ผลการรักษาแนวกระดูกในผู้ป่วยกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักเปรียบเทียบระหว่างการยึดกระดูกด้วยลวดผ่านผิวหนังแบบล็อกและแบบไม่ล็อก

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง:การรักษากระดูกเรเดียสส่วนปลายหักโดยการยึดตรึงกระดูกด้วยลวด Kirschner wire (K-wire) ผ่านผิวหนังเป็นวิธีที่ได้ผลดีและค่าใช้จ่ายน้อยแต่ต้องใช้ร่วมกับการใส่เฝือกโครงสร้าง K-wire แบบล็อกมีความแข็งแรงและสามารถรับแรงได้ดีกว่าจึงน่าจะสามารถรักษาแนวกระดูกได้ดีโดยไม่ต้องใช้การใส่เฝือกร่วมด้วย
วัตถุประสงค์:เพื่อศึกษาความสามารถในการรักษาแนวกระดูกในผู้ป่วยกระดูกเรเดียสหักแบบปิดชนิดไม่เข้าข้อหรือเข้าข้อบางส่วนแบบไม่ซับซ้อนที่ได้รับการยึดตรึงกระดูกด้วย K-wire ผ่านผิวหนังแบบล็อกและไม่มีการใส่เฝือกประคอง เปรียบเทียบกับการยึดตรึงกระดูกด้วย K-wire ผ่านผิวหนังแบบไม่ล็อกร่วมกับการใส่เฝือก
วัสดุและวิธีการ:เป็นการทดลองทางคลินิกแบบไม่สุ่มชนิดมีกลุ่มควบคุมในผู้ป่วยกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักที่ได้รับการยึดตรึงกระดูกด้วย K-wire ผ่านผิวหนังในโรงพยาบาลกำแพงเพชรระหว่างเดือน ม.ค.-มิ.ย.2566 โดยเก็บข้อมูลแบบไปข้างหน้า แบ่งเป็นสองกลุ่มตามความถนัดของศัลยแพทย์ คือ กลุ่มทดลองยึดกระดูกด้วย K-wire แบบล็อกและกลุ่มควบคุมยึดกระดูกด้วย K-wire แบบไม่ล็อก ถ่ายภาพรังสีข้อมือหลังผ่าตัดทันทีและที่ 2, 6 และ 10 สัปดาห์ วัดค่า wrist parameter (radial height, radial inclination, ulnar variance และ volar tilt) จากภาพรังสี คำนวณผลต่างจากค่า wrist parameter ที่วัดได้จากภาพรังสีครั้งแรกหลังผ่าตัด วิเคราะห์ทางสถิติเปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม
ผลการศึกษา:ค่าเฉลี่ยของ radial height difference, radial inclination difference และ ulnar variance difference ของกลุ่มทดลอง (n=26)ไม่แตกต่างจากกลุ่มควบคุม (n=31) ที่ 2, 6 และ10 สัปดาห์ แต่ค่าเฉลี่ยของ volar tilt difference ในกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญผู้ป่วยกลุ่ม ควบคุมได้รับการผ่า ตัดแก้ไขแนวกระดูกู 1 ราย
สรุป:การรักษาผู้ป่วยกระดูกเรเดียสส่วนปลายหักโดยการยึดตรึงกระดูกด้วย K-wire ผ่านผิวหนังแบบล็อกและไม่ใส่เฝือกประคอง สามารถรักษาแนวกระดูก radial height, radial inclination และ ulnar variance ได้ดีไม่ต่างจากการใช้ K-wire แบบไม่ล็อกร่วมกับการใส่เฝือก และยังรักษามุม volar tilt ได้ดีกว่าตลอดการติดตาม 10 สัปดาห์