ผลของการระบาดของโควิด-19 ต่อความชุกของโรคหนองในในอำเภอเมืองเชียงราย: การศึกษาย้อนหลัง 2 ปี

บทคัดย่อ

ความเป็นมา โรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ เป็นปัญหาสำคัญทั่วโลก โดยเฉพาะโรคหนองใน ซึ่งมีอุบัติการณ์เพิ่มสูงขึ้น จาก 7.35 ในปี 2548 เป็น 14.74 ต่อแสนประชากรในปี 2561 จังหวัดเชียงรายพบความชุกของโรคหนองสูงสุดของประเทศ 44.73 คนต่อแสนประชากรในปี 2561 จากการระบาดของโควิด-19 ซึ่งส่งผลต่อวิถีชีวิตของผู้คนทั่วโลก และพบว่ามีผลต่อความชุกของโรคอื่นๆ รวมถึงโรคหนองใน

วัตถุประสงค์ (1) ศึกษาความชุกของโรคหนองในในอำเภอเมืองเชียงราย (2) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีผลต่อระยะปลอดจากโรคหนองในในช่วงการระบาดโควิด-19

วิธีการศึกษา เป็นการศึกษาแบบ Cross-sectional จากการทบทวนข้อมูลผู้ป่วยโรคหนองในจากรายงาน 506 และเวชระเบียนผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ปี 2562 และปี 2563 วิเคราะห์ความชุกของโรคหนองในในอำเภอเมืองเชียงรายรายปี และรายงานจำนวนผู้ป่วยต่อแสนประชากร การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา fisher’s exact probability test, T-test, Kaplan Meier survival curve และ Cox Proportional Hazards Regression Analysis กำหนดระดับนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

ผลการศึกษา ในปี พ.ศ. 2562 พบความชุกของโรคหนองในในอำเภอเมืองเชียงรายเป็น 79.53 คนต่อแสนประชากร และในปี พ.ศ.2563 คิดเป็น 61.29 คนต่อแสนประชากร โดยอายุเฉลี่ยเป็น 23.04±0.72 ปี และ 22.72±7.21 ปีตามลำดับ ผู้ป่วยส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีสถานะภาพนักเรียน/นักศึกษามากกว่าครึ่ง เมื่อศึกษาระยะปลอดจากโรคหนองในกับการระบาดของโควิด-19 พบว่ามีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยพบว่าการระบาดของโควิด-19 ในไทยพบผู้ป่วยโรคหนองในลดลง 0.71 เท่า (aHR 0.71; 95%CI 0.55,0.91; p 0.006) การเพิ่มของผู้ป่วยโควิด-19 ภายในประเทศทุกๆ 1 คนทำให้ผู้ป่วยโรคหนองในลดลงเป็น 0.99 เท่า (aHR 0.99; 95%CI 0.98,0.99; p <0.001) อายุของผู้ป่วยที่เพิ่มขึ้นทุกๆ 1 ปีพบผู้ป่วยโรคหนองในเพิ่มขึ้น 1.03 เท่า (aHR 1.03; 95%CI 1.01,1.05; p 0.004) ผู้ป่วยที่เคยมีประวัติติดเชื้อโรคหนองในมาก่อนมีโอกาสเป็นผู้ป่วยรายใหม่เป็น 1.38 เท่า (aHR 1.38; 95%CI 1.05,1.80; p 0.019) พบผู้ป่วยที่มีสถานภาพนักเรียน/นักศึกษา 1.35 เท่า (aHR 1.35; 95%CI 1.03,1.77; p 0.016)

สรุปและอภิปรายผล ความชุกของโรคหนองในในอำเภอเมืองเชียงรายในช่วงที่มีการระบาดของโควิด-19 ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติเมื่อเทียบกับช่วงที่ไม่มีการระบาด โดยผู้มีประวัติเป็นโรคหนองในมาก่อนและผู้ที่มีสถานภาพนักเรียน/นักศึกษา มีความสัมพันธ์กับระยะปลอดจากโรคหนองใน กล่าวคือมีโอกาสเป็นโรคหนองในสูงขึ้น ในช่วงสถานการณ์การระบาดของโควิด-19 อย่างไรก็ตามโรคหนองในยังคงเป็นปัญหาในพื้นที่ที่ต้องสร้างความตระหนักเพื่อให้เห็นถึงความสำคัญและควรมีการวางแผนป้องกันต่อไป