ผลการฝึกโยคะต่อสมรรถภาพทางกาย ความสุขและทุนจิตวิทยาเชิงบวก ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

บทคัดย่อ

การวิจัยกึ่งทดลองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลการฝึกปฏิบัติโยคะต่อสมรรถภาพกาย ความสุขและทุนจิตวิทยาเชิงบวกของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนวิชาโยคะ จำนวน 76 คน ที่สมัครใจเข้าร่วมการวิจัย โดยฝึกปฏิบัติการโยคะในชั้นเรียนกับครูโยคะครั้งละ 90 นาที สัปดาห์ละ 1 ครั้ง และไปฝึกต่อด้วยตนเอง สัปดาห์ละ 2 ครั้ง เป็นเวลา 8 สัปดาห์ รวบรวมข้อมูลโดยใช้ แบบบันทึกสมรรถภาพทางกาย แบบประเมินความสุขของคนไทยฉบับสั้นของกรมสุขภาพจิต ซึ่งมีค่าเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค เท่ากับ .96 และแบบประเมินทุนจิตวิทยาเชิงบวกมีค่าเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟ่าของครอนบาค เท่ากับ .96 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติทดสอบ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน  Paired t-test และ Wilcoxon Signed-Rank test ผลการวิจัยพบว่า

1. สมรรถภาพทางกาย ด้านความดันโลหิตซิสโตลิค และอัตราการหายใจ หลังฝึกปฏิบัติโยคะลดลงกว่าก่อนการฝึกปฏิบัติโยคะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.05) ส่วนความยืดหยุ่นหลังการฝึกปฏิบัติโยคะมีค่าสูงกว่าก่อนการปฏิบัติโยคะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.01)

2. ค่าเฉลี่ยคะแนนความสุขและทุนจิตวิทยาเชิงบวกหลังการฝึกปฏิบัติโยคะมีค่าสูงกว่าก่อนการฝึกปฏิบัติโยคะอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<.01)

ควรส่งเสริมให้มีการฝึกโยคะอย่างต่อเนื่องเพื่อเป็นทางเลือกในการดูแลสุขภาพแบบองค์รวมและเสริมสร้างทุนจิตวิทยาเชิงบวก