Survival of trauma patients in Bangkok Hospital Pattaya

Authors

  • อนันต์ศักดิ์ จันทรศรี คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฎอุดรธานี
  • ณัฐธยาน์ งามวงษ์ โรงพยาบาลกรุงเทพ พัทยา
  • ศิริพร ไกรสังข์ โรงพยาบาลกรุงเทพ พัทยา
  • ยุพาพรรณ ชาวสวน โรงพยาบาลกรุงเทพ พัทยา
  • เบญจรัตน์ ภิระพันธ์พานิช โรงพยาบาลกรุงเทพ พัทยา
  • วราภรณ์ มามขุนทด โรงพยาบาลกรุงเทพ พัทยา

Keywords:

Survival of trauma patients, Body response after injury, Level of consciousness, Severity of injury

Abstract

This research aimed to investigate the survival of trauma patients and examine factors associated with the survival of trauma patients in Bangkok Hospital Pattaya. Participants were 155 trauma patients and admitted to Bangkok Hospital Pattaya. They were selected by simple random sampling. Data were collected by demographic interview form, Glasgow Coma Score (GCS), Injury Severity Score (ISS), and Revised Trauma Score (RTS). Data were analyzed by descriptive statistics and correlation coefficient of point biserial and spearman rank order. Results revealed that 92.26% of participants survival. Survival of trauma patients was moderately and positively associated with RTS (rs = 0.456, p < 0.001), GCS (rs = 0.450, p < .001) while survival of trauma patients was low and negatively associated with ISS (rs = -0.280, p < 0.001) and was low and positively associated with age (rs = .165, p = 0.041) at significant level of 0.05. However, the survival of trauma patients was not associated with sex and causes of injuries at a significant level at 0.05. Findings recommend that health care providers should recognize the survival rate among trauma patients especially persons who have older age, severe injury, low level of consciousness, and severe body response to the injury. Health care providers might apply these results as basic knowledge for developing clinical guidelines or nursing intervention to improving the survival of trauma patients.

References

World Health Organization. Global status report on road safety: Time for action [online]. 2009. Available from: https://apps.who.int/iris/bitstream/10665/44122/1/9789241563840_eng.phf>. [cited 2019 Jul 01].

สำนักงานโรคไม่ติดต่อกรมควบคุมโรค. ระบบบูรณาการข้อมูลการตายจากอุบัติเหตุทางถนน [online]. 2562. แหล่งข้อมูล: https://rti.ddc.moph.go.th/RTDD/Modules/Report/Report06.aspx. [เข้าถึงเมื่อ 1 กรกฎาคม 2562].

อำนาจ กาศสกุล, อรพรรณ โตสิงห์, ปรางทิพย์ ฉายพุท และดาริน เช้าทวี. ปัจจัยทำนายผลลัพธ์การบาดเจ็บของผู้ป่วยผู้ใหญ่ในระยะเร่งด่วนฉุกเฉิน. วารสารสภาการพยาบาล 2554; 26: 30-42.

วิมล อิ่มอุไร. การพยาบาลผู้ป่วยบาดเจ็บหลายระบบ. วารสารหัวหินสุขใจไกลกังวล 2562; 4: 5-19.

สำนักอำนวยความปลอดภัย. สถิติอุบัติเหตุบนทางหลวง [online]. 2562. แหล่งข้อมูล: https://bhs. doh.go.th/files/infographic/summary57.pdf [เข้าถึงเมื่อ 1 ธันวาคม 2562].

ธวัชชัย ตุลวรรธนะ. Initial management in Trauma [online]. แหล่งข้อมูล: https://med.swu.ac.th/ surgery/images/SAR54/initial%20management%20in%20trauma%20.pdf [เข้าถึงเมื่อ 31 ธันวาคม 2562].

Lai CY., Tsai SH., Lin FH., Chu H., Ku CH., Wu CH., Chu CM. Survival rate variation among different types of hospitalized traumatic cardiac arrest: A retrospective and nationwide study. Medicine 2018; 97(8): e11480.

Yadollahi M. A study of mortality risk factors among trauma referrals to trauma center, Shiraz, Iran, 2017. Chinese Journal of Traumatology 2019; 22(4): 212-218.

พนมวรรณ์ วงศ์วัฒนกิจ, จารุวรรณ ธาดาเดช, อรุณรักษ์ มีใย และไพบูลย์ สุริยะวงศ์ไพศา. ความสัมพันธ์ของปัจจัยการรอดชีวิตของผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุจราจรที่เข้ารับการรักษา ณ โรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่งในจังหวัดภูเก็ต. ศรีนครินทร์เวชสาร 2562; 34: 52-59.

อรรถวุฒิ เชื้อทอง, บุรภัทร สังข์ทอง, โกเมศวร์ ทองขาว และประเสริฐ วศินานุกร.อัตราการรอดชีวิตของผู้ป่วยที่ได้รับการทำผ่าตัดเปิดทรวงอกที่ห้องฉุกเฉินในผู้ป่วยที่ได้รับอุบัติเหตุ. สงขลานครินทร์เวชสาร 2550; 25: 431-36.

