ความสัมพันธ์ระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัวกับทักษะชีวิตของเด็กพิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ครอบครัวที่ทำหน้าที่เหมาะสมจะช่วยส่งเสริมทักษะชีวิตให้เด็กที่อยู่ในครอบครัวได้เจริญเติบโต
และใช้ชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขทั้งที่เป็นเด็กปกติและเด็กพิเศษ การวิจัยครั้งนี้เป็นแบบพรรณนา
เชิงหาความสัมพันธ์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัวกับทักษะ
ชีวิตของเด็กพิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพ กลุ่มตัวอย่างคัดเลือกแบบตามสะดวก จำนวน 54 ราย
เป็นผู้ปกครองของเด็กพิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพที่มารับการรักษาที่โรงพยาบาลยุวประสาท
ไวทโยปถัมภ์ จังหวัดสมุทรปราการ ระหว่างเดือนกุมภาพันธ์ ถึงเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2559 เครื่องมือ
ที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามการทำหน้าที่ของครอบครัว และ
แบบประเมินทักษะชีวิตของเด็กและวัยรุ่น มีค่าสัมประสิทธ์แอลฟาของครอนบาคเท่ากับ .89 และ .90 ตามลำดับ
วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และสถิติสหสัมพันธ์ของเพียร์สัน
ผลการวิจัยพบว่า การทำหน้าที่ของครอบครัวในภาพรวมมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 104.09 (SD = 10.12)
และทักษะชีวิตในภาพรวมของเด็กพิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 139.22 (SD=
16.81) ไม่พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัวในภาพรวมกับ
ทักษะชีวิตของเด็กพิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพ (p > .05) แต่พบว่าการทำหน้าที่ของครอบครัว
ในภาพรวมและรายด้าน 5 ด้าน คือ การสื่อสาร การควบคุมพฤติกรรม การทำหน้าที่ทั่วไป การแก้ไขปัญหา
และการตอบสนองทางอารมณ์มีความสัมพันธ์กับทักษะชีวิตรายด้าน คือ ด้านการสร้างสัมพันธภาพและ
การคิดวิเคราะห์วิจารณ์ (p < .05)
การวิจัยครั้งต่อไปควรทำการศึกษาในกลุ่มของเด็กพิเศษเองเพื่อให้ได้คำตอบว่าทักษะชีวิตของ
เด็กพิเศษด้านใดที่สำคัญและสามารถพัฒนาได้จากการทำหน้าที่ของครอบครัว จะเป็นประโยชน์ทั้งต่อเด็ก
พิเศษที่มีความบกพร่องด้านบุคลิกภาพและครอบครัวของเด็กเหล่านั้นโดยตรง
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. รายงานสถานการณ์และแนวโน้มของปัจจัยต่างๆ ที่มีผลต่อสุขภาพเด็กไทย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก; 2555.
Davis SK, Humphrey N. Personality and individual differences: Emotional intelligence predicts adolescent mental health beyond personality and cognitive. Personality and Individual Differences 2012;52(2):144-9.
World Health Organization. Life skills education for children and adolescences in school. [Internet]. [cited 2015 July 25]. Available from: https://www.asksource.info/_pdf/ 31181_lifeskilled_1994.pdf.
ยงยุทธ วงศ์ภิรมย์ศานติ์, สุวรรณา เรืองกาญจนเศรษฐ์. ทักษะชีวิต. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการเสริมสร้างสุขภาพ; 2550.
อโนชา ทัศนาธนชัย, นุจรี ไชยมงคล, สุนทราวดี เธียรพิเชฐ. ความสัมพันธ์ระหว่างการทำหน้าที่ของครอบครัวกับคุณภาพชีวิตคนพิการ. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา 2552;17(2):21-31.
อุมาพร ตรังคสมบัติ. จิตบำบัดและการให้คำปรึกษาครอบครัว. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์วิจัยและพัฒนาครอบครัว; 2544.
สุภาพร แสงหล้า, นุจรี ไชยมงคล, ยุนี พงศ์จตุรวิทย์. ปัจจัยทำนายพฤติกรรมทางสังคมในเด็กวัยก่อนเรียนที่รับบริการในศูนย์เลี้ยงเด็กในเขตเทศบาลเมือง จังหวัดชลบุรี. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา 2557;22(2):65-7.
ศศิวิมล เกลียวทอง. ปัจจัยบางประการที่ส่งผลต่อทักษะชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 สำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษามัธยมศึกษาเขต 2. วารสารวิชาการ Veridian E-Journal 2556;6(3):443-60.
Edwards G, Barkley RA, Laneri M, Fletcher K, Metevia L. Parent-adolescent conflict in teen-ages with ADHD and ODD. J Abnorm Child Psychol 2001;29(6):557-72.
Soper D. Statistical Calculator version 2.0: Preface. [Internet]. [cited 2015 July 12]. Available from: https://www.danielsoper.com/statcalc/default.aspx.
บุษกร สืบซึ้ง. ความสัมพันธ์ระหว่างความผูกพันต่อครอบครัวและการสื่อสารในครอบครัวกับทักษะชีวิตพื้นฐานของวัยรุ่นในจังหวัดปราจีนบุรี. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติครอบครัว]. มหาวิทยาลัยบูรพา; 2549.
Friedman MM, Bowben VR, Jones EG. Family Nursing research: Theory, and Practice. 5th ed. New Jersy: Upper Saddle River; 2003.
พรพรรณ มากบุญ. ปัจจัยที่มีผลต่อทักษะทางสังคมของเด็กและเยาวชนชายในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 2 จังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยบริการ 2556;24(4):114-52.
Davis SK, Humphrey N. Emotional intelligence predicts adolescent mental health beyond personality and cognitive. Personality and lndividual Differences 2012;52(2):144-9.
เมธิศา พงษ์ศักดิ์ศรี. การเปลี่ยนแปลงของครอบครัววัยรุ่นที่มีบุตรออทิสติกวัยเด็กตอนกลางและครอบครัวที่มีบุตรออทิสติกวัยรุ่น. วารสารสวนปรุง 2556;28(1):27-41.
ศรีเรือน แก้วกังวาน. จิตวิทยาเด็กที่มีลักษณะพิเศษ. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: หมอชาวบ้าน; 2550.
Bastain VA, Burns NR, Nettelbeck T. Emotional intelligence predicts life skill but not as well as personality and cognitive abilities. Personality and Individual Differences 2005;39(6):1135-45.
กัลยาณี อินต๊ะสิน. การศึกษาทักษะทางสังคมของเด็กออทิสติกในระดับปฐมวัยจากการจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวประกอบการเล่นเกมส์. [วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการศึกษาพิเศษ]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ; 2550.
มะลิวัลย์ เรือนคำ, ศุภลักษณ์ เข็มทอง. ทักษะชีวิตสำหรับเด็กออทิสติกผ่านมุมมองผู้ดูแล. วารสารเทคนิคการแพทย์เชียงใหม่ 2552;42(2):112-9.
Schumacher JA, Camp LL. The relation between family functioning ego identity and self-esteem in young adult. Psi chi Journal of Undergraduate Research 2010;15(4):179-85.
