การศึกษาภาวะซึมเศร้าและความสัมพันธ์ระหว่างภาวะเครียด ภาวะซึมเศร้า และความมีคุณค่าในตนเอง ในนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี แพร่

บทคัดย่อ

การศึกษาเชิงพรรณนานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะซึมเศร้าและความสัมพันธ์ระหว่างภาวะเครียดและภาวะซึมเศร้า และความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง ในนักศึกษาพยาบาลวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี แพร่ กลุ่มประชากรที่ศึกษาเป็นนักศึกษาพยาบาลทุกชั้นปีหลักสูตรประกาศนียบัตรพยาบาลศาสตร์ (เทียบเท่าปริญญาตรี) 2558 ในปีการศึกษา 2562 จำนวน 198 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบประเมินภาวะซึมเศร้า CED-S (Center for Epidemiology Studies-Depression Scale for depression) แบบประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง (Rubin’s Self Esteem Scale) และแบบประเมินความเครียด (Suanprung Stress Test-20) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติบรรยายและสถิติสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน

ผลการศึกษาพบว่า 1) นักศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง ร้อยละ 92.9 มีอายุเฉลี่ย 21.2 ปี นักศึกษามีภาวะซึมเศร้า คิดเป็นร้อยละ 14.1 2) นักศึกษาพยาบาลมีความเครียด ระดับปานกลาง (Moderate) ร้อยละ 54.0 ระดับสูง (High) ร้อยละ 36.9 และระดับระดับรุนแรง (severe) คิดเป็นร้อยละ 5.1  3) ความมีคุณค่าในตนเองของนักศึกษาพยาบาล พบว่านักศึกษามีคุณค่าในตนเองระดับปานกลาง (modurate) ร้อยละ 73.2 และความมีคุณค่าตนเองในระดับสูง (high) ร้อยละ 26.8  4) ความมีคุณค่าในตนเองกับภาวะซึมเศร้ามีความสัมพันธ์ในทางตรงกันข้ามในระดับปานกลางค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เท่ากับ -.52  ส่วนภาวะเครียดและภาวะซึมเศร้ามีความสัมพันธ์กันที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .01

 ข้อเสนอแนะในการศึกษาครั้งต่อไป

1. ควรศึกษาตัวแปรด้านอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับความเครียดและสุขภาพจิตของนักศึกษา เช่น การปรับตัว การเรียน ปัญหาภาวะทางเศรษฐกิจในครอบครัว แรงจูงใจ เป็นต้น

2. ควรศึกษาวิจัยเชิงทดลองเกี่ยวกับผลของการใช้โปรแกรมที่จะสามารถลดภาวะเครียดและภาวะซึมเศร้าในกลุ่มนักศึกษาพยาบาล