ความถี่ของความผิดปกติของฮีโมโกลบินที่รายงานพร้อมกับผล HbA1c ในผู้ป่วยโรคเบาหวานในโรงพยาบาลสงขลานครินทร์

บทคัดย่อ

การตรวจวัดค่า HbA1c เป็นการตรวจหาค่าเฉลี่ยของระดับน้ำตาลกลูโคสในเลือดในช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมา ระดับของ HbA1c มีความสัมพันธ์โดยตรงกับระดับน้ำตาลในเลือด หากผู้ป่วยโรคเบาหวานไม่ได้ควบคุมและดูแลสุขภาพอย่างถูกวิธี จนมีระดับน้ำตาลในเลือดสูงเป็นระยะเวลานาน จะมีความเสี่ยงในการเกิดโรคแทรกซ้อนได้ การตรวจวัดระดับ HbA1c  ค่าที่ได้ต้องถูกต้อง แม่นยำ และสะท้อนค่าที่แท้จริงของผู้ป่วยที่มีฮีโมโกลบินปกติ หากผู้ป่วยเบาหวานมีความผิดปกติของฮีโมโกลบิน ระดับของ HbA1c ก็จะคลาดเคลื่อนจากความเป็นจริง ซึ่งที่ผ่านมายังไม่ค่อยมีการศึกษาอุบัติการณ์ของผู้ป่วยโรคเบาหวานที่มีความผิดปกติของฮีโมโกลบิน ปัจจุบันห้องปฏิบัติการตรวจ HbA1c ด้วยวิธี capillary electrophoresis (CE) ทำให้สามารถรายงานผล HbA1c และ screening Hb typing ได้ จึงเป็นที่มาของการศึกษาครั้งนี้โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความถี่ของความผิดปกติของฮีโมโกลบินในผู้ป่วยโรคเบาหวานที่มีการส่งตรวจระดับ HbA1c ในปี พ.ศ. 2563 ของโรงพยาบาลสงขลานครินทร์ พบว่าในผู้ป่วยจำนวน 18,920 ราย มี hemoglobin profile ปกติ A₂A (2< HbA₂ < 3.5%) ร้อยละ 80.42, แบบ A₂A  (HbA₂<2%) ร้อยละ 8.04, แบบ EA ร้อยละ 7.88 ผู้ป่วย Beta trait แบบ  A₂A (HbA₂ ≥ 3.5%) ร้อยละ 2.18, hemoglobin profile  แบบ  EE ร้อยละ 0.27, แบบ A₂A (5 <Hb F <23%) ร้อยละ 0.22 และผู้ป่วย Hb H disease พบร้อยละ 0.11, แบบ A₂FA (Hb F>23%) พบร้อยละ 0.08 และอื่นๆร้อยละ 0.80 สรุปได้ว่าผู้ป่วยโรคเบาหวานที่ส่งตรวจ HbA1c มีความผิดปกติของฮีโมโกลบินที่ไม่สามารถรายงานผลได้ร้อยละ 0.40 ซึ่งเป็นข้อจำกัดของวิธีการตรวจวัด