สภาพอนามัยสิ่งแวดล้อมในโรงแรมและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกัน โรคโควิด-19 ของพนักงานโรงแรม อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงวิเคราะห์ภาคตัดขวาง มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินสภาพอนามัยสิ่งแวดล้อมในโรงแรมและปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 (โควิด-19) ของพนักงานผู้ปฏิบัติงานในโรงแรม อำเภอเชียงคาน จังหวัดเลย เก็บข้อมูลด้วยแบบสำรวจสภาพอนามัยสิ่งแวดล้อมในโรงแรมจำนวน 20 แห่ง และแบบสัมภาษณ์ในพนักงานผู้ปฏิบัติงานในโรงแรมจำนวน 80 คน ระหว่างเดือนเมษายน–พฤษภาคม พ.ศ. 2565 วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และหาความสัมพันธ์ด้วยค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์เพียร์สัน (Pearson’s product-moment correlation coefficient) กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ผลการศึกษา พบว่า โรงแรมเกือบทุกแห่งมีสภาพอนามัยสิ่งแวดล้อมถูกสุขลักษณะ แต่ยังมีบางแห่งที่ไม่ถูกสุขลักษณะในด้านสุขาภิบาลอาหารและน้ำดื่มน้ำใช้ โดยร้อยละ 40.00 ให้บริการอาหารสําเร็จรูปที่พร้อมรับประทานไม่แยกเฉพาะบุคคล ไม่ใช้ภาชนะและอุปกรณ์สัมผัสอาหารแบบใช้ครั้งเดียวทิ้ง ห้องครัวไม่แยกเป็นสัดส่วน ที่พักมูลฝอยไม่ป้องกันสัตว์พาหะนำโรค สำหรับปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 พบว่า ความรู้ในการป้องกันโรคโควิด-19 มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลางกับเจตคติการป้องกันโรคโควิด-19 (r=0.45, p-value=0.001) และมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับค่อนข้างสูงกับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 (r = 0.75, p-value=0.001) แต่เจตคติการป้องกันโรคโควิด-19 มีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับค่อนข้างต่ำกับพฤติกรรมการป้องกันโรคโควิด-19 (r=0.35, p-value=0.001) ดังนั้นหน่วยงานที่เกี่ยวข้องควรดำเนินโครงการที่เน้นให้พนักงานผู้ปฏิบัติงานโรงแรมมีความตระหนักต่อมาตรการด้านสุขาภิบาลอาหารให้สามารถป้องกันโรคติดเชื้อโควิด-19 และโรคติดต่ออื่นได้