ผลของโปรแกรมการส่งเสริมโภชนาการต่อความรู้ และพฤติกรรมด้านโภชนาการ ในสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก

บทคัดย่อ

           การวิจัยครั้งนี้เป็นการศึกษาแบบกึ่งทดลองแบบ กลุ่มเดียว วัดก่อนและหลังการทดลอง วัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของโปรแกรมการส่งเสริมโภชนาการต่อพฤติกรรมด้านโภชนาการในสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก แผนกฝากครรภ์ โรงพยาบาลกระทุ่มแบน จังหวัดสมุทรสาคร กลุ่มตัวอย่างคือสตรีตั้งครรภ์ที่มารับบริการฝากครรภ์ จำนวน 30 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย โปรแกรมการส่งเสริมโภชนาการสำหรับสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก และเครื่องมือที่ใช้วัดตัวแปรในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามความรู้เรื่องอาหารที่มีธาตุเหล็กสูง และพฤติกรรมการดูแลตนเองในสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก มีค่าความเชื่อมั่นที่ 0.86 ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิจำนวน 3 ท่าน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลคือ การแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าทีแบบไม่เป็นอิสระจากกันรายคู่ (Paired t-Test) ผลการวิจัยพบว่า 1) ค่าเฉลี่ยคะแนนความรู้เรื่องอาหารที่มีธาตุเหล็กสูงในสตรีตั้งครรภ์มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (t = 8.48)  2) คะแนนเฉลี่ยพฤติกรรมการดูแลตนเองในสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็ก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้าน พบว่า คะแนนเฉลี่ยด้านพฤติกรรมการบริโภคอาหาร และคะแนนเฉลี่ยด้านพฤติกรรมการบริโภคยาเม็ดเสริมธาตุเหล็กสูงกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมฯ อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ที่ระดับ .05 (t = 8.28 และ 5.02) ตามลำดับ ข้อเสนอแนะจากการศึกษาครั้งนี้ พยาบาลผู้ให้การดูแลสตรีตั้งครรภ์ควรนำแนวทางในการจัดกิจกรรมไปประยุกต์ใช้รวมทั้งเป็นแนวทางในการพัฒนาคุณภาพการให้การพยาบาลสตรีตั้งครรภ์ที่มีภาวะโลหิตจางจากการขาดธาตุเหล็กอย่างต่อเนื่อง