สิ่งคุกคามสุขภาพจากการทํางานในคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ภัทรภณ แจ่มมิน; สุรศักดิ์  บูรณตรีเวทย์

ผู้แต่ง

ภัทรภณ แจ่มมิน คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
สุรศักดิ์ บูรณตรีเวทย์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

คำสำคัญ:

สิ่งคุกคามสุขภาพ , ทำงาน, คณะแพทยศาสตร์

บทคัดย่อ

บทนำ: พระราชบัญญัติความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน พ.ศ. 2554 ไม่ใช้บังคับกับหน่วยงานราชการ อย่างไรก็ตามกฎหมายดังกล่าวกำหนดให้หน่วยงานราชการต่าง ๆ มีมาตรฐานความปลอดภัยอาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงานไม่ต่ำกว่าที่กฎหมายกำหนด การสำรวจสิ่งคุกคามสุขภาพในการทำงานเป็นขั้นตอนหนึ่งในการดำเนินงานความปลอดภัยอาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงาน

วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อสำรวจและประเมินสิ่งคุกคามสุขภาพจากการทำงานในคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ระเบียบวิธีวิจัย: วิจัยเชิงสำรวจ สำรวจและประเมินสิ่งคุกคามสุขภาพจากการทำงาน 22 หน่วยงาน เครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วย 3 ส่วน ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบสอบถามเกี่ยวกับข้อมูลความปลอดภัยและอาชีวอนามัย และแบบประเมินสิ่งคุกคามสุขภาพจากการทำงานและการป้องกันอันตรายจากสิ่งคุกคามสุขภาพ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ได้แก่ จำนวนและร้อยละ

ผลการวิจัย: สิ่งคุกคามสุขภาพที่พบจากหน่วยงานทั้งหมดในคณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เรียงตามลำดับ ดังนี้ สิ่งคุกคามสุขภาพด้านกายภาพเป็นปัญหาอันดับที่ 1 คิดเป็นร้อยละ 86.36 ของหน่วยงานทั้งหมด สิ่งคุกคามสุขภาพทางเคมีเป็นปัญหาอันดับที่ 2 คิดเป็นร้อยละ 81.82 ของหน่วยงานทั้งหมด สิ่งคุกคามสุขภาพทางชีวกลศาสตร์เป็นปัญหาอันดับที่ 3 คิดเป็นร้อยละ 72.72 ของหน่วยงานทั้งหมด และสิ่งคุกคามสุขภาพทางจิตใจและชีวภาพเป็นปัญหาอันดับที่ 4 คิดเป็นร้อยละ 50 ของหน่วยงานทั้งหมด

สรุปผล: ปัญหาที่พบส่วนมาก คือ สิ่งคุกคามทางด้านกายภาพ ได้แก่ พื้นที่อับอากาศ ความร้อน น้ำรั่วซึม และแสงสว่างน้อย และสิ่งคุกคามสุขภาพทางเคมี ได้แก่ ฝุ่นละออง ฟอร์มาลิน ฟีนอล ปรอทก๊าซในห้องทดลอง ไนโตรเจนเหลว

ข้อเสนอแนะ: นำเสนอผลการสำรวจต่อผู้บริหารและคณะกรรมการความปลอดภัย อาชีวอนามัยและสภาพแวดล้อมในการทำงานในแก้ไขปัญหาหรือประสานงานกับหน่วยงานที่เกี่ยวข้องดำเนินการแก้ไข

References

Department of Labour Protection and Welfare. Occupational safety, health, and environment management manual for government agencies under occupational safety, health, and environment act (A.D. 2011). Bangkok: Jiahua; 2013 (in Thai).

Secretariat of the Cabinet. Occupational safety, health, and environment act (A.D. 2011). Government Gazette 2011;128(4):5-25 (in Thai).

World Health Organization and the International Labour Organization. WHO/ILO joint estimates of the work-related burden of disease and injury, 2000-2016: global monitoring report. Geneva: World Health Organization and the International Labour Organization; 2021.

Hamalainen P, Takala J, Kiat TB. Global Estimates of Occupational Injuries and Work-related Illnesses 2017. Singapore: Workplace Safety and Health Institute; 2017.

Workers’ compensation fund [Internet]. 2021 [cited 2022 April 17]. Available from: https:// shorturl.at/fwF89. (in Thai).

Health and Safety Executive. Costs to Britain of workplace fatalities and self-reported injuries and ill health, 2018/19. London: Health and Safety Executive; 2020.

Miller TR, Waehrer GM, Leigh JP, Lawrence BA, Sheppard MA. Costs of Occupational Hazards: A Microdata Approach. Calverton: Pacific Institute for Research and Evaluation; 2002. Grant No.: R01/CCR312179-03. Sponsor by National Institute for Occupational Safety and Health.

Canadian Centre for Occupational Health and Safety. Hazard and risk [Internet], 2009. [cited 2011 May 9], Available from www.ccohs.ca.

Occupational Safety and Health Bureau. Ergonomics manual for lifting and handling operations improvement. Bangkok: Chayakorn printing; 2019. (in Thai)

Chaiklieng S, Suggaravetsiri P, Stewart J. Incidence and risk factors associated with lower back pain among university office workers. Int J Occup Saf Ergon 2021;27(4):1215-21.

Meyoutam C, Sithisarankul P. Occupational safety, and health of clinical laboratories. Chula Med J 2018;62(5):773 – 84 (in Thai).