แรงจูงใจสำหรับพนักงานระดับปฏิบัติการในกิจการธุรกิจที่เกี่ยวเนื่อง โดยตรงกับการขนส่งของบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ

บทคัดย่อ

บทความนี้รายงานผลการสำรวจและวิเคราะห์แรงจูงใจสำหรับพนักงานระดับปฏิบัติการในกิจการธุรกิจที่เกี่ยวเนื่องโดยตรงกับการขนส่งของ บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) ณ ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ โดยใช้กลุ่มตัวอย่างจำนวน 392 คน และใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากพนักงานระดับปฏิบัติการซึ่งแบบสอบถามได้ผ่านการทดสอบในเรื่องของความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิและหาค่าความเที่ยงโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของ

คอนบราค (Cronbach’s alpha) ได้เท่ากับ .956 วิเคราะห์ข้อมูลด้วย ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน ได้แก่ สถิติ t-test และ F-test ผลการวิจัยพบว่า (1) ความคิดเห็นของพนักงานระดับปฏิบัติการเกี่ยวกับระดับความสำคัญของแรงจูงใจอยู่ในระดับมาก เมื่อทำการเทียบกับมาตราวัดของลิเกิร์ต (2) ปัจจัยส่วนบุคคลของพนักงานระดับปฏิบัติการที่แตกต่างกันด้านเพศ และระดับการศึกษา มีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับความสำคัญของแรงจูงใจไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนปัจจัยส่วนบุคคลของพนักงานระดับปฏิบัติการที่แตกต่างกันด้านอายุ ระยะเวลาการทำงานในหน้าที่พนักงานระดับปฏิบัติการ และหน่วยงานที่ปฏิบัติงานอยู่ในปัจจุบันมีผลต่อความคิดเห็นเกี่ยวกับระดับความสำคัญของแรงจูงใจแตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05