. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีนอร์ทเทิร์น 2564; 3 (2): 79-87.

นภานันท์ ดวงพรม, สุนิสา ชายเกลี้ยง. การรับรู้ความผิดปกติ ของระบบโครงร่างและกล้ามเนื้อ ในพนักงานผลิตชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์แห่งหนึ่งในจังหวัดอุดรธานี. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยขอนแก่น 2556; 18 (5): 880-91.

สุทธิ์ ศรีบูรพา. เออร์กอนอมิกส์ วิศวกรรมมนุษย์ปัจจัย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ซีเอ็ดยูเคชั่น; 2540.

สุดาว เลิศวิสุทธิไพบูลย์. การยศาสตร์สำหรับพนักงานร้านสะดวกซื้อ. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ 2559; 4(15): 79-86.

สมาคมอาชีวอนามัยและความปลอดภัยในการทำงาน. การประเมินความเสี่ยงจากการทำงานโดยการใช้การประเมินด้านการยศาสตร์เพื่อการปรับปรุงงาน. [อินเตอร์เน็ต]. 2563 [สืบค้นเมื่อ 1 ก.พ. 67] เข้าถึงจาก: https://www.ohswa.or.th/17644133/ergonomics-make-it-simple-ep4

ชวนากร เครือแก้ว. เครื่องมือประเมินความเสี่ยงทางการยศาสตร์จากท่าทางการทำงานของเกษตรกรเปรียบเทียบกับแบบประเมินความเสี่ยงทั้งร่างกายของ REBA. วารสารความปลอดภัยและสุขภาพ 2566; 16 (1): 26-39.

Stephen P. Bodyspace Anthropometry Ergonomics and the Design of Work (2nd Edition). London: Taylor & Francis Group. 2003.

สำนักโรคจากการประกอบอาชีพ และสิ่งแวดล้อม กรมควบคุมโรค. คู่มือการพัฒนาศักยภาพเครือข่ายการจัดบริการอาชีวอนามัยให้กับแรงงานในชุมชนด้านการยศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: สำนักโรคจากการประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อม; 2559.

Hignett S. McAtamney L. Rapid entire body assessment (REBA). Applied Ergonomics. 2000; 31: 201-5.

อนามัย ธีรวิโรจน์ เทศกะทึก. อาชีวอนามัยและความปลอดภัย (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์; 2556. 19. ปวีณา มีประดิษฐ์. การประเมิน ความเสี่ยงทางด้านการยศาสตร์. กรุงเทพฯ: บริษัท โอ. เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์ จำกัด; 2559.

กิตติ อินทรานนท์. การยศาสตร์ ERGONOMICS (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2559.

สราวุธ สุธรรมาสา, จรวยพร ธรณินทร์. เออร์กอนอมิคส์และจิตวิทยาในการทำงาน (พิมพ์ครั้งที่ 1). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช; 2534.

Downloads

Published

2024-12-31

How to Cite

Songchum, W., Premanoch, P., Tuprakay, S., Inyim, N., Suwannahong, K., & Chanthakhot, W. (2024). Principles of Ergonomic Risk Assessment using Rapid Entire Body Assessment (REBA). Journal of Health Science and Community Public Health, 7(2), 131–144. retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jhscph/article/view/272558

Issue

Section

Literature Review Article