การพยาบาลผู้ป่วยโรคเรื้อน: กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

โรคเรื้อนหรือที่รู้จักกันในชื่อโรคแฮนเซน เป็นโรคติดต่อเรื้อรังที่เกิดจากแบคทีเรียประเภท Mycobacterium leprae โดยแพร่กระจายผ่านระบบทางเดินหายใจและทางผิวหนังที่มีบาดแผล อาการอาจแสดงภายในหนึ่งปีหรืออาจใช้เวลาถึง 20 ปีขึ้นไป พบได้ในผู้ที่มีประวัติสัมผัสใกล้ชิดเป็นเวลานานกับผู้ป่วยโรคเรื้อนที่ไม่ได้เข้ารับการรักษา ซึ่งอาการที่เกิดขึ้นจะส่งผลกระทบต่อผิวหนังและเส้นประสาทส่วนปลาย สำหรับการรักษาโรคเรื้อนในปัจจุบันสามารถรักษาให้หายขาดได้ด้วยการใช้ยาหลายชนิดร่วมกัน (Multidrug Therapy) วิธีที่ดีที่สุดในการป้องกันการแพร่กระจายของโรคเรื้อน คือการวินิจฉัยและการรักษาได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว และหากผู้ป่วยไม่ได้รับการรักษาอาจก่อให้เกิดความพิการที่รุนแรงและถาวรได้ บทความนี้เป็นการกล่าวถึงการรักษาพยาบาลของผู้ป่วยโรคเรื้อน ซึ่งจะอธิบายถึงอาการสำคัญ ประวัติการเจ็บป่วยในปัจจุบัน ลักษณะอาการ ข้อมูลสถานะสุขภาพ ประวัติการรักษา และผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการ โดยมีการนำกระบวนการทางการพยาบาลในการประเมินภาวะสุขภาพ การวินิจฉัยการพยาบาล การวางแผนการพยาบาล การปฏิบัติการพยาบาลและการประเมินผลมาประกอบ กรณีศึกษาเป็น ชายไทย อายุ 46 ปี มีผื่นเป็นวงหลายจุดขึ้นบริเวณใบหน้า ลำตัว หลัง แขน ปลายแขนและขา เป็นเวลา 1 เดือน แพทย์เฉพาะทางด้านผิวหนังพิจารณากรีดผิวหนัง (slit skin smear) พบการติดเชื้อโรคเรื้อน mid-borderline leprosy ได้รับการรักษาด้วยการใช้ยาหลายชนิดร่วมกันและติดตามอาการผู้ป่วยทุกเดือน ข้อมูลที่นำเสนอสามารถใช้เป็นแนวทางในการวางแผนการให้การพยาบาลผู้ป่วย โรคเรื้อนแบบองค์รวมให้ครอบบคลุมทั้งด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ เพื่อให้ผู้ป่วยมีคุณภาพชีวิตที่ดีต่อไป