ปัจจัยที่มีผลต่อการรักษาโรคลำไส้กลืนกันในโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์

บทคัดย่อ

โรคลำไส้กลืนกันเป็นโรคที่ผู้ป่วยจะมาด้วยอาการปวดท้องเฉียบพลัน การรักษามีทั้งการสวนทวารหนักโดยใช้แรงดันหรือการผ่าตัด การศึกษานี้เป็นการทบทวนเพื่อประเมินปัจจัยที่มีต่อผลของการรักษา โดยการสวนแป้งทางทวารหนักและเพื่อทบทวนข้อมูลอื่นที่พบในผู้ป่วยโรคลำไส้กลืนกันในโรงพยาบาลเชียงรายประชานุเคราะห์ การศึกษานี้เป็นการศึกษาย้อนหลังจากแฟ้มประวัติของผู้ป่วยลำไส้กลืนกัน จำนวน 25 คน ที่เข้ารับการรักษาที่กลุ่มงานรังสีวิทยา ในช่วง 1 มกราคม 2545 ถึง 31 ธันวาคม 2549 โดยเก็บข้อมูล อายุ เพศ อาการ และอาการแสดง ระยะเวลาที่มีอาการก่อนได้รับการรักษา วิธีการวินิจฉัยและวิธีการรักษา พบว่าผู้ป่วยอยู่ในช่วงอายุ 4 เดือนถึง 6 ปี ผู้ป่วยส่วนใหญ่ได้รับการวินิจฉัยโดยอัลตร้าซาวด์แล้วรักษาต่อด้วยการสวนแป้งทางทวารหนัก ผู้ป่วยส่วนน้อยที่ทำการสวนแป้งทางทวารหนักเพื่อวินิจฉัยและรักษาไปพร้อมกัน การศึกษาพบว่าการสวนแป้งทางทวารหนักสามารถรักษาลำไส้กลืนกันได้สำเร็จเพียง 42 เปอร์เซ็นต์ โดยพบว่าโอกาสสำเร็จสูงในผู้ป่วยที่มีอาการมาน้อยกว่า 24 ชั่วโมง โอกาสล้มเหลวมากขึ้นชัดเจนในผู้ป่วยที่มีอาการมามากกว่า 48 ชั่วโมง และพบว่าผู้ป่วยที่มีอาการมาน้อยกว่า 72 ชั่วโมงมีแนวโน้มที่จะถูกผ่าจัดเพื่อตัดต่อลำไส้มากขึ้น โดยสรุประยะเวลาที่มีอาการก่อนได้รับการรักษา
มีผลโดยตรงกับผลการรักษาโดยการสวนแป้งทางทวารหนักและความเสี่ยงต่อการผ่าตัดที่ซับซ้อนขึ้น