การสูญเสียสมรรถภาพการได้ยินในกลุ่มช่างทอผ้า ปักธงชัย นครราชสีมา

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับเสียงดัง สมรรถภาพการได้ยินของช่างทอผ้าไหม เปรียบเทียบระดับเสียงดังที่ช่างทอผ้าไหมใช้กี่ไม้และเหล็กได้รับ รวมทั้งหาความสัมพันธ์ของระดับเสียงดังที่ได้รับตลอดระยะเวลาการทำงานสูงสุด (Max) และระดับเสียงสูงสุด (Peak) กับระดับเสียงดังแบบแยกความถี่ ในโรงงานทอผ้าไหม 2 แห่ง อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา กลุ่มตัวอย่างรวม 12 คน ซึ่งมีประสบการณ์ทำงานเฉลี่ย 20 ปีขึ้นไป ผลการศึกษา พบว่า ระดับเสียงดังที่ช่างทอผ้าไหมได้รับมีค่าเฉลี่ยตลอด 8 ชั่วโมง เท่ากับ 61.3±9.4 (กี่ไม้) และ 62.4±14.7 dBA (กี่เหล็ก) และมีค่าไม่เกินมาตรฐาน ผลการทดสอบทางสถิติเปรียบเทียบระดับเสียงดังที่ช่างทอผ้าได้รับจากกี่ทั้งสองไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value = 0.976) โดยมีลักษณะเสียงดังสลับเบา เมื่อทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างค่า Max, Peak กับระดับเสียงแบบแยกความถี่ของกี่ไม้และเหล็กในช่วง 500 – 2,000 Hz พบว่า มีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ จึงสามารถสรุปได้ว่า ระดับเสียงดังที่ช่างทอผ้าไหมได้รับเกิดจากความถี่ช่วง 500 – 2,000 Hz ทั้งนี้พบว่า ช่างทอผ้ามีความผิดปกติของการได้ยินในช่วงความถี่ดังกล่าวในระดับเล็กน้อย สูงถึงร้อยละ 50 ซึ่งอาจบ่งชี้ความผิดปกติของหูชั้นกลาง คอเคลีย โสตประสาท และก้านสมองได้ นอกจากนี้ระดับความรุนแรงของการสูญเสียการได้ยินในช่วง 500 – 6,000 Hz ของช่างทอผ้าไหมในหูข้างที่ดีกว่า มีการสูญเสียการได้ยิน (ร้อยละ 66.8) ตั้งแต่ระดับเล็กน้อยไปถึงรุนแรงมาก ดังนั้นมาตรการเฝ้าระวัง การตรวจการได้ยิน รวมทั้งการใส่ปลั๊กอุดหูยังคงจำเป็นอยู่