การบําบัดทางการพยาบาลต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจําวันของผู้ป่วยโรคทางระบบประสาท : การวิเคราะห์อภิมาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบำบัดทางการพยาบาลต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันเป็นบทบาทที่สำคัญ
ของพยาบาลในการฟื้นฟูสมรรถภาพและป้องกันภาวะแทรกซ้อนในผู้ป่วยโรคทางระบบประสาท การวิเคราะห์
อภิมานครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่ออธิบายคุณลักษณะของงานวิจัยที่เกี่ยวข้องกับการบำบัดทางการพยาบาล
ต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยโรคทางระบบประสาท และเพื่อวิเคราะห์ขนาด
อิทธิพลของการบำบัดทางการพยาบาลต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยโรค
ทางระบบประสาท โดยศึกษาจากงานวิจัยในประเทศไทยที่มีคุณสมบัติตามเกณฑ์ที่กำหนด ระหว่างปี พ.ศ.
2547-2557 จำนวน 9 เรื่อง เครื่องมือที่นำมาใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสรุปคุณลักษณะงานวิจัยและ
แบบประเมินคุณภาพงานวิจัย และวิเคราะห์อภิมาน ด้วยการหาค่าขนาดอิทธิพลของ Glass, McGaw, Smith
ผลการศึกษาสรุปได้ ดังนี้
1. งานวิจัยที่นำมาสังเคราะห์เป็นวิทยานิพนธ์ระดับมหาบัณฑิต ในสาขาการพยาบาล (100%)
คุณภาพของงานวิจัยอยู่ในระดับดี (100%) ทั้งหมดเป็นงานวิจัยกึ่งทดลอง มีการระบุกรอบแนวคิดและ
มีการตั้งสมมติฐานแบบทางเดียว งานวิจัยส่วนใหญ่เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง (77.78%)
ส่วนใหญ่ศึกษาในผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง (77.78%) มีการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติทดสอบค่าทีมากที่สุด
(66.67%) และมีการกำหนดนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (55.56%)
2. การวิเคราะห์ได้ค่าขนาดอิทธิพลจำนวน 7 ค่า โดยพบว่า การสอนแนะร่วมกับการฝึก
การเคลื่อนไหวของร่างกายให้ค่าเฉลี่ยขนาดอิทธิพลใหญ่ที่สุด (d=2.99) รองลงมาคือ การให้ข้อมูล การสร้าง
แรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขน (d=2.72) ในขณะที่การฟื้นฟูสภาพร่วมกับการบริหารสมองให้ค่าขนาด
อิทธิพลเฉลี่ยเล็กที่สุด (d=0.23)
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
สมนึก นิลบุหงา. ระบบประสาทและการทำงาน. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2555.
American Stroke Association [ASA]. Heart disease and stroke statistics update. In Preface. [Internet]. [cited 2016 July 5]. Available from: www.americanheart.org2presenter.
นงลักษณ์ วิรัชชัย. การวิเคราะห์อภิมาน. กรุงเทพมหานคร: นิชินแอดเวอร์ไทซิ่งกรุ๊ป; 2542.
กมลทิพย์ หาญผดุงกิจ. ใน กิ่งแก้ว ปาจรีย์ (บรรณาธิการ). การฟื้นฟูสมรรถภาพ. กรุงเทพมหานคร: งานตำราวารสารและสิ่งพิมพ์สถานเทคโนโลยีการศึกษาแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล; 2547.
Glass GV, McGaw B, Smith ML. Meta-analysis in social research. London: Sage Publications; 1981.
นพรัตน์ รุจิรารุ่งเรือง. ผลของโปรแกรมการสอนแนะร่วมกับการฝึกการเคลื่อนไหวของร่างกายต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยสูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2551.
สุจิตรา มหาสุข. ผลของโปรแกรมการใช้ข้อมูล การสร้างแรงจูงใจ และการฟื้นฟูมือและแขนต่อการทำกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2557.
จรรยา ทับทิมประดิษฐ์. ผลการเตรียมผู้ดูแลต่อการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองโรงพยาบาลลำปาง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2547.
จุไร เกลี้ยงเกลา. ผลของการเตรียมผู้ดูแลต่อการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2547.
นพวรรณ ผ่องใส. ผลของการดูแลตามระยะเปลี่ยนผ่านต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2552.
อัญชุลี ไชยวงศ์น้อย. ผลของการดูแลแบบเอื้ออาทรของสแวนสันต่อการทำกิจวัตรประจำวันและความผาสุกของผู้สูงอายุโรคหลอดเลือดสมอง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้สูงอายุ]. มหาวิทยาลัยบูรพา; 2557.
สนธยา ทองรุ่ง. ผลของโปรแกรมการปรับตัวต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน]. มหาวิทยาลัยนเรศวร; 2555.
