ผลการผ่าตัดเชื่อมปล้องกระดูกสันหลังส่วนเอวด้วยเศษกระดูกปลูกที่ได้จากการผ่าตัดและไฮดรอกซีอะพาไทต์ผสมกับไขกระดูกจากปล้องกระดูกสันหลัง: การศึกษาเปรียบเทียบแบบสุ่มชนิดมีกลุ่มควบคุม
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ภูมิหลัง:การผ่าตัดคลายการกดเบียดรากประสาทร่วมกับเชื่อมและยึดตรึงกระดูกสันหลัง (laminectomy with instrumented fusion) เป็นวิธีที่นิยมใช้รักษาโรคช่องกระดูกสันหลัง ส่วนเอวตีบที่มีสาเหตุจากกระดูกสันหลังเสื่อม ผลการรักษาในระยะยาวขึ้นกับความสำเร็จในการเชื่อมปล้องกระดูกสันหลัง การใช้ชิ้นกระดูกปลูกจากกระดูกเชิงกรานของผู้ป่วย (AIBG) ถือเป็นมาตรฐานในการเชื่อมปล้องกระดูกแต่ก็มีผลข้างเคียงที่ไม่พึงประสงค์ การใช้เศษกระดูกปลูกที่ได้จากการผ่าตัด (LBG) และไฮดรอกซีอะพาไทต์ (HA) ถูกนำมาทดแทน AIBG แต่พบว่า ทั้งสองสิ่งยังขาด osteoprogenitor cell และคุณสมบัติกระตุ้นการสร้างกระดูก ผู้วิจัยจึงนำไขกระดูกจากปล้องกระดูกสันหลังขณะผ่าตัด (BMA) มาผสมกับ LBG และ HA เพื่อเพิ่มอัตราการเชื่อมปล้องกระดูก
วัตถุประสงค์:เพื่อศึกษาอัตราการเชื่อมปล้องกระดูกสันหลังส่วนเอวในการผ่าตัด laminectomy with instrumented fusion เปรียบเทียบระหว่างการใช้ LBG และ HA ผสมกับ BMA กับการใช้ LBG และ HA
วัสดุและวิธีการ:เป็นการศึกษาเปรียบเทียบแบบสุ่มชนิดมีกลุ่มควบคุมในผู้ป่วยช่องกระดูกสันหลังส่วนเอวตีบที่มีสาเหตุจากกระดูกสันหลังเสื่อมที่ได้รับการผ่าตัด laminectomy with posterolateral instrumented fusion ใน รพ.ลำปาง ช่วงเดือนเมษายน2562–กันยายน2565 กลุ่มควบคุมเชื่อมปล้องกระดูกโดยใช้ LBG และ HA กลุ่มทดลองใช้ LBG และ HA ผสมกับ BMA ประเมินอัตราการเชื่อมติดของปล้องกระดูกที่ 6 และ 12 เดือน ตาม Christiansen’s classification criteria ด้วย CT scan ปริมาณการเสียเลือด ระยะเวลาผ่าตัด ระยะเวลานอนโรงพยาบาลและอัตราการติดเชื้อแผลผ่าตัด เปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม
ผลการศึกษา:อัตราการเชื่อมติดของปล้องกระดูกที่ 6 เดือนในกลุ่มทดลอง (n=48) สูงกว่ากลุ่มควบคุม (n=47) อย่างมีนัยสำคัญ (ร้อยละ 39.6 vs 12.8, p=0.005) ที่ 12 เดือนพบว่าอัตราการเชื่อมติดของกลุ่มทดลองมีแนวโน้มสูงกว่ากลุ่มควบคุม (ร้อยละ 75.0 vs 55.3, p=0.054) เมื่อจำแนกตามระดับการเชื่อมปล้องกระดูกพบว่าอัตราที่สูงกว่านี้พบในกลุ่มที่เชื่อมปล้องกระดูก 2–3 ระดับ (ร้อยละ 85.2 vs 58.1, p=0.042) ปริมาณการเสียเลือด ระยะเวลาผ่าตัด ระยะเวลานอนโรงพยาบาลและการติดเชื้อแผลผ่าตัดของทั้งสองกลุ่มไม่แตกต่างกัน
สรุป:การใช้ BMA จาก vertebral body ผสมเพิ่มเข้าไปใน LBG และ HA ช่วยเพิ่มอัตราการเชื่อมติดของปล้องกระดูกสันหลังส่วนเอวอย่างมีนัยสำคัญที่ 6 เดือนและที่ 12 เดือน ในกลุ่ม 2−3 ระดับ แต่ไม่แตกต่างกันในกลุ่ม 4−6 ระดับ โดยไม่เพิ่มภาวะแทรกซ้อน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ส่งมาลงพิมพ์ต้องไม่เคยพิมพ์หรือกำลังได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารอื่น เนื้อหาในบทความต้องเป็นผลงานของผู้นิพนธ์เอง ไม่ได้ลอกเลียนหรือตัดทอนจากบทความอื่น โดยไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่ได้อ้างอิงอย่างเหมาะสม การแก้ไขหรือให้ข้อมูลเพิ่มเติมแก่กองบรรณาธิการ จะต้องเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะได้รับพิจารณาตีพิมพ์ และบทความที่ตีพิมพ์แล้วเป็นสมบัติ ของลำปางเวชสาร
