The Effects of an Online Motivational Enhancement Therapy Program on Drinking Behavior among Patients with Alcohol Use Disorder
Keywords:
Online Therapy Program, Motivational Enhancement, Drinking Behavior, Alcohol Use DisorderAbstract
This quasi-experimental research aimed to examine the effects of an online motivational enhancement therapy (MET) program on drinking behaviors among patients with alcohol use disorder (AUD). The participants were 36 patients diagnosed with AUD who had been discharged after receiving inpatient alcohol treatment at Non Sa-at Hospital, in the Province of Udon Thani. Patients were randomly assigned to either the experimental or control group. The research instruments included 1) an alcohol withdrawal assessment form, 2) a personal information questionnaire, 3) an alcohol drinking behavior assessment form, and 4) the online motivational enhancement therapy program for individuals with AUD. The program consisted of five online therapy sessions, each lasting 30–45 minutes, conducted once a week for five consecutive weeks, with a one-month follow-up assessment. Data were analyzed using descriptive statistics, independent t-tests, and one-way repeated measures ANOVA. The results were as follows.
1. In the experimental group, the mean percentage of non-drinking days—both immediately after the intervention and at the one-month follow-up—was significantly higher than that of the control group receiving routine nursing care (p-value < .001). However, there was no significant difference in the mean percentage of heavy-drinking days between the two groups.
2. Within the experimental group, the mean percentage of heavy-drinking days after the intervention and at the one-month follow-up was significantly lower than before the intervention (p-value < .01), while the mean percentage of non-drinking days was significantly higher (p-value < .001).
These results indicate that the online motivational enhancement therapy program can reduce drinking behaviors among individuals with alcohol use disorder. The results can serve as empirical evidence for developing treatment guidelines and future research to create care models that better address patient needs and align with the current social context.
References
ธันยพร บัวเหลือง. (2561). ผลของโปรแกรมเสริมสร้างแรงจูงใจต่อความตั้งใจในการหยุดดื่มและพฤติกรรมการดื่มสุราของผู้ดื่มชายแบบเสี่ยง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต). มหาวิทยาลัยบูรพา. สืบค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2567 จากhttps://buuir.buu.ac.th/xmlui/handle/1234567890/7859
นรากร สารีแหล้, กันตวิชญ์ จูเปรมปรี, และกัลยา มั่นล้วน. (2561). ตราบาปของผู้ป่วยติดสุรากับการเลือกปฏิบัติและสิทธิมนุษยชนในวิถีของชุมชน. ศรีนครินทร์เวชสาร, 33(6), 589-594.
นุษณี เอี่ยมสะอาด. (2558). ผลของโปรแกรมการสร้างแรงจูงใจต่อพฤติกรรมการดื่มสุราของผู้ติดสุรา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลจิตเวชและสุขภาพจิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บุบผา บุญญามณี และอรวรรณ หนูแก้ว. (2567). การพัฒนาและผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังอำนาจต่อพฤติกรรมการกำกับตนเองเพื่อการเลิกยาเสพติดของผู้ป่วยยาเสพติดแอมเฟตามีนในระยะฟื้นฟูสมรรถภาพ. วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้, 11(2), e267558.
พิชัย แสงชาญชัย, ดรุณี ภู่ขาว, สังวร สมบัติใหม่, ณัฐนาฎ สระอุบล, สายรัตน์ นกน้อย และเพ็ญพักตร์ อุทิศ. (2553). การให้คำปรึกษาและการบำบัดเพื่อเสริมสร้างแรงจูงใจในผู้ป่วยที่มีปัญหาการดื่มสุรา (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพ: วนิดาการพิมพ์.
