ความสามารถในการวินิจฉัยมะเร็งต่อมลูกหมาก ของระดับค่า Prostate-Specific Antigen ในโรงพยาบาลนครพิงค์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ภูมิหลัง: การตรวจคัดกรองมะเร็งต่อมลูกหมากนิยมใช้การเจาะเลือดตรวจค่า prostate-specific antigen (PSA) ร่วมกับการตรวจทางทวารหนัก (DRE) พบว่ามีข้อจ..ำกัดคือ มีค่าความไวสูงแต่มีความจำเพาะค่อนข้างต่ำ ยังไม่เคยมีการประเมินประโยชน์ของการตรวจดังกล่าวใน รพ.นครพิงค์
วัตถุประสงค์: เพื่อประเมินความสามารถในการวินิจฉัยมะเร็งต่อมลูกหมากของการตรวจค่า PSA และ DRE
วัสดุและวิธีการ: เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบย้อนหลังในผู้ป่วยชาย 198 ราย ที่ได้รับการตัดชิ้นเนื้อต่อมลูกหมาก ใน รพ.นครพิงค์ระหว่าง 1 ตุลาคม พ.ศ.2556 ถึง 30 กันยายน พ.ศ.2558 แบ่งเป็น 6 กลุ่ม ตามค่า PSA ได้แก่ <4.0, 4.1-10.0, 10.1-20.0, 20.1-50.0, 50.1-100 และ >100 ng/mL บันทึกข้อมูลทางคลินิก คำนวณความสามารถในการวินิจฉัยและพื้นที่ใต้เส้นโค้ง ROC (AuROC)
ผลการศึกษา: ผู้ป่วยมีอายุเฉลี่ย 70.8 . 8.6 ปี (พิสัย 46-94 ปี) มีค่า PSA เฉลี่ย 240.5 . 663.6 ng/mL (พิสัย 0.8 - 5,618) ผลชิ้นเนื้อพบเป็นมะเร็ง 126 ราย (ร้อยละ 63.6) โดยเป็นชนิด high grade 38 ราย (ร้อยละ 19.2) ค่าพยากรณ์บวก (PPV) ที่จุดตัด PSA 4,10, 20, 50 และ100 ng/mL เท่ากับร้อยละ 66, 72, 85.3, 94 และ 98.3 ตามล..ำดับ เมื่อใช้ค่า PSA ร่วมกับ DRE พบว่าค่า PPV เพิ่มเป็นร้อยละ 81.9, 87.4, 92, 97 และ 100 ตามล..ำดับ ค่า PSA >20 ng/mL และ >50 ng/mL มีความไวร้อยละ 78.6 และ 61.9 ความจำเพาะร้อยละ 76.4 และ 93.1 ตามลำดับ การใช้ค่า PSA วินิจฉัยมะเร็งต่อมลูกหมากมี AuROC 0.84 และมะเร็งชนิด high grade มี AuROC 0.7
สรุป: ระดับค่า PSA มีความแม่นย..ำดีในการวินิจฉัยมะเร็งต่อมลูกหมากและปานกลางในการวินิจฉัยมะเร็งชนิด high grade การใช้ค่า PSA ร่วมกับ DRE ช่วยเพิ่มค่าพยากรณ์บวกของการวินิจฉัยได้
Article Details
บทความที่ส่งมาลงพิมพ์ต้องไม่เคยพิมพ์หรือกำลังได้รับการพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารอื่น เนื้อหาในบทความต้องเป็นผลงานของผู้นิพนธ์เอง ไม่ได้ลอกเลียนหรือตัดทอนจากบทความอื่น โดยไม่ได้รับอนุญาตหรือไม่ได้อ้างอิงอย่างเหมาะสม การแก้ไขหรือให้ข้อมูลเพิ่มเติมแก่กองบรรณาธิการ จะต้องเสร็จสิ้นเป็นที่เรียบร้อยก่อนจะได้รับพิจารณาตีพิมพ์ และบทความที่ตีพิมพ์แล้วเป็นสมบัติ ของลำปางเวชสาร
เอกสารอ้างอิง
2. Sathitkarnmanee E, Sirithanaphol W, Chotikawanich E. Prevalence of prostate cancer in northeastern Thailand. J Med Assoc Thai 2012;95 Suppl 11:S38-41.
3. สมาคมศัลยแพทย์ระบบปัสสาวะแห่งประเทศไทย. Guideline of prostate cancer [online]. 2015 [cited 2015 Nov15]. Available from: http://www.tuanet.org/files/tua-hot-update/
Guileline-CAP-TUA.pdf
4. Mistry K, Cable G. Meta-analysis of prostate-specific antigen and digital rectal examination as screening tests for prostate carcinoma. J Am Board Fam Pract 2003;16:95-101.
5. Lu-Yao GL, Friedman M, Yao SL. Use of radical prostatectomy among Medicare beneficiaries before and after the introduction of PSA testing. J Urol 1997;157:2219-22.
6. Tchetgen MB, Oesterling JE. The effect of prostatitis, urinary retention, ejaculation and ambulation on the serum PSA concentration. Urol Clin North Am 1997;24:283-91.
7. Wolf AM, Wender RC, Elzioni RB, Thompson IM, D’Amico AV, Volk RJ, et al. American Cancer Society guideline for the early detection of prostate cancer: update 2010. CA Cancer J Clin 2010;60:70-98.
8. Schroder FH, van der Cruijsen-Koeter I, de Koning HJ, Vis AN, Hoedemaeker RF, Kranse R. Prostate cancer detection at low prostate specific antigen. J Urol 2000;163:806-12.
9. Catalona WJ, Richies JP, Ahmann FR, Hudson MA, Scardino PT, Flanigan RC, et al. Comparison of digital rectal examination and serum PSA in the early detection of prostate cancer: results of a multicenter clinical trial of 6,630 men. J Urol 1994;151:1283-90.
10. Lojanapiwat B, Anutrakulchai W, Chongruksut W, Udomphot C. Correlation and diagnostic performance of the prostate-specific antigen level with the diagnosis, aggressiveness, and bone metastasis of prostate cancer inclinical practice. Prostate Int 2014;2:133-9.
11. กิตติพงษ์ คงสมบูรณ์. ต?ำราวิจัยทางระบาดวิทยาส?ำหรับนิสิตแพทย์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์
แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2557.
