การรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนของนักเรียนในพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
ภูมิหลัง: นักเรียนชั้นประถมศึกษาในพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว มีอัตราคอพอกเกินเกณฑ์มาตรฐาน การรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพอาจเป็นปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคขาดสารไอโอดีน
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพกับพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนของนักเรียนชั้นประถมศึกษาในพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว
วัสดุและวิธีกำร: เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาในนักเรียนชั้น ป.1-ป.6 ทุกคนในโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดนอาชีวศึกษา เชียงราย-พะเยา อ.เชียงของ จ.เชียงราย จำนวน 128 คน ในเดือน พ.ย.2562 โดยใช้แบบประเมินที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา เปรียบเทียบคะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อการป้องกันโรคขาดสารไอโอดีน วิเคราะห์สหสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพและพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรค
ผลการศึกษา: นักเรียนอายุเฉลี่ย 9.7 ± 1.9 ปี (พิสัย 6.6-13.8 ปี) ตรวจพบคอพอก 14 ราย (ร้อยละ 11.0) ระดับไอโอดีนในปัสสาวะมีค่ามัธยฐาน 139 มคก./ล. (พิสัย 35-887) การรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพของนักเรียน มีคะแนนเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง พฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนที่มีคะแนนเฉลี่ยสูงที่สุดคือ การกินอาหารที่ปรุงด้วยเกลือเสริมไอโอดีนที่โรงเรียนเป็นประจำทุกวัน รองลงมาคือ ดื่มน้ำเสริมไอโอดีนที่โรงเรียนทุกวัน คะแนนพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในด้านเพศ ภาวะโภชนาการ ความสามารถในการอ่านเขียนหนังสือหรือรายได้ของครอบครัว การรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพและพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคมีความสัมพันธ์กันในระดับปานกลาง (r=0.44)
สรุป: นักเรียนชั้นประถมศึกษาในพื้นที่ชายแดนไทย-ลาว มีอัตราคอพอกเกินเกณฑ์มาตรฐาน นักเรียนมีการรับรู้ความเชื่อด้านสุขภาพและพฤติกรรมการปฏิบัติตนเพื่อป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนอยู่ในระดับปานกลาง การรับรู้ความเชื่อมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการปฏิบัติตนในระดับปานกลาง
Article Details
บทความที่ส่งมาลงพิมพ์ต้องไม่เคยพิมพ์หรือกำลังได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารอื่น เนื้อหาในบทความต้องเป็นผลงานของผู้นิพนธ์เอง ไม่ได้ลอกเลียนหรือตัดทอนจากบทความอื่น โดยไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่ได้อ้างอิงอย่างเหมาะสม การแก้ไขหรือให้ข้อมูลเพิ่มเติมแก่กองบรรณาธิการ จะต้องเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะได้รับพิจารณาตีพิมพ์ และบทความที่ตีพิมพ์แล้วเป็นสมบัติ ของลำปางเวชสาร
เอกสารอ้างอิง
เอกสารอ้างอิง
กรมอนามัย, กองโภชนาการ.แนวทางการควบคุมและป้องกันโรคขาดสารไอโอดีน. กรุงเทพฯ:โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2536.
กรมอนามัย, กองโภชนาการ.โครงการควบคุมโรคขาดสารไอโอดีนบนพื้นที่สูง[ม.ป.พ.]; 2536.
รัชตะ รัชตะนาวิน. แนวคิดในการควบคุมโรคขาดสารไอโอดีนในประเทศไทย. วารสารการวิจัยระบบสาธารณสุข 2539;4 (2):104-119.
กรมอนามัย, สำนักโภชนาการ. การควบคุมโรคขาดสารไอโอดีน:เส้นทางสู่ความยั่งยืน.กรุงเทพฯ:บริษัทสามเจริญพาณิชย์(กรุงเทพฯ)จำกัด; 2559.
โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านเมืองกาญจน์. ผลการดำเนินงานโครงการควบคุมโรคขาดสารไอโอดีน.เอกสารนำเสนอในการประชุม; การประชุมประจำเดือน กรกฎาคม 2562.โรงพยาบาลส่งเสริมสุขภาพตำบลบ้านเมืองกาญจน์ ตำบลริมโขง อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย; 2562.