นงนภัส พันธุ์แจ่ม. ผลของโปรแกรมการฟื้นฟูสภาพร่วมกับการบริหารสมองต่อการทำหน้าที่ด้านการคิดและความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยบาดเจ็บที่ศีรษะ. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2549.
วิภาวี ไชยวรรณ์. ผลของการออกกำลังกายต่อการปฏิบัติกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยโรคมัลติเพิลสเคลอโรซิส. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลผู้ใหญ่]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2552.
McCloskey J, Bulechek G. Nursing Interventions Classification. 5th ed. St.Louis MO: Mosby; 2008.
บุณฑริก ค้าขาย. การฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีกจากโรคหลอดเลือดสมองที่บ้านโดยการมีส่วนร่วมของชุมชน. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลชุมชน]. มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2553.
เสาวนีย์ กุลเสวตร์. ประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลในการออกกำลังกายที่บ้านเพื่อฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองในชุมชน ตำบลน้ำโจ้ อำเภอแม่ทา จังหวัดลำปาง. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชน]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2557.
วาสนา มูลฐี. ผลของโปรแกรมการดูแลผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองและญาติผู้ดูแลระยะเปลี่ยนผ่านจากโรงพยาบาลสู่บ้านต่อความสามารถในการปฏิบัติกิจวัตรประจำวัน ภาวะแทรกซ้อนและความพึงพอใจของผู้ป่วย. วารสารสภาการพยาบาล 2556;31(1):95-109.
อารมณ์ บุญเกิด. ประสิทธิผลของการเตรียมก่อนกลับบ้านต่อความสามารถในการปฏิบัติตัวของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองและความสามารถในการดูแลผู้ป่วยของผู้ดูแล. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาศาสตร์]. มหาวิทยาลัยมหิดล; 2540.
ภูตะวัน คทวณิช. ผลของการให้การปรึกษาโดยใช้ทฤษฏีของ Rogers ต่อการเห็นคุณค่าในตนเองและความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันในผู้ป่วยอัมพาตครึ่งซีก. [วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยาการปรึกษา]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2550.
กนกพรรณ กรรณสูต. ประสิทธิภาพของการฝึกทักษะในการทำกิจวัตรประจำวันด้วยกิจกรรมแบบมอนเตสซอรี่ในผู้สูงอายุที่มีภาวะสมองเสื่อมระยะเริ่มแรก. [วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตเวชศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2551.
สุนันญา พรมตวง. ประสิทธิผลของการปฏิบัติการพยาบาลต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพของผู้ป่วยผู้ใหญ่ที่ได้รับเครื่องช่วยหายใจ. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2553.
ชวลี แย้มวงษ์. ผลของการประยุกต์ใช้ระบบการพยาบาล ตามทฤษฎีการพยาบาลของโอเร็มต่อความพึงพอใจของผู้ป่วยและญาติต่อการพยาบาลที่ได้รับและความสามารถในการทำ กิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยสูงอายุที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่]. มหาวิทยาลัยมหิดล; 2538.
สุทธิชัย จิตะพันธ์กุล. หลักสำคัญของเวชศาสตร์ผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2544.
นวลสกุล แก้วลาย. การวิเคราะห์เมตาเกี่ยวกับวิธีการพยาบาลเพื่อจัดการกับความเจ็บปวดหลังผ่าตัด. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลอายุรศาสตร์และศัลยศาสตร์]. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2545.
วาณุรี ฉวีศักดิ์. ประสิทธิผลของการปฏิบัติการพยาบาลต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง: การวิเคราะห์อภิมาน. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2550.
วาสนา ธรรมสอน. ประสิทธิผลของการปฏิบัติการพยาบาลต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพของผู้ดูแลในครอบครัวของผู้ป่วยบาดเจ็บสมองและผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมอง: การวิเคราะห์อภิมาน. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2550.
ชัญญา ถนอมลิขิต. ประสิทธิผลของการปฏิบัติการพยาบาลต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพของผู้ป่วยโรคหลอดเลือดสมองวัยผู้ใหญ่: การวิเคราะห์อภิมาน. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพยาบาลศาสตร์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย; 2551.
Mozaffarian D, Benjamin EJ, Go AS, Arnett DK, Blaha MJ, Cushman M, et al.Heart Disease and Stroke Statistics-2016 Update A Report From the American Heart Association. Circulation 2016;133(4):e38-360.
สมจิต หนุเจริญกุล. การพยาบาล: ศาสตร์ของการปฏิบัติ. กรุงเทพมหานคร: วี เจ พริ้นติ้ง; 2543.
บุญใจ ศรีสถิตนรากูร. ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: ยูแอนด์ไอ อินเตอร์มีเดีย; 2547.
วิจิตร ศรีสุพรรณ. การวิจัยทางการพยาบาล: หลักการและแนวปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 4. เชียงใหม่: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่; 2552.