สถาบันบำบัดรักษาและฟื้นฟูผู้ติดยาเสพติดแห่งชาติบรมราชชนนี (สบยช.). (2565). สถิติผู้ป่วยสุราทั้งหมด ประจำปีงบประมาณ 2561-2565. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2567 จาก http://www.pmnidat.go.th/thai/index.php?option=com_content&task=view&id=3872&Itemid
สำนักงานคณะกรรมการควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. (2563). รายงานผลการดำเนินงานควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2564 จาก https://ddc.moph.go.th/uploads/files/1438820200823062406.pdf
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). การสำรวจพฤติกรรมด้านสุขภาพของประชากร พ.ศ. 2564. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2567 จาก http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/ด้านสังคม/สาขาสุขภาพ/สำรวจพฤติกรรมด้านสุขภาพของประชากร/2564/report_2501_64.pdf=53
สุกัญญา สมะดอเล๊าะ. (2565). ปริมาณการดื่มสุราส่งผลกระทบต่อสุขภาพ สังคม เศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมอย่างไร?. ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา. สืบค้นเมื่อ 31 พฤษภาคม 2567 จาก https://cas.or.th/?p=9634
อรุณ จิรวัฒน์กุล. (2558). สถิติทาวิทยาศาสตร์สุขภาพเพื่อการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
American Psychiatric Association. (2022). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (5th ed., text rev.). doi.org/10.1176/appi.books.9780890425787
Cohen, J. (1988). Statistical Power Analysis for The Behavioral Sciences (2nd ed.). Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.-G., & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39(2), 175–191.
Kumar, S., Srivastava, M., Srivastava, M., Yadav, J. S., & Prakash, S. (2021). Effect of motivational enhancement therapy (MET) on the self-efficacy of individuals of alcohol dependence. Journal of Family Medicine and Primary Care, 10(1), 367–372.
Miller, W. R., & Rollnick, S. (1991). Motivational Interviewing: Preparing People to Change Addictive Behavior. New York, NY: Guilford Press.
Norman, P., Cameron, D., Epton, T., Webb, T. L., Harris, P. R., Millings, A., et al. (2018). A randomized controlled trial of a brief online intervention to reduce alcohol consumption in new university students: Combining self-affirmation, theory of planned behaviour messages, and implementation intentions. Journal of Health Psychology, 23, 108–127.
Olgac, T., Zielinska, E. K., Saunt, J. V., Painter, S., Ding, X., Hussey, D. L., et al. (2024). Motivational Interviewing and Motivational Enhancement Therapy for The Treatment of Alcohol Use Disorders. The Begun Center, Case Western Reserve University.
Perula-Jimenez, C., Romero-Rodriguez, E., Fernandez-Garcia, J. A., Parras-Rejano, J. M., Carmona-Casado, A. B., Rich-Ruiz, M., et al. (2024). Effectiveness of a motivational interviewing-based intervention in decreasing risky alcohol use in primary care patients in Spain: A controlled clinical trial. Healthcare, 12(19), 1970. doi.org/10.3390/healthcare12191970
Priyamvada, R., Ranjan, R., Chaudhury, S., & Patil, J. (2024). Effect of motivational enhancement therapy on the self-efficacy and locus of control of patients with alcohol dependence. Industrial Psychiatry Journal. doi.org/10.4103/ipj.ipj_150_24
Prochaska, J. O., & DiClemente, C. C. (1982). Transtheoretical therapy: Toward a more integrative model of change. Psychotherapy: Theory, Research & Practice, 19(3), 390–395.
Schwinn, T. M., Schinke, S. P., Hopkins, J., Keller, B., & Liu, X. (2018). An online drug abuse prevention program for adolescent girls: Posttest and 1-year outcomes. Journal of Youth and Adolescence, 47(3), 490–500. doi.org/10.1007/s10964-017-0715-9
Sullivan, J. T., Sykora, K., Schneiderman, J., Naranjo, C. A., & Sellers, E. M. (1989). Assessment of alcohol withdrawal: The revised Clinical Institute Withdrawal Instrument for Alcohol Scale (CIWA-Ar). British Journal of Addiction, 84(11), 1353–1357.
Vangrunderbeek, A., Raveel, A., Mathei, C., Claeys, H., Aertgeerts, B., & Bekkering, B. (2022). Effectiveness of guided and unguided online alcohol help: A real-life study. Internet Interventions, 28, 100523.
World Health Organization. (2019). For Health System Strengthening. Geneva: World Health Organization.
World Health Organization. (2019). WHO Guideline: Recommendations on Digital Interventions for Health System Strengthening. Geneva: World Health Organization.
Downloads
Published
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 The Southern College Network Journal of Nursing and Public Health
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
1. บทความหรือข้อคิดเห็นใด ๆ ที่ปรากฏในวารสารเครือข่าย วิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้ ที่เป็นวรรณกรรมของผู้เขียน บรรณาธิการหรือเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและวิทยาลัยการสาธารณสุขภาคใต้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย
2. บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ถือเป็นลิขสิทธิ์ของ วารสารเครือข่ายวิทยาลัยพยาบาลและการสาธารณสุขภาคใต้
