การศึกษาบทบาทและการรับรู้ของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.) ในการลดความเหลื่อมล้ำของประชาชน เขตสุขภาพที่ 3
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยแบบผสานวิธีมีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1. เพื่อศึกษาระดับการปฏิบัติ การมีส่วนร่วมในบทบาทของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ 2. เพื่อศึกษาระดับการเปลี่ยนแปลงด้านกายและกายภาพ จิตใจ อารมณ์ วิธีการศึกษา 1.การสุ่มตัวอย่างแบบง่ายของ 5 จังหวัดๆละ 3 อำเภอ แต่ละอำเภอสุ่มคัดเลือกแบบเฉพาะเจาะจง 21 คน 2.คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอสุ่มตัวอย่างแบบง่ายอำเภอละ 1 คน ตั้งแต่ตุลาคม 2564 - กันยายน 2565 มีผู้ตอบแบบสอบถาม 290 ราย เป็นตัวแทนภาครัฐ ร้อยละ 62.06 รองลงมาเป็นภาคประชาชนร้อยละ 20.68 เข้าร่วมเป็นคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอมีความพึงพอใจมากที่สุดร้อยละ 45.70 รองลงมาระดับมากร้อยละ 39.10 การวิเคราะห์แบบสอบถามพบว่าภาพรวมอยู่ในปานกลาง (Mean = 31.21, S.D. = 0.71) เมื่อพิจารณารายด้านพบว่าด้านเติมเต็มส่วนขาดทรัพยากร (Mean = 2.08, S.D. = 0.71) หัวข้อที่ได้คะแนนน้อย คือ ปรับปรุงสิทธิประโยชน์ตามสิทธิหลักประกันสุขภาพ การวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์ถดถอยการปฏิบัติตามบทบาทต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิต ลดความเหลื่อมล้ำมีผลต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิต ทางบวก (b = .49) โดยที่อธิบายความผันแปรร้อยละ 24.0 (R2 = .240) อย่างมีนัยสำคัญ (p-value=0.01) การวิเคราะห์ข้อมูลการสนทนากลุ่มของคณะกรรมการได้สะท้อนประเด็นที่จะทำให้ผลลัพธ์ดีขึ้น ข้อเสนอแนะควรปรับปรุง สิทธิประโยชน์ตามสิทธิหลักประกันสุขภาพของประชาชน ติดตามการบริหารจัดการทรัพยากร
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่พิมพ์ในวารสารสถาบันป้องกันควบคุมโรคเขตเมือง ถือว่าเป็นผลงานวิชาการ งานวิจัยและวิเคราะห์ ตลอดจนเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียนเอง ไม่ใช่ความเห็นของสถาบันป้องกันควบคุมโรคเขตเมือง หรือคณะบรรณาธิการแต่ประการใด ผู้เขียนจำต้องรับผิดชอบต่อบทความของตน
เอกสารอ้างอิง
ปรเมธี วิมลศิริ. ยุทธศาสตร์ชาติ : อนาคตประเทศไทยเพื่อการพัฒนาที่มั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน. กรุงเทพฯ : สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา; 2560.
ฤทัย วรรธนวินิจ. แนวทางในการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการระบบสุขภาพโดยคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตและระบบสุขภาพอำเภอศึกษาเฉพาะกรณีอำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร; 2561.
จันทิมา นวะมะวัฒน์, วิภาพร สิทธิสาตร์, กฤษฎา เหล็กเพชร, การวิจัยเพื่อพัฒนาระบบข้อมูลสารสนเทศทางภูมิศาสตร์เพื่อการจัดการสุขภาพ ของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ. นนทบุรี: สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข; 2562.
คณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ (พชอ.). การดำเนินงานพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอ. อุดรธานี: สำนักงานเขตสุขภาพที่ 8; 2560.
อำนวย เหมือนวงศ์ธรรม. บทบาทผู้นำองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในการส่งเสริมโครงการ ตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ศึกษากรณีเขตพื้นที่ อำเภอพุทธมณฑล จังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. 2556; 24(4):36-50.
วัชราภรณ์ จันทนุกูล. บทบาทขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุในเขตอำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 2560;8(1):448-59.
กัลยา วานิชย์บัญชา. การวิเคราะห์สถิติ : สถิติสำหรับการบริหารและวิจัย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: 2556.
ดิเรก ขำแป้น, ชรินทร์ ห่วงมิตร, สันติ เกิดทองทวี, อมรรัตน์ กล่ำทัพ, โกสินทร์ แสงแก้ว, ชม ปานตา. การประเมินประสิทธิผลมาตรการป้องกัน COVID-19 ในเขตสุขภาพที่ 3 ปี 2563. วารสารควบคุมโรค. 2547;47(4):893-903.
สมยศ ศรีจารนัย. บทบาทของคณะกรรมการพัฒนาคุณภาพชีวิตระดับอำเภอต่อการพัฒนาคุณภาพชีวิตและลดความเหลื่อมล้ำของประชาชน ในพื้นที่เขตสุขภาพที่ 4. กรุงเทพฯ: วิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร; 2561.
จริยา สีกงพลี, ชาติธนา ปัตตาลาโพธิ์, สมัย ทองพูล. กระบวนการขับเคลื่อนประเด็นพัฒนาคุณภาพชีวิตของคณะกรรมการ พชอ.นาดูน โดยการมีส่วนร่วม. วารสารวิชาการสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดมหาสารคาม. 2567;8(15):1-15.