อังศินันท์ อินทรกำแหง. การปรับเปลี่ยนพฤติกรรมสุขภาพ. กรุงเทพฯ: บริษัท สุขุมวิทการพิมพ์ จำกัด;
อังศินันท์ อินทรกำแหง. ความรอบรู้ด้านสุขภาพ:การวัดและการพัฒนา. กรุงเทพฯ: บริษัท สุขุมวิทการพิมพ์ จำกัด; 2560.
รัชนี มิตกิตติ.ปัจจัยที่มีผลต่อการปฏิบัติตนในการป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนของนักเรียนระดับประถมศึกษาปีที่ 6 อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. [เชียงใหม่]: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2535.
สุจิตรา ภูเก้าล้วน. พฤติกรรมการป้องกันโรคขาดสารไอโอดีนในเด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษา จังหวัดกระบี่ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล; 2540.
จิรพิชชา บุญพอ, ฤทัยทิพย์ สุระเสียง, ชุลีวัลย์ ธัญญศิรินนท์.การพัฒนาเครื่องมือบูรณาการการส่งเสริมความรู้โภชนาการ สำหรับเด็กประถมศึกษา. วารสารโภชนาการ 2562; 54(2):47-54.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์.กรุงเทพฯ:มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร; 2540.
กรมอนามัย, กองโภชนาการ. คู่มือแนวทางการใช้เกณฑ์อ้างอิงน้ำหนัก ส่วนสูง เพื่อประเมินภาวะการเจริญเติบโตของเด็กไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ทหารผ่านศึก; 2557.
สำนักตรวจราชการกระทรวงสาธารณสุข. แผนการตรวจราชการ กระทรวงสาธารณสุข ประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2560.[ม.ป.พ.]; 2560.
กระทรวงสาธารณสุข.ร่างมาตรฐานการทำงานการป้องกันโลหิตจางในเด็ก โครงการพัฒนาข้อเสนอเพื่อการปรับปรุงชุดสิทธิประโยชน์และระบบบริการด้านการสร้างเสริมสุขภาพและป้องกันโรคสำหรับปีงบประมาณ.โครงการประเมินเทคโนโลยีและสนับสนุนนโยบายด้านสุขภาพ (HITAP); 2559.
กรมอนามัย, สำนักโภชนาการ.รายงานการดำเนินงานโครงการควบคุมโรคขาดสารไอโอดีน(ตุลาคม 2559-เมษายน 2561).กรุงเทพฯ:บริษัทสามเจริญพาณิชย์(กรุงเทพฯ)จำกัด; 2561.
กรมอนามัย, สำนักส่งเสริมสุขภาพ. คู่มือส่งเสริมโภชนาการและสุขอนามัยเด็กและเยาวชนในถิ่นทุรกันดารสำหรับผู้นำชุมชน. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อและสิ่งพิมพ์แก้วเจ้าจอม; 2556.
กรมอนามัย, สำนักโภชนาการ.รายงานผลการศึกษาพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เสริมไอโอดีนและตรวจคุณภาพเกลือบริโภคเสริมไอโอดีน โครงการเฝ้าระวังโรคขาดสารไอโอดีนแบบบูรณาการปี 2558. กรุงเทพฯ: บริษัทสามเจริญพาณิชย์(กรุงเทพฯ) จำกัด; 2560.
ศุภาพิชญ์ ล้วงจันทร์.การใช้ชุดการเรียนการสอนเรื่องโรคขาดสารไอโอดีนสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต]. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2542.
วิไลลักษณ์ จันทร์ศรีมา, วราภรณ์ ศิริสว่าง, ชวิศ จิตรวิจารณ์. การศึกษาการป้องกันและควบคุมโรคขาดสารไอโอดีนของนักเรียนในอำเภอกัลยาณิวัฒนา จังหวัดเชียงใหม่. พิฆเนศวร์สาร 2556;9(2):7-17.
