ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการศึกษาต่อในหลักสูตรหลังปริญญาของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลลำปาง

บทคัดย่อ

ภูมิหลัง : การศึกษาต่อเนื่องของข้าราชการมีผลต่อสมรรถนะเชิงวิชาชีพ ปัจจุบันรพ.ลำปางมีพยาบาลวิชาชีพ ที่จบปริญญาโทสาขาการพยาบาลหรือหลักสูตรการพยาบาลเฉพาะทางเพียงร้อยละ 12.7 ซึ่งต่ำกว่า รพศ.ขนาดเดียวกันในภาคเหนือตอนบน
วัตถุประสงค์ : เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการศึกษาต่อในหลักสูตรหลังปริญญา ของพยาบาลวิชาชีพ โรงพยาบาลลำปาง
วัสดุและวิธีการ : เป็นการศึกษาเชิงพรรณนาแบบตัดขวาง ในพยาบาลวิชาชีพรพ.ลำปางที่ไม่เคยศึกษาต่อในหลักสูตรเฉพาะทางหรือปริญญาโทสาขาการพยาบาลมาก่อนจำนวน 552 คน ระหว่าง ก.ย.2550–มิ.ย.2551 ใช้แบบสอบถามเกี่ยวกับลักษณะทั่วไป ความต้องการในการศึกษาต่อและปัจจัยที่มีผลกระทบ
วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา Fisher’s exact test และ stepwise multiple regressionanalysis
ผลการศึกษา : มีผู้ตอบแบบสอบถามคืนมา 506 ราย ร้อยละ 60.8 ต้องการศึกษาต่อโดยเกือบครึ่งของประชากรกลุ่มนี้มีสถานภาพโสด, 4 ใน 5 อายุไม่เกิน 40 ปี, 2 ใน 3 ปฏิบัติงานเป็นเวรผลัดและรับราชการมาไม่เกิน10 ปี ซึ่งต่างจากกลุ่มที่ไม่ต้องการศึกษาต่ออย่างมีนัยสำคัญ ประชากรมีรายได้ต่อเดือนไม่เกิน 20,000 บาท ไม่มีปัญหาเรื่องตารางเวลาปฏิบัติงานหรือภาระในการดูแล มีแนวโน้มที่ต้องการศึกษาต่อสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญ เมื่อวิเคราะห์สหสัมพันธ์ พบว่าปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการศึกษาต่อได้แก่ อายุไม่เกิน 40 ปี สามารถบริหารจัดการเวลาได้และมีความพร้อมในตัวเอง โดยไม่มีอุปสรรคใน
เรื่องการจำกัดจำนวนคนลาศึกษาต่อ (ค่า odds ratio 5.16, 3.29, 2.33 และ 2.56 ตามลำดับ)
สรุป : ปัจจัยที่มีผลต่อความต้องการศึกษาต่อในหลักสูตรหลังปริญญาของพยาบาลวิชาชีพรพ.ลำปาง ได้แก่ อายุที่ไม่เกิน 40 ปี สามารถบริหารจัดการเวลาได้และมีความพร้อมในตัวเอง โดยไม่มีอุปสรรคในเรื่องการจำกัดจำนวนคนลาศึกษาต่อ