เอกสารอ้างอิง
Steinmann JC, Herkowitz HN. Pseudarthrosis of the spine. Clin Orthop Relat Res 1992;284:80–90.
McGuire RA, Pilcher LE, Dettor JR. Lumbar poterolateral fusion with local bone graft plus bone extender compared with iliac crest bone graft: a systemic review. Evid Based Spine Care J 2011;2:35–40.
Sengupta DK, Truumees E, Patel CK, Kazmierczak C, Hughes B, Elders G, et al. Outcome of local bone versus autogenous iliac crest bone graft in the instrumented posterolateral fusion of the lumbar spine. Spine 2006;31:985–91.
Pantarote N, Prasopchoke N. A randomized prospective study of fusion rate between bone marrow aspiration mixed local bone vs autologous iliac crest bone graft for instrumented posterolateral fusion of lumbar spine. Lamparng Med J 2008;29(1):12–9.
Niu CC, Tsai TT, Fu TS, Lai PL, Chen LH, Chen WJ. A comparison of posterolateral lumbar fusion comparing autograft, autogenous laminectomy bone with bone marrow aspiration and calcium sulphate with bone marrow aspirate. Spine 2009;34:2715–9.
Korovessis P, Koureas G, Zacharatos S, Papaziris Z, Lambiris E. Correrative radiological, self-assessment and clinical analysis of evolution in instrumented dorsal and lateral fusion for degenerative lumbar spine disease. autograft versus coralline hydroxyapatite. Eur Spine J 2005;14:630–8.
Hsu CJ, Chou WY, Teng HP, Chang WN, Chou YJ. Coraline hydroxyapatite and laminectomyderived bone as adjuvant graft material for lumbar posterolateral fusion. J Neurosurg 2005;3:271–5.
Sathira-angura V, Kunakornsawat S, Assawachutithamrong B, Tungsiripat R. Two-year outcome of hydroxyapatite mixed with autogenous bone marrow and local bone graft for posterolateral lumbar fusion. J Med assoc Thai 2011;94:1094–103.
Kurd M, Cohick S, Park A, Ahmadinia K, Lee J, An H. Fusion in degenerative spondylolisthesis: comparison of osteoconductive and osteoinductive bone graft substitutes. Eur Spine J 2015;24:1066–73.
M Lu, T Tsai, L Chen, P Lai, T Fu, C. Niu, et al. Comparison of fusion rates between autologous iliac bone graft and calcium sulfate with laminectomy bone chips in multilevel posterolateral spine fusion. Open Journal of Orthopedics 2013;3:119–27.
McLain RF, Fleming JE, Boehm CA, Muschler GF. Aspiration of osteoprogenitor cells for augmenting spinal fusion: comparison of osteoprogenitor cell concentrations from the vertebral body and iliac crest. J Bone Joint Surg Am 2005;87: 2655–61.
