ผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการควบคุมการบริโภคเกลือโซเดียมในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว

บทคัดย่อ

บทนำ: ภาวะหัวใจล้มเหลว เป็นการเจ็บป่วยเรื้อรังที่เป็นปัญหาสำคัญของระบบสาธารณสุขและมีอัตราการเสียชีวิตสูงทั่วโลก นอกจากนี้ยังพบว่ามีอัตราการเพิ่มขึ้นของผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวรายใหม่สูงขึ้นทุกปี

วัตถุประสงค์การวิจัย: เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการตนเองต่อพฤติกรรมการควบคุมการบริโภคเกลือโซเดียมในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว โดยประยุกต์ใช้แนวคิดการจัดการตนเองของ Lorig and Holman

ระเบียบวิธีวิจัย: งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาวิจัยกึ่งทดลองแบบสองกลุ่มวัดก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวทั้งเพศชายและหญิงอายุระหว่าง 30-59 ปี ได้รับการตรวจวินิจฉัยและการรักษาจากแพทย์อย่างน้อย 6 เดือน ซึ่งมีระดับ NYHA Class I-III ที่มารับบริการคลินิกหัวใจล้มเหลว แผนกผู้ป่วยนอก โรงพยาบาลตำรวจ จำนวน 48 คน แบ่งเป็นกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง กลุ่มละ 24 คน โดยกลุ่มควบคุมได้รับการพยาบาลตามปกติในขณะที่กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการจัดการตนเอง ผ่านกระบวนการฝึกทักษะการจัดการตนเองที่จำเป็น 6 ขั้นตอนเป็นระยะเวลา 4 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้เก็บรวบรวมข้อมูล คือแบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล และแบบสอบถามพฤติกรรมการบริโภคเกลือโซเดียมของผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลว วิเคราะห์ข้อมูลโดยการใช้ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน Kolmogorov-Smirnov Test, Independent t-test และ Paired t-test 

ผลการวิจัย: พบว่าหลังการทดลองพฤติกรรมการควบคุมการบริโภคเกลือโซเดียมในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวในกลุ่มทดลองดีกว่ากลุ่มเปรียบเทียบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) และสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05)

สรปุผล: โปรแกรมการจัดการตนเองที่พัฒนาขึ้นจากแนวคิดของ Lorig and Holman ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการควบคุมการบริโภคเกลือโซเดียมในผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวไปในทางที่ดีขึ้น

ข้อเสนอแนะ: หน่วยงานด้านสาธารณสุขสามารถนำโปรแกรมไปประยุกต์ใช้ในการดูแลผู้ป่วยที่มีภาวะหัวใจล้มเหลวเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อน การกำเริบของโรค และส่งเสริมคุณภาพชีวิตให้ดีขึ้น