ผลของการประยุกต์ท่าการฟ้อนร่ำเปิงลำปางต่อการเพิ่มมวลกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุหญิง ในจังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

                การวิจัยกึ่งทดลองครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการประยุกต์ท่าการฟ้อนร่ำเปิงลำปางต่อการเพิ่มมวลกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุในจังหวัดลำปาง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้สูงอายุเพศหญิงที่อาศัยในเขตเทศบาลนครลำปาง อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง จำนวนทั้งหมด 40 คน เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง แบ่งเป็นกลุ่มควบคุม จำนวน 20 คน และกลุ่มทดลอง จำนวน 20 คน กลุ่มควบคุม ได้รับการดูแลแบบปกติ กลุ่มทดลองได้รับโปรแกรมการเพิ่มมวลกล้ามเนื้อในผู้สูงอายุโดยประยุกต์ท่ารำร่ำเปิงลำปาง เป็นระยะเวลา 6 เดือน ร่วมกับ การให้ความรู้เรื่องการดูแลตนเองและ โภชนาการบำบัดสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อย เครื่องมือในการรวบรวมข้อมูล ประกอบด้วย แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล เครื่องวัดองค์ประกอบของร่างกาย และแบบสอบถามคัดกรองภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อยชนิด SARC-F  วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคล โดยใช้วิธีการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเปรียบเทียบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยมวลกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง ในระยะก่อนและหลังการทดลองด้วยสถิติทีอิสระ (Independent t-test) และเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยมวลกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุ ในกลุ่มทดลอง ระยะก่อนและหลังการทดลองด้วยสถิติเปรียบเทียบค่าเฉลี่ยที่ไม่เป็นอิสระต่อกัน Repeated measurement ANOVA             

          ผลการวิจัย พบว่า 1) ค่าเฉลี่ยมวลกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุ ในกลุ่มทดลอง ภายหลังทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ p<.01 (t = 3.416 ,p=.000) 2) ค่าเฉลี่ยมวลกล้ามเนื้อของผู้สูงอายุ ในกลุ่มทดลองภายหลังการทดลอง ระยะ 1 เดือน, 3 เดือน, 6 เดือน สูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (F= 71.685, p=.000)

          ดังนั้นควรมีการส่งเสริมการออกกำลังกาย โดยประยุกต์ใช้ท่ารำร่ำเปิงลำปางร่วมกับความรู้เรื่องการดูแลตนเองในผู้สูงอายุและ โภชนาการบำบัดสำหรับผู้สูงอายุที่มีภาวะมวลกล้ามเนื้อน้อยอย่างต่อเนื่อง สอดคล้องกับวิถีชีวิตความเป็นอยู่ เพื่อเพิ่มมวลกล้ามเนื้อให้กับผู้สูงอายุ