Yucel N., Demir TO., Derya S., Oguzturk H., Bicakcioglu M. and Yetkin F. Potential risk factors for in-hospital mortality in patients with moderate-to-severe blunt multiple trauma who survive initial resuscitation. Emergency Medicine International, 2018; 6461072.

Galvagno JrSM., Massey M., Bouzat P., Vesselinov R., Levy MJ., Millin MG., Stein DM., Scalea TM. & Hirshon JM. Correlation between the revised trauma score and injury severity score: Implications for prehospital trauma triage. Prehospital emergency care 2019; 23: 263-70.

นภาภรณ์ กวางทอง. ข้อควรระวังในการประเมินกลาสโกว์โคมาสกอร์สำหรับผู้ที่ได้รับบาดเจ็บศีรษะ. วารสารเกื้อการุณย์ 2560; 24: 192-200.

Baker SP., O'Neill B., Haddon WJr., & Long WB. (1974). The Injury severity Score: A method for describing patients with multiple injuries and evaluating emergency care. Journal of Trauma 1974; 14: 187-96.

Champion HR., Sacco WJ., Copes WS., Gamn DS., Gennarelli TA., Flanagan ME. A revision of the trauma score. Journal of Trauma 1989; 29:623-29.

Revell M., Pynsent P., Abudu A., Fairbank J. Trauma score and trauma outcomemeasures. Journal of Trauma 2003; 5: 67-70.

บุญใจ ศรีสถิตนรากุล. ระเบียบวิธีการวิจัยทางพยาบาลศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: ยูแอนไออินเตอร์มีเดีย; 2553. 584.

ทัศนา บุญทอง และคณะ. ปฏิรูประบบบริการการพยาบาลที่สอดคล้องกับระบบบริการสุขภาพไทยที่พึงประสงค์ในอนาคต. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: ศิริยอดการพิมพ์. 2542.

เมษญา ชาติกุล. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการเสียชีวิตของผู้ประสบอุบัติเหตุที่นำส่งด้วยหน่วยปฏิบัติการการแพทย์ฉุกเฉินขั้นสูงในประเทศไทย. วารสารศูนย์การศึกษาแพทยศาสตร์คลินิก โรงพยาบาลพระปกเกล้า 2557; 31: 311-26.

วรัญชภรณ์ พลเขตร์ และอภิชาติ ก้องเสียง. การรอดชีพของผู้ป่วยบาดเจ็บที่สมอง: เปรียบเทียบระหว่างผู้ป่วยที่นำส่งและไม่ได้นำส่งโดยระบบบริการแพทย์ฉุกเฉิน. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์: ขอนแก่น. 2559.

นิชาภัทร บุษมงคล และชัจคเณค์ แพรขาว. ความสัมพันธ์ระหว่างระดับความรุนแรงของการบาดเจ็บและผลลัพธ์ทางการพยาบาลในผู้ป่วยบาดเจ็บ. วารสารการพยาบาลและการดูแลสุขภาพ 2560; 35: 110-18.

Karatas AO., & Cam R. The effect of the use of trauma scoring systems on prognosis of patients with multiple traumas: A cross-sectional study. The Journal of the Pakistan Medical Association 2018; 68: 1048-53.

ธิดา ธรรมรักษา และบุบผา ลาภทวี. โครงการวิจัยเรื่อง ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงของการบาดเจ็บในผู้บาดเจ็บจากอุบัติเหตุจราจร หอผู้ป่วยศัลยกรรมอุบัติเหตุและฉุกเฉินโรงพยาบาลธรรมศาสตร์เฉลิมพระเกียรติ. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์: ปทุมธานี. 2557.

Harnod D., Chen RJ., Chang WH., Chang RE., Chang CH. Mortality factors in major trauma patients: Nation-wide population-based research in Taiwan. International Journal of Gerontology 2013; 8: 18-21.

Shi HY., Hwang SL., Lee IC., Chen IT., Lee KT., Lin CL. (2014). Trends and outcome predictors after traumatic brain injury surgery: A nationwide population-based study in Taiwan. Journal of Neurosurgery 2014; 121: 1323-30.

Gholipour C., Rad BS., Vahdati SS., Fahimi R., Amir G., & Far LM. Assessment of causes of preventable deaths in pre-hospital settings. Erciyes Tıp Dergisi/Erciyes Medical Journal 2016; 38: 66-69.

Abolfotouh MA., Hussein MA., Abolfotouh SM., Marzoug AA., Teriqi SA., Suwailem AA., Hijazi RA. Patterns of injuries and predictors of inhospiyal mortality in trauma patients in Saudi Arabia. Open Access Emergency Medicine 2018; 10: 89-99.

Downloads

Published

2020-01-31

How to Cite

จันทรศรี อ., งามวงษ์ ณ., ไกรสังข์ ศ., ชาวสวน ย., ภิระพันธ์พานิช เ., & มามขุนทด ว. (2020). Survival of trauma patients in Bangkok Hospital Pattaya. Journal of Medicine and Public Health, Ubon Ratchathani University, 3(1), 1–12. Retrieved from https://he01.tci-thaijo.org/index.php/jmpubu/article/view/228170

Issue

Section

Research